Alle inzendingen over Vader TIJD

De oorzaak van de dood is vader tijd. O, was ik maar een vadermoordenaar! Ik wens een kans, al is een moord verboden. Ik wacht hem af en tracht de tijd te doden.…

Vader tijd valt stil en retardeert Hij wordt opstandig als hij niet verglijdt Hij raakt van slag, hij beidt niet meer maar lijdt Hij wil niet dat men hem temporiseert Hij wordt elk half jaar weliswaar wat grijzer Maar raakt intussen per seconde wijzer…

Vandaag neemt Vader Tijd ons in de maling: Hij heeft voor ons gejakker en gezwoeg Uiteindelijk toch echt geen tijd genoeg, Maar soms gaat hij één uur lang op herhaling. Eén keer per jaar, vannacht van drie tot twee, Gaan wij met onze tijd niet langer mee.…

Vader Tijd is de weg kwijt, niet zo vreemd als je bedenkt dat de mens het nodig vindt, een Zomer,- en Wintertijd klok in te stellen, en Moeder Aarde is het geheel met hem eens, ze laat dit merken door haar grondvesten te laten schudden, haar water te laten overvloeien en niemand wordt wakker!…

zij kwam in de kortste nacht en ging pas weg, nadat het langste uur zijn tijd verloren had het licht ging uit, maar het moest toch echt zo zijn, de pijn om haar verlies verliet me niet het bleef maar grote gaten knagen petje af voor vader tijd want hij weet hoeveel spijt er in doorwaakte uren past ach hij hoeft het niet te laten…

'Dan gaat de winter strengen' maar daar laat 'k mij niet door kisten daaglijks tel ik de minuten die per etmaal door Vader Tijd volgens de seizoenstatuten aan 't daglicht worden gebreid al die steken aan elkaar vormen weken, ja zelfs maanden en voor je 't weet is het breiwerk klaar is de zomer volop gaande dan koesteren we ons in de zon…

Vergeet je wel eens je vaders klok op te winden? Ja, ik vergeet wel eens mijn vaders tijd te vergeten draag je wel eens een strohoed een ooglap een vadermoorder? nee, ik draag een gedicht op, een zomer van bladgoud schrijf je wel eens de laatste lippen om te verwoorden?…

Moeder Natuur huilt Vader Tijd is de weg kwijt kan er nog een kind bij?…

Vergeet je wel eens je vaders klok op te winden? ja, ik vergeet wel eens mijn vaders tijd te te vergeten draag je wel eens een strohoed een ooglap een vadermoorder? nee, ik draag een gedicht op, een zomer van bladgoud schrijf je wel eens de laatste lippen om te verwoorden?…

Moeder natuur huilt vader tijd is de weg kwijt kan er nog een kind bij? Zonder ruzie te maken rijgen zij de eindjes aan elkaar. Klein, klein kleutertje in een trieste wereld behoudt zijn glimlach. Een meisje stift haar lippen in de zijspiegel van een stilstaande auto.…

Tijd die al haar rondetijden mat…

Zonder ooit nog lieflijk om te kijken, het uurwerk van mijn klok te ijken, neem ik afstand van onze vader tijd, en voel ik niets dat lijkt op spijt. Tranend kijk ik hoe je ó zo lief slaapt, hoe je ten laatste male knorrend gaapt. In de spiegel van de liefde, zie ik aankomen, het mes dat mij kliefde.…

Vader tijd heeft alles meedogenloos wat ooit gewoon was voorgoed uitgegomd.…

Socrates’ moeder meent het oprecht Tuesdays with Morrie zegt vader Tijd Kijk, zegt hij, vertederd, ze heeft hem nu Al op haar schouder, de kleine vogel met Telkens zijn vraag wat als je nu zou sterven…

Ik schrijf als rijmer weliswaar aan vader tijd een ode, maar voel me toch een moordenaar door zo de tijd te doden...…

Neem me mee Ver van hier Naar de leegte De zee en het strand Zonder plan Weg van hier Naar de duinen Plant m'n voeten in het zand Vader tijd Is daar lief Zijn hart is Vol van Moeder natuur Aan het eind Van het land Waar het Zeezout in je ogen brandt Neem me mee naar Ameland Al ben ik daar nooit geweest Waar de vissen…

Wanneer de tand des tijds begint langzaam aan u te knagen, en u niet meer in scootmobiel zich op de weg durft wagen, dan wordt het zo te zien wel tijd uw richting te bepalen, u weet maar nooit of vader tijd u spoedig in komt halen. Prediker 3:1…

Wat moet je hier nou weer van brouwen, Sinterklaas, de Kerstman, vader Tijd waarom zijn het nooit 's vrouwen, nooit een leuke jonge meid! Het zijn allemaal bejaarden, met een hele lange baard die bovendien met niemand paarden, zelfs de paashaas is behaard!…

keert Iris van haar regenboog als Dionysos' bosverrassing waar zijn hospikken nooit zwijgen Met vader tijd als gunfactor voor engelen in Maerlants wereld verschijnt een gloed in leliën op heuvels in het tranendal In hill street blues op blue street hills als strawberries eternal fields daar bloeien dromen vol emoties hoop die…

Maar vader tijd nam ongezien ook ons, met allen mee de ogen gingen verder open, ruimden op in onze hoofden, zagen nieuwe wegen mooie kansen, leerden anders dansen oude wegen met hun goede raad, ach wij wisten het te vaak, veel beter.…

Tijd langzaam maar zeker ook dit slijt wat ik ook doe, je gaat steeds heen wanhopig roep ik: God…, waarom?…

vogels er maar eens over horen de bonte specht tikkend hoog in zijn vertrouwde stam kent geen zomer- of wintertijd weet niet van dat uur verschil waar ook vader zo snel mogelijk vanaf wil vader doet niet aan nieuwlichterij hij stelt de tijd en blijft erbij geen winterijd, geen zomertijd neen, ook voor de specht geldt, gewoon op tijd!…

Lieve vader deze dag is voor jou Wat ben ik blij dat ik weer in tijd terug kan gaan. Als ik wist waar je was in tijd, dan kwam ik langs Helaas moet ik het doen met de herinneringen die er zijn. Ze staan gebeiteld in mijn brein, alleen er komt geen letter meer bij. Vader je tijd voor mij die je had ging snel voorbij.…

negen etages waren er maar nauwelijks leesbare naambordjes de meeste ontbraken zelfs geheel waar moest ik zijn, wat was zijn nummer ik zou dat toch eigenlijk moeten weten plots zag ik een bekende een jonge versie van een broer die langs de mensen naar binnen liep snel liep ik hem achterna hij bracht me waar ik zijn moest binnen zat mijn vader…

Gecondoleerd met het verlies van je vader de verwekker van je oorsprong, je zijn de tijd staat even stil, verdriet slaat toe je gaat in de tijd, herinneringen borrelen op maar als je het glas heft na lange tijd proost je ook op hem, op zijn leven en op beider herinneringsleven wat blijft ‘t diepe gevoel van vader en zoon wat beklijft met…

Vaders armen hebben mij van kinds af aan gesteund bij alles wat ik deed vaders armen waren zo bijzonder gaven veiligheid en warmte troostten bij verdriet vertelden zwijgend veel in vaders armen voelde ik me altijd kind ook toen de tijd dat anders wist maar geborgen in zijn armen zal ik nooit meer zijn nu hij veel verder is dan…

Nog zie ik ze in leven zijn, mijn vader en mijn moeder. Hij wist bijna alles. Zij wist bijna niets. Zo dachten zij. Hij was koppig. Zij alleen maar lief. Mijn vader en mijn moeder. Zij deden hun beste best, zoals ook ik probeer te doen. Mijn vader en mijn moeder. Zij stapten uit de tijd. Ik blijf koppig geloven.…

De tand des tijds heeft hier nog nooit invloed op gehad. In Baarn staat dat oude "pand", het is mijn eigen vader. 85 jaren jong en oud, maar nog steeds niet opgebrand.…

Touwtjes, zo uit elkaar Tussen statische uiteinden Dartelt een kantelmoment Een kleine knoop Is de werkelijkheid Van licht naar zwaar Zwiert een nieuw exemplaar Ontrafelt zoals mijn vader natafelt In zijn eigen tijd…

Vader achter zijn krant, zijn pantoffels oud en stoffig en naast zijn grote silhouet: een verse kop met koffie. Moeder zucht niet meer, zoals ze jaren deed als vader daar zijn krantje las. Zij heeft al weer een tijd geleden Haar laatste zucht geslaakt.…