Alle inzendingen over Van Marwijk

Levensweg doorlopen momenten van weleer tranen stromen, ogen- blikken voor eeuwig in het hart gesloten Vredig daalt een rust over een gloedvol gelaat stil verschijnt een glimlach als de schaduw verdwijnt in het licht…

De KPN die een geleden strop Voordelig op de klanten wil verhalen Zegt dat ik voortaan vooruit moet betalen En dus betaal ik één keer dubbelop. Dat kost mij op den duur een lieve duit, Want straks betaal ik zeven jaar vooruit.…

Ik loop tegen een muur Wanneer ik je vraag Wat er is Je zwijgt En kijkt me niet aan Wat denk je nu? Gil tegen me Scheld me uit Zeg dat je kwaad bent Geef me wat ik verdien Wees kwaad En reageer je af Maar je kijkt me aan Geeft me een kus En vergeet het weer Vertel me wat je denkt Je woede, verdriet en nachtmerries Laat het…

de weerklank van mijn geweten voedt zich met de vragen die onbeantwoord en eindeloos bleven zagen door bergen en door dalen door kronkelende gangen waar niemand ze kon horen door eigen leugens gevangen de waarheden bleven uit zodat niemand ze ooit zag de woorden zonder geluid schreven in neerslag als opgedroogde tranen diepe scheuren…

Dat racen, meende Jason, dat kan sneller En dus accelereerde zijn machien Van negentig naar tweehonderd en tien En hoger op de kilometerteller En inderdaad brak hij toen vliegensvlug Het baanrecord. En trouwens ook zijn rug...…

Je neemt gewoon een stuk of wat personen, Die stop je in een huis, de deur gaat dicht En camera's die op hen zijn gericht Laat je hun doen en laten dan vertonen. Straks komt de nieuwste serie op teevee: Big Brother Vier met Volkert van der G.…

Ooit vond ik het nog wel een leuke man En kon ik Gekke Gerrit wel waarderen, Maar nu gaat zijn gedrag mij irriteren En krijg ik er steeds meer de kriebels van En dus neem ik mij voor die man in acht Die telkens om zichzelf het hardste lacht.…

geurend drijf ik in kringen rond open mijn bloemrijk gezicht straal aan de oppervlakte van mijn wezen voel en proef het leven in veelkleurig licht adem oeverloos zonder zorgen als mijn bloemen sluiten kijk ik alweer vooruit naar morgen…

Zijn gedachten laten hem niet los niet voordat zijn werk volbracht is Zijn gevoelens uitgedrukt, beschreven hanteert zijn gereedschap zonder aarzeling Minuten, uren, dagen achtereen gaat hij door, als in een roes Niets kan hem ervan weerhouden totdat hij zijn stempel heeft gedrukt De perfectie, de schoonheid wanneer zijn creatie…

Een lichte maar opmerkelijke beving Wat scheurtjes in de muren hier en daar Maar toch wat ongerustheid en zowaar Veel media in Landgraaf en omgeving Zo stil maar toch zo sterk was ook de schok Aangaande het vertrek van landgraaf Kok…

De treurnis op het Damrak is intens, Op heel de beursvloer is verlies geleden; De koersen schoten immers naar beneden En braken de driehonderdpuntengrens. Maar Heerenveen of Groningen zou stralen Als zij driehonderd punten zouden halen.…

Laatst was ik nog een keer in Scheveningen, Verzonken in mijn jeugdherinneringen, Totdat ik dacht: dit hierzijn is een waan; Begin en eind zijn eendre wisselingen Die geen spoor achterlaten... Ze bestaan Alleen in de verbeelding en vergaan.…

Gebukt onder zijn taken en zijn plichten Krijgt de docent de geniale raad Dat hij veel korter op vakantie gaat, Hetgeen beslist zijn werkdruk zal verlichten. En om die druk nog verder te verlagen Werkt hij voortaan ook alle zeven dagen.…

Voor het eerst alleen van huis weg voelt zij zich raar niet te verklaren en vlucht verloren naar het verlaten strand Tranen vallen als regendruppels, door natte wimpers kijkt ze wazig naar de stoeiende zee Dansende golven dagen haar uit hun zwierig spel met hen te spelen De verre einder en het watergeruis verzachten de pijn van…

De felle zon brandt diepe rimpels vervaagt jouw zoete blik getergd en somber een uitgedroogde bron verdampt in laatste snik Al zienderogen doof je uit jouw laatste hoop vervlogen mijn tranen stromen met je mee ik wens je regen op je huid…

een zachte stroming vervoert mij in haar golf ze neemt me mee in kolken schuim haar wereld stroomt mij over ontvoert mij machteloos ik laat mij gaan verpoos in haar in haar zilte armen verdrink ik onze liefde…

In schrijver’s toewijding vol bewondering geschreven woorden van eenvoud, hoop, leven, liefde, schoonheid, stilte troost, vrede, vreugde, vriendschap, wijsheid bestemd voor luisterende ogen gebundeld in een sprekend gedicht…

Ooit reed ze graatjemager in het geel Maar ook nu Leontien niet langer licht is En min of meer volledig op gewicht is Is die begeerde leiderstrui haar deel Totdat haar weegschaal straks écht op alarm schiet Omdat haar team gesponsord wordt door Farm Frites…

Vraag de weg als je verdwaalt Er zijn mensen met het antwoord Blijf niet vliegen door de tijd Houd je voeten aan de grond Lees je leven uit de sterren Ze leiden de weg iedere keer Luister naar de wijze mensen Zij weten innerlijk veel meer Denk niet alles zelf te kunnen Vraag om hulp zodra het kan Sommige dingen kun je zelf niet Ook al…

Men implanteert weldra in ieder kind Uit angst voor moordenaars en knapenschenders Van die piepkleine langeafstandszenders Zodat men steeds weet waar het zich bevindt. Zelf wil ik dan een zender in mijn vrouw Opdat ik haar kan testen op haar trouw.…

Ik zie de schoonheid van een bloem in kleuren verhaalt het zich levenslang mijn blikveld glijdt voorbij aan gedachten lang geleden ongerept gevrijwaarde natuur ongestoord in harmonie door eeuwen hoelang nog voordat een grijze stroming de bloem verwelkt…

Uitziend naar een ontmoeting, fluisterend en gevolgd door een schaduw van herkenning. Lichtend in het schemer, onbekend en toch zo vertrouwd, een vertwijfeling. Een aanraking van het eigen zijn!…

Ook Petra L. is van haar bed gelicht, Want men vond onlangs in haar woning stoffen Die mogelijkerwijs kunnen ontploffen Of waarmee soms een brandje wordt gesticht. Ook is bij haar een keukenmes gevonden Waarmee je iemand lelijk kunt verwonden.…

Ik lees op alle sigarettenpakjes Dat ik mijn hart, mijn longen en mijn zaad Door roken van die kankerstokjes schaad En wat mijn treurig lot zal wezen strakjes. En wat ik in de asbak achterlaat Dat moet dus wel de as zijn van het kwaad.…

Het zijn de kleine dingen die soms binnendringen voor een helder zicht Het zijn de simpele gebaren die behoeden voor gevaren Het geweten verlicht Het is het opgroeiend leren wat de revue laat passeren naar dat gedenkwaardig moment Het is het nemen van stappen en opvangen van klappen In het geheugen geprent Het zijn de grote tegenslagen…

ik knikker met klinkers stuiter ze aan top ze rollen in klanken springen hoog op vallen in zakjes, gevuld met klinkend geluid stromen in overvloed van noord naar zuid spreken in woorden verzinnen een taal klink en klank klare zonder omhaal…

ik schaduw droevig langs bergen alleen sluimer in de mist dwaal rond mijn geheimen dragend gewond, mijn hartzeer zwaar als steen nachtwolken varen van de hemel heen waar het enkel stil is mijn ziel vliegt uit waadt in eenzaamheid door een wolkenmeer verslonden versmolten in het blauw weent de aarde mij in herinnering…

Per paar in het cachot dat wil ik wel Mocht ik nog ooit in het gevang geraken, Mits ik dan zelf de keuze maar mag maken Wie of de deelgenoot wordt van mijn cel. Nu koos ik zeker Volkert van der G., Dan at ik immers elke dag voor twee.…

De verte vangt de leegte van je starre stille blik ontkent het vurig leven dat eens het jouwe was Hoe diep moet je graven om te zien waarom Hoe ver moet je lopen om te vinden wat je zoekt Hoe hoog moet je vliegen om het licht weer te zien Je werkelijkheid van waan van grijze stof geweven waar leven verdween in kille klamme grotten…

Ook ik heb deugdzaam van mijn loon gespaard, Maar eensklaps wordt mijn spaarloon opgeheven En dwingt men mij mijn centjes uit te geven In strijd met onze vaderlandse aard. Ooit ruimde men hier ieder varkenskot En nu gaan ook de spaarvarkens kapot.…