Alle inzendingen over Verdriet OR Gebroken OR Vrouw

in een wereld vol bedrog kwam ik haar tegen de enige vrouw die de waarheid sprak en toch heb ik met haar gebroken verkoos verblind door spiegellicht het duister leven…

Toen ik even Van de verzen, die ik las, De ogen peinzend hield geheven Tot de vreugd, die buiten was... Jaap, Jaap! Wie zag ik daar komen Onder mijn raam door de eikenlaan? Jaap, mijn jongen, De vogeltjes zongen Hoog in de bomen En alle vinken begonnen te slaan... Ook in mijn hart ging het zingen aan. Jaap, Jaap! Daar liep Jaap met…

Met je lief vertrouwen In zo'n vreemde vrouw! In mijn handen stop je Nu je jonge kopje: Zeg, wat moet ik doen? ... Op het geitenweitje Staat het kleine geitje, Als een wittigheidje In het prille groen.…

Een druppel regen Loopt langs het raam naar beneden Een traan baant een weg Over een wang Een hart gebroken van verdriet Omdat het werd verlaten…

Mijn hart bloedt Verscheurd door verdriet In mezelf, woede woedt Tot recht geschiedt Ik moet schuld bekennen Dat ik jouw last niet verlichten kan Verdriet temmen… Een gebroken man Niets helpt, niets baadt Woorden betekenen niet Alles schaadt Bedwongen door verdriet Ik doe wat ik doe Maar help niet Triest en moe Overstelpt door verdriet…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Het heldere licht Schijnt kwetsbaar Op je wankele gezicht Onuitspreekbaar Is het stille verdriet Wat eronder ligt Onuitgesproken Bijna gebroken En niemand, die het ziet…

jouw ogen zeggen meer dan duizend woorden ogen die spreken en woorden kunnen breken mijn hart kent de pijn die niemand kent dan ik alleen anders dan iedereen mijn kracht is gestorven toen jij mijn hart wegnam en mijn kwetsbaarheid deed leven.…

Het mooiste beeld in m'n gebroken spiegel zie ik met mijn ogen dicht. Daar schitteren ogen, daar gloeien wangen. Daar bonzen harten, vol van verlangen... Ik staar naar mezelf maar ik kijk in andere ogen dan ik had gewild ze zijn "gebroken" net als dit verdomde spiegelbeeld!…

eenzaam springt het duizelend, suizelend van jouw handpalm in het diepe onbekende langzaam vliegt het zwevend, belevend zonder valscherm de afgrond tegemoet plots valt het rinkelend, klinkelend in stukken op de grond jij draait je om en loopt gewoon voorbij de stukjes van de puzzel het ontbrekende deel van mij…

Het verdriet dat ik heb als ik aan je denk, elke dag. Nu probeer ik je los te laten, tevergeefs. Nu probeer ik verder te leven, tevergeefs. Nu probeer ik weer adem te halen, tevergeefs. Nu probeer ik mijn tranen te koesteren, tevergeefs. Nu probeer ik door te gaan, tevergeefs.…

Met een gebroken hart staar ik uit het raam. Er zijn vele mensen om me heen, toch voel ik me zo eenzaam. Vanwaar dit eenzame gevoel, dat weet ik niet. Lachende mensen om me heen maar waarom heb ik verdriet? Waarom ben je weggegaan? Waarom heb je me verlaten? Wat moet ik nu doen..., moet ik je haten?…

Gebroken en gesloopt door die ene zin. Het einde van een mooi begin. Alles kapot, waar je ooit op had gehoopt.…

de vrouw als drinker echt gênant zij loenst met bubbel haar tong is dubbel links om gekant de vrouw als medeklinker zelfs bij hevig lonken blijft onverklonken voor er is geloken zijn de zinnen reeds gebroken echter de vrouw als klinker breekt grieks gepassioneerd de glazen van gepensioneerd zij zegt 'de eros van de veteraan ik lig…

met gebroken stem gestokt verdriet een laatste blik tedere kus hartverscheurend waarom nu samen dromen is niet meer heengegaan in een traan hoop verloren laat mij gaan…

Mijn vrouw heeft donderdag haar heup gebroken, Zij lijdt al jarenlang aan Parkinson. De vogel die die ‘valboete’ verzon Had ik graag eventjes alleen gesproken… Gelukkig is haar toestand niet kritiek, Maar wie is hier het meeste hersenziek?…

Daardoor ben ik nu een gebroken vrouw en dat is echt niet wat ik wou. Op je liefde en respect had ik gerekend, want dat is waar ik voor had getekend. Niet voor steeds een blik zo zwart en kil, tuurlijk weet ik dat jij dat ook niet zo wil. Je weet toch nog wel hoeveel ik van je hou? maar echt mop, ik kan niet meer tegen deze kou.…

Gebroken is het woord dat tranen laat verdwijnen met gedachten die wegglijden als onze stilte niets meer deelt, het verdriet in elke herinnering dankbaar meekijkt en ik zwijg zolang zwijgen niets verandert.…

Inmiddels is dat ook alweer gebroken want zelfs 0 graden kelvin werd behaald. Vanochtend nog, toen ik hier op de Dam de moeder van mijn ex-vrouw tegenkwam.…

Dag vrouw, dag mooie zachte pop breekbaar ben je geworden en breekbaar is je lot.…

als al het opgeslagen water zich een weg naar buiten vind een ramp voltrekt zich die nacht maar is voorbij zodra de ochtend begint De schade is enorm diepe geulen, dikke ogen en gevlekte huid maar als altijd na zo’n tranen storm ook opluchting want al het verdriet is er uit Maar het stuwmeer zal zich snel weer vullen met verdriet van…

Ze weten hem daar ginder flink te raken, Het drinkt alleen niet met gebroken kaken.…

Verdriet, meegevoerd door een storm van tranen. Pijn, opgeslorpt door een zee van zout. Machteloosheid, gebroken door een orkaan van gevoelens. Voortleven, een doodse stilte omsluit mijn hart en stilt de zilte druppels in mijn lichaam.…

Vier maanden zijn reeds vervlogen Vier maanden, door verdriet gebogen De sterke vrouw die ik vroeger was Zit nu gevangen in een harnas Met een masker voor het gelaat Handelend als een automaat Glimlach hier en grapje daar Beter dan de beste huichelaar Heel erg bang om alleen te zijn Met een hart van porselein Gebroken, maar het klopt nog…

Een echte vrouw zal een man nooit tranen geven van verdriet Maar tranen van geluk... Als de man dan zal huilen, dan pakt de vrouw de man beet De vrouw neemt haar man in haar armen, met zijn hoofd op haar schouder De vrouw zal hem troostende woorden toefluisteren in zijn oor, terwijl hij op haar schouder zal uithuilen Zoals het hoort...…

onbegrip voor wat hem overkwam is wat hem roerloos blijven doet terwijl de dag aan hem voorbijglijdt net als het leven de lijnen in zijn gezicht lijken dieper gegroefd als het vale schijnsel van de maan op zijn bleek leeg gezicht valt er zit een man op een bank in het park in zijn samengevouwen steenkoude handen ligt zijn hart gebroken…

Ik zie de schaduw van een gebroken man. Naast hem sluipt traag het gitzwarte vlak en vertelt dat ‘t laatste restje in hem brak zijn lijf hangt, geen spoor meer van elan. Er geurt het zoete bitter van manillatabak, het was ooit samengeluk, hij huivert ervan.…

Er hing een kraai in de lucht toen je me brak toen je me stak met het touw dat klom als ik zong bij de buren huilde een kalf met scheurende uithalen om zijn moeder en ik lag in duizend delen tussen de melkplassen die in het blauwe uur jouw kleine huis besluipen. Wee je lange benen als je vergeet een stukje op te rapen. ----------…