Alle inzendingen over Treurigheid OR Ironie

de vaart in rustig vaarwater werd een dollemansrit ik hield mij staande en stootte mijn aangezicht ken uw grenzen terdege…

mijn vingers zijn al afgebeten stompjes schrijven poezie ze kauwen lang op mijn geweten slikken doen ze echter niet mijn teksten blijken geniaal te zijn alleen hun geesten weer te klein ik schrijf met bloed in ieders hart, dat voelt vertrouwd en heel apart ben de blauwe bloem in het koren, ze maaien maar die kleur gaat niet verloren…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

De bouw zag vele werknemers verdwijnen Dus situationele ironie Ontvouwt zich: Israëls economie Gaat zonder Pale- naar de filistijnen Het is onmogelijk iets op te bouwen Met mensen die je niet durft te vertrouwen…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Soms voel ik mij zo leeggehaald, zo uitgestrooid en weggegeven... De akkers liggen maagdelijk - geen spoor meer van het leven dat eens in al zijn weelde blonk terwijl de zon scheen in de morgen. Ook nu blinkt licht, al is het vaal, gekleurd door 't brandglas van de zorgen. Mijn gang vertraagt, de uren wegen al is mijn hart nog onderweg…

het leven is een treurig gebeuren, het zal je maar overkomen.…

De regen maakt grauwe strepen in de gladgrauw geslepen lucht - de gordijnen hangen treurig, de dag lange.…

Commentaar van Signor Berlusconi: “Die Duitser snapte niets van mijn ironie!”…

Grootmeester Van de Weemoed Of toch fenomeen Van de lichte Ironie Zo vaak heb Ik je al gelezen En nog steeds weet ik 't nie Opgedragen aan schrijver en dichter Willem Elsschot (pseudoniem van Alfons de Ridder).…

Metaforen zijn een hel voor de taal Ironie is een woord dat ik nooit gebruik Alliteratie is iets ingewikkelds En assonantie toch compleet onnodig Zo worstel ik met de taal en zij met mij Mijn docente lacht Terwijl ik me verlies in deze stoeipartij…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Er waaien vlaggen: een treurig gezicht, deze -- verkeerde vlaggen.…

Donner wordt het hulpje van de Heer En bedient ook Allah op zijn wenken: We mogen geen gelovigen meer krenken, Een grap, wat ironie, het mag niet meer. Het CDA moet stoppen met de zwakken En armen zo godslasterlijk te pakken. ______________________________________ ...minister Donner wil godslastering vervolgen...…

Slepend door het zand Treurig zandkorrels tellend Gebroken vogel…

Het moet niet mooier gemaakt worden dan het is, daar komt 't op neer dat is de taak van de poëzie die natuurlijk niet moet worden uitgeroeid maar wel zoveel mogelijk in toom gehouden net zo als de melancholie de ironie en de sodomie daar komt 't op neer ----------------------- uit: Tirade nr. 200.…

Kon ik de toekomst omzetten om naar huis terug te gaan met z'n nuchtere wetten, ironie in de ogen van de torenhaan,en in de nacht die mij ontbood, gevangen in de holte van haar schoot, waar ik mezelf in veracht, huiver voor de duisternis en om wat ik verwacht en voor de loerende dood.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Voel ik mij somber, treurig en alleen, het liefst drink ik dan zonder rantsoen, maar ‘k geef me niet over aan geween, ga mijn weemoed in een versje doen. ‘k Geef mijn somberheid een haven, is het volbracht, dan ben ik opgelucht, de treurigheid is weer begraven, en soms tevreden over mijn pennenvrucht.…

Teruggelopen naar de kade om opnieuw de geluiden te proeven nu het eindelijk stil is in mijn hoofd met de nasmaak van echt bier in mijn mond voelen mijn handen nog jouw slanke lijf golvende dijen de ironie van Antwerpen; het besef dat prachtige vrouwen door de stad blijven vloeien net als het water --------------------------------…

Je verminkt jezelf met dubbelzinnigheid vermengt betekenis met prooi omhelst je in de slachtofferrol het schip is al dertig jaar aan het zinken met medicijnen en alcohol aan boord de zee blijft vrijwillig in het verdrinken jouw wanhoopstem wordt niet gehoord jouw glimlach speelt de clown met zinloze ironie, onvermoeibaar sarcasme…

In tegenstrijdigheden die voor jouw zielsgenezing de kleuren van de nacht niet kunnen verdragen doop jij jouw tranen in zwarte humor zonder zonderlinge angst met bevrijding van geweten en op de dunne lijn waar ik je terugvind, koorddanser beweeg je mij tot eenzaamheid eenzelvig achter gesloten muren soms ben je daar die blonde nimf…

En dat waterwiel dat wordt aangedreven door de ironie van tijd, die verschoning die zal slechts een klein begin zijn wat ons werkelijk bevrijd?…

. ______________________________ IRONIE Een zot is dwaas, een nar doet hooguit gek Tijl Uilenspiegel, spotvogel en kwast Von Münchhausen, een antiheld, fantast Maar tussen spot en humor zit veel rek Aan hen hebben we ironie te 'wijten' Cynisme en sarcasme kunnen bijten…

Afwisselend wil ik voor en door jou sterven je uit mijn hart verbannen en je namen er in kerven Maar als ik lig te peinzen over strop, gif, trein of toren laat naast instinct en goed fatsoen mijn liefde van zich horen Want als ik bungel, braak of spat kan ik mij niet vergeven De wrede ironie: ik wil ook voor en door jou leven…

'Dit is het einde van de weg' zeiden ze. Er stond een bordje: DIT IS HET EINDE VAN DE WEG 'Hier, dit punt,' zeiden ze. Ze hurkten erbij neer en raakten het voorzichtig even aan. 'Is dit het?' 'Dit is het.' Het was herfst, het regende, het stormde. Ze stonden op, draaiden zich om. Later kwamen ze nog even terug met een vergrootglas…