Alle inzendingen over Verdriet OR Ziekte

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

het leven staat het gaat over jou er wordt over je gepraat Voor mij zal het nooit wennen ik accepteer het niet ik probeer er wat van te maken ondanks mijn verdriet Verdriet om wat er was verdriet om wat er niet is verdriet om wat niet meer mogelijk is verdriet om wat ik mis Kon ik nog maar één dag zo leven één dag zonder willen zijn dan ging ik…

Door jouw ziekte kon je hier niet blijven. Troostend leg ik mijn hand in de jouwe. Met veel verdriet moet ik afscheid van je nemen. Jij hebt je taak volbracht. Sterf in vrede. Wij blijven voor altijd verbonden. De liefde van jou en mij zijn onherroepelijk met elkaar verbonden.…

Bijna ongemerkt werden je ogen wat brozer. Je wandelingen door het bos duurden steeds wat langer omdat je vaak de weg verloor. Tijdens het avondmaal verviel je soms in een starend zwijgen waaruit je plotseling ontwaken kon om in vrolijk lachen uit te barsten. Toen je op een middag zei dat je dacht je verstand verloren te hebben, zeeg…

De weg die je moet gaan is eenzaam, donker en stil. Het enige wat je hoort is jouw innerlijke schreeuw Om begrip, een schouder, een beetje menselijkheid. Het is al zo'n vreselijk oneerlijke strijd. Je bent alleen, tegen een vijand die je niet kent. De vraag is nu of je er sterk genoeg voor bent.…

mijn hart krimpt door elk woord in ogenblik gevangen uit het vlies van een regenboog waaruit tranen stromen langs gebroken wit…

wat is er nodig om te begrijpen dat tranen rollen in het niet nu jouw lichaam ho zegt je 'n tik kreeg van het leven raakt het diep tot op het bot blijven wij ondanks de scheiding levenslang verbonden…

ik slinger langs sloten sloten van verdriet want al ik wil begrijpen begrijp m'n eigen lichaam niet ik vergeet allerlei dingen dingen van alle dag kijk naar mensen mensen die ik niet eerder zag ik kan maar niet komen komen op jouw naam huist in mij het stille verdriet verdriet tekent eenzaam…

ik sta hier naakt met lege handen waar machteloosheid allang tussendoor is geglipt een toverstok bestaat niet wonderen wel dus roep ik alle hulp aan om te komen tot daar waar het goed is…

gelijk een boom wiens loof verkleurt niet geleidelijk zoals de natuur gewoon is nu vallen bladeren uit 't niets om me heen strelen ze druppels van mijn wangen ook al is het bladerdek nog zo mooi gekleurd is de boodschap niet minder schrijnend…

Onwetend denkend mens gevangen in zichzelf vasthoudend aan verleden immens pijnlichaam geen vooruitgang neerslachtig verdriet, in geestelijkheid geen bestaan van tijd enkel geschapen door de mens.…

nu de stroming ons naar open zeeën voert denk ik aan Atlas die de hemel op zijn schouders droeg nu in het geheugen een onverlichte plek naar daglicht tast zie ik gebroken vleugels die binnen moeten blijven nu het lichaam worstelt met wat voorbij de tijd ligt ben ik bang bang om jou te verliezen…

Dat je dit weer moet doorstaan dat maakt me verdrietig Ik voel me trots, ik voel me zo fijn Dat ik de vader van zo'n kanjer Mag zijn Ik voel me zo goed, ik voel me zo machtig Dat mijn dochter zo vecht tégen deze ziekte,   en vóór haar man en kinderen Tjonge Joyce wat vind ik dat prachtig Hegoser!…

Al bijna uit het leven weggesneden door een ziekte die niemand ontziet, wat moet ik met die tegnstrijdige gevoelens, je bent er en je bent er niet. De plechtigheid is achter de rug, er komt ruimte voor rust en verdriet, maar ja, het leven gaat gewoon door, je was er en je was er niet.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Toe maar, ga maar doe je ogen maar toe je hebt je strijd gestreden ziekte, pijn, je kan niet meer bent zo heel erg moe. Jij mag nu gaan rusten na 'n leven van zorgzaamheid van vreugde en verdriet maar het was in evenwicht, wij raken je kwijt maar jij gaat door 'n tunnel op een wolkje naar het licht.…

Ik hou me sterk en verman me En lijk veel beter dan ik me voel Vandaag moet ik haar kunnen troosten Ik begrijp nu wel een heleboel Hoe het is om te verliezen Een dierbaar mens door ziekte sterft Geen mogelijkheid hierin te kiezen En machteloosheid in je zwerft Het is mijn beurt om haar te steunen Als verdriet genadeloos slaat Ze krijgt mijn…

In de schaduw van Jezus' kruis is nog zoveel oorlog en onrust, zoveel ziekte en dood, verdriet en honger. In de schaduw van Jezus' kruis ontkiemt echter hoop en leven, een klein begin van vrede, een nieuwe schepping.…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Papa Ik wil zo graag met je praten Maar je bent er niet Over de kleine dingen des levens Leuke anekdotes Over jouw kleindochter, Jouw lieve deugniet Over hoezeer we je missen Hoe je in alles bij ons bent Over ons verdriet Over de schone dingen Je zou al glimlachend knikken En zwijgend genieten Ik weet dat je ons op de een of andere…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

universeel om acht uur het journaal een vader weent stil telkens weer dat verhaal kinderen hinken op één been de oorlog nooit vergeten ze kunnen nergens heen honger, ziekte en geweld moordend vuur en watersnood dakloos schuilen in het veld vertaling overbodig verdriet heeft dezelfde klank in elke taal…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…

nog eens het kussen opschudden een zachte aai over zijn wang jouw stilte in zijn handen leggen fluisterend welterusten zeggen slaap maar, toe, slaap maar… de tijd verstrijkt en och, het lijkt dat de donkere nacht hem naar de morgen zal dragen wat zou je op dat ogenblik nog kunnen, durven vragen……

Is het waar dat je daar kunt leven zonder ziekte of pijn zonder zorgen of verdriet waar 'daar' ook mag zijn. We zijn zovele mooie herinneringen rijker maar ons hart ook weer wat leger maar ooit zien we elkaar daar weer waar 'daar' ook mag zijn.…

kan ik toch mezelf zijn Ik heb zoveel angsten daardoor zoveel verdriet sombere gedachten,en denkend.... niemand die dat ziet…