Alle inzendingen over Veldmuisje

In 't oude bos, als duisternis wint van de zon ontstaat nachtleven Oehoe klinkt troosteloos door gebladerte loert de uil Een veldmuisje wordt prooi!…

Er was eens een muisje heel klein. Vond het grote veld niet altijd fijn. Ze wilde graag delen, Net als zovelen, Maar de staart zat in het venijn.…

Een veldmuisje weet zich verloren. Het lijden wordt niet lang gerekt. De warme prooi verdwijnt terstond. Er was en is niets van te horen.…

totaal onvoorzichtig, haast roekeloos, is een speels veldmuisje, dat door de krolse kater bij 't krieken van deze veel belovende aswoensdag, verrassend wordt gevat. joz. le bruyn…

doodziek binnenkomen woorden bereiken je niet lijkt op een van je kwaaie dromen je pa huilt van verdriet je denkt dat het wel meevalt maar niks is minder waar infuus, spuiten en pillen leven in het ziekenhuis valt me zwaar moe van het vechten en ziek zijn spuugzat zijn van je leven dank de dag dat ik er weg mag gaan en weer kunnen lachen…

Vandaag word ik wakker vandaag kan ik de wereld aan. Vol goeie moed ga ik beginnen om vermoeid na een half uur, weer ziek naar bed te gaan. Als ik mijn ogen open doe mijn lichaam stijf van de pijn. Dan nog denk ik steeds, vandaag ga ik beginnen anders zal het morgen zijn.…

Hoort bij mijn trieste stemming voelt bij iedere drup mijn hartezeer, Elke spat als een traan over mijn wang Het komt en het gaat keer op keer. Hoort bij een mijn stralend humeur die al mijn zorgen weg wast, bij de stralende zonneschijn een scala geeft aan kleur.…

Als ik je daar zie liggen gaat mijn hart als een gek tekeer. Je smelt als ik je aanraak, mijn tong streelt je telkens weer. Je smaakt zo heerlijk zoet, zo om in te bijten. Zodra de ijscoman komt weet ik wat ik als eerste doe. Dan ga ik je halen, jouw koelte op mijn hete lijf. Mijn mond je zachtjes omvatten totdat het stokje overblijft…

Daar ginder loopt de kleine vent met zijn oogjes stralend blauw, Komt hij naar me toegerend. Ondeugend lachje op zijn toet, zijn korte armpjes om me heen. Roep ie: mama ik hou van jou straalt zijn liefde door me heen.…

de zonnestralen schijnen het verwarmt je lichaam niet zal ooit de kou in jou verdwijnen of bereiken de stralen je niet je lijkt wel bevroren koud als een blok graniet niks kan je nog bekoren je ogen donker als antraciet ooit zal de warmte je ontdooien de stralen om je lichaam glooien…

schrijnend kwijnend je kan gewoon niet meer smachtend wachtend waar is de tijd van weleer sluipend kruipend slaat de onmacht weer toe Je bent een vechter en gaat door al ben je nog zo moe…

Daar in de kerk zittend naast de met rozen overdekte kist. Kan nog steeds niet geloven als ik het van te voren wist, Ging ik niet van je houden 't vuur in mijn hart laten doven. Vaarwel, je bent weg uit mijn leven afscheid nemen is het niet, in mijn gedachten ben je gebleven…

Angst zit in een kleine hoek verbergend achter gesloten deuren, eruitspringend als je het opendoet anders stiekem erin geslopen. Zwevend, vallend in een zwarte gat Er niet meer eruit kunnen komen, Dit is waar ik voor vrees De angst van mijn dromen. Proberend fier te blijven klaarstaand voor je innerlijke strijd oog in oog staan met je…

Hoe kan je toch zo stom zijn, ze schaadt je vertrouwen en nog zie je niks, maar hoe kan je nu een leven gaan opbouwen. Leven met een serpent kan je niet, haar schoonheid is dodelijk. Koud in hart en kil van ziel ik zie je stuk gaan van verdriet. Haar blik maakt je blind, haar stem dooft een ander zijn woord. Liefde van jou verdient ze…

Ontluikend laat jij kleur zien de blaren nog in je opgevouwen. Dan ziet men heel misschien je pracht, helemaal ontloken. Geen geur die doet bedwelmen je mist de doornen der pijnen. Tot in een klap de windvlaag je schoonheid laat verdwijnen.…

Haar gelach, haar geschater Helder klinkend als sprankelend water. Die gevangen werd in een straal van licht. Dat kon je zien als je keek naar haar gezicht. Zij was de ster, de zon, en het stralende mooie zomerweer Zij was de gene die je liefde laat voelen, keer op keer op keer op keer. Ze toverde de glimlach op je gezicht Maar nu is ze weg…

Hart klopt eenzaam, tomeloos zonder te stoppen steeds maar door. Hart verlangt naar liefde, telkens weer geen gehoor Hart is even verstomd, 'n tel blijven staan helemaal in smoor. Hart is weer gebroken klopt weer eenzaam en gaat maar door.…

Kledder, klieder, schater mekaar nat gooien met water. De kinderen hebben dolle pret als ze mij weg zien rennen, emmertjes water achter me aan ik laat me lekker niet kennen. Helemaal doorweekt, blauw van 't lachen eindigend samen in het grote bad hebben wij een hele fijne dag gehad.…

groene dak op zijn gemak komt ie aangelopen of gekropen koppie steekt uit zoekend naar zijn buit of alleen maar kijken maar laat niks blijken zwemmend in zijn grote bad ik wou dat ik hem eerder had Edgar mijn lieve schildpad…

Vandaag ben ik weer jarig wederom een jaar voorbij, in plaats van blij te voelen voel ik alleen maar pijn. Feestende mensen om me heen kijken me lachend aan, maar blij worden ze pas als ze bezopen naar huis toe gaan. nog een paar uren; voel ik me heel blij, want dan is mijn verjaardag gelukkig weer voorbij.…

Je zwijgt tegen mij, geen woord op het scherm stilte aan de telefoon mijn hart kermt. Je sms blijft weg mijn fout heb ik gemaakt, Maar het zwijgen van jou is wat mij het meest raakt.…

Hoe hard kan je rennen, hoe hard ren je weg van mij. Hoe laat jij je kennen, ren je jezelf nu voorbij? Ren maar zo hard als je kan sneller dan voeten kunnen dragen. Hoe hard kon je alweer rennen? Of sta je helemaal lam. Ren maar weg van je eigen, ren dan, zo hard je kan ooit kom je jezelf eens tegen waarom ren je zo hard weg…

Ik zie je voor me elk detail heel scherp toch ben je niet bij mij ik houd je vast handen strelen je lichaam je bent zo ver weg van mij ik hoor je stem in mijn hoofd elk woord duidelijk en zacht je zit zo diep in mij je bent weer een tijd weg mijn huis is zo leeg en ik, ik ben niet blij ik wil je zo graag zien, zoveel…

Als een paar afgetrapte schoenen liggend in een hoek. Of als een afgedragen jas die je niet meer aandoet. Eerst liefdevol gekoesterd met plezier gedragen. Nu heb je het weggeduwd, er nooit meer naar vragen.…

Woorden zeggen kan ik niet, laat staan hele zinnen. Ik weet niet hoe het einde moet, zelf niet hoe te beginnen. De keel zit helemaal dichtgeschroefd, piepend komt er soms wat uit. En als men denkt wat hoor ik nou, dat is dus mijn geluid.…

Spiegeltje, spiegeltje, wat is er toch aan de hand. Zo lijkt ik heel mager, dan weer aan de dikke kant. Nu hele korte benen, zo lijk ik een lange trien. Spiegeltje, spiegeltje, lach je me nu uit misschien?…

met je vingers aftastend helemaal over zijn gezicht heel voorzichtig aanrakend daar, in het donkere licht je voelt hem aan, zo puur niet met gêne, zonder schroom je "ziet" hoe hij werkelijk is zonder dat mooie laagje chroom…

een plaatje kan ik niet voor je maken de angst kan ik niet voor je zijn is het de angst voor de gevoelens die vrij komen of ben je weer bang voor de pijn maar wat ik voelde was geen bedrog het is mooi, zo heerlijk en zo fijn kom maar hier en neem me in je armen laat zien wat je voelt, dan zal ik van jou zijn…

amy, kleine dame vol met ondeugd en met gein vriendelijk, vrolijk altijd samen ik zal altijd bij je zijn…

Zijn net als spiegels in de boom, vervormd verkregen beelden versterkt door verblindende lichtjes. Als deze uiteindelijk doven vervliegend als in een droom waar je mischien in ging geloven Glimmende, kleurrijke kerstballen in duizend splinters uiteengevallen…