Alle inzendingen over Vergeef me

vergeef me al mijn liefdes ze lagen in het verschiet doch, om hen kon ik niet wenen want om jóu had ik verdriet…

en altijd zal de nacht alle zijden omringen van het open raam ik fluister enkel een waaiende ruimte dieper dan geluid mijn handen zijn immers te klein om je toe te dekken vergeef me het onmogelijke ik ben niet groot genoeg ik had zo graag naast je willen liggen nachtenlang dagenlang en willen waken vergeef me mijn…

Waarheid als een verleden pijn als een heden jij en ik ooit De wetten van de liefde vergeef me dat ik vergeef afscheidswoorden die niet bestaan Voorbij betekent gedaan jij wist het net zoals ik het mij nu realiseer Vrijheid die ervaren wordt als een hel die ook wel eenzaamheid wordt genoemd En zo verdwijn ik aan jouw horizon als…

Mocht ik me ongelukkig uitdrukken vergeef me, ik ben een oude toon ik heb het al die tijd geheim gehouden maar ik rook de herfst in Amsterdam en het rilde in mijn dorstig lijf als een bondgenoot, een mooier lichaam mocht ik iets verkeerds zeggen vergeef me, ik heb een lage toon ik wil geen geheimen meer verbergen want ik ruik de herfst in…

En nu is mijn gebed gedaan, en 't dichtje is 'k weet niet waar gegaan: vergeefs gezocht, vergeefs, o wee, 'k en vinde noch rijm noch dichtje meer!…

zo pal in de zon hier is kunst een lijnenspel een haag van zuilen onder hoofse bogen zoek ik vergeefs naar een gezicht…

Als sorry, vergeef me te veel gevraagd blijkt is soms als zoete balsem op een open wonde de gedachte: wie is er zonder zonde…

Nu ik leef, bevrijd me van mijn zonden God het zal me goed doen en angsten verminderen Ik ga me beter voelen Als ik ooit dood ga God vergeef me mijn zonden en laat me niet herboren worden in een wereld waar oorlog is Mijn karma is? Vergeef me voor wat ik ooit fout deed God Erieberie…

Twee woordjes zo dunnetjes gefluisterd vergeef me een ijle schijn omkranst het breken van de ogen twee handen zo fragiel geaderd in rozenkrans gevlochten omringd door wit satijn je gaat stil, zo stil op jawoord gedragen..…

Vergeef het me...…

Vergeef me mijn egoïsme mijn onbegrip en afgunst vergeef me als ik in slechte tijden anderen de schuld geef van mijn ongenoegen mijn bitterheid ik vraag vergiffenis voor het feit dat ik als ik kwaad ben verdrietig of gefrustreerd mijn geloof verlies vloek waar ik zo tegen ben leer mij dankbaar te zijn voor de kleine attenties…

spiegel gebroken onthutst klautert mijn gezicht tussen de scherven in een vergeefse poging strijk ik het weer spiegelglad…

toen hij op de drempel stond zag hij hoe zij vergeefs haar weerbarstige krullen in het gareel probeerde te krijgen bewogen bleef hij staan…

Doodzonde, tsjonge, Woord en gebaar, Vergeefs uitgekeken. Hij, die Zonder zonde Is.…

Ik zie schreiend het wonder aan: Neen: niet vergeefs zijn zóveel kwade jaren Over mij heen gegaan.…

ach goden, sterkste aller goden, vergeef me, vergeef me, vergeef me mijn verlangen naar een lief lijf, vergeef me dat ik mijn verstand heb uitgeschakeld, dat ik niet meer wil denken, mag denken, maar slechts verlangen wil, verlangend denken, filosofie heb ik gestudeerd, gepromoveerd ben ik, en moet, mijns ondanks, erkennen dat mijn ratio niet…

Geen macht, die déze macht verwint, Die, wat de Liefde wil, kan keren; Zelfs als het hart vergeefs begeren Moet wat het mint, Zelfs dán nog is het, daar het heeft Vergeefs verlangen, te benijden Boven het hart, dat zonder lijden En liefde leeft.…

Wachten op eenzame momenten en vragen naar gezichten die mij nieuwsgierig fluisteren dat ik niet verdwijn zolang ik mijn spiegelbeeld niets vergeef en vraag waarom hij niet op mij wil lijken…

ik zie haar gaan schielijk gebogen let niet op mij vergeef me dat ik uw moment verstoor ze kijkt vlug weg en in ons ogenblik vul ik haar ruimte…

Ik wens je alleen het goede Ik wil dat je eeuwig leeft Je bent de beste van dit land Vergeef mij mijn zonden tegen jou En leef in vrede… CIAO.…

Hij wachtte vergeefs op de bode. Er kwam maar geen post en hij doodde de tijd op het veld tot er post werd besteld. Hij kreeg kaarten: een gele en rode.…

Vergeef dat ik meteen Het nog maar half geloven wou - Ik dacht, God had ze alleen.…

Als je gedachten blijven dolen in onpeilbare, diepe holen vergeefs zoekend naar een doel, vergeefs zoekend naar gevoel, wie ben je dan nog? Wie durft? Wie was je toen je kenbaar maakte, als alles jou onherkenbaar raakte, wat je laatste wens zou zijn, je te behoeden tegen deze pijn. Wie ben je dan nog? Wie durft?…

En voor de misdaad die ik beging Vergeef mij! Ik ben student…

Ik vergeef mijzelf door te zijn wie ik ben. Ik voel de ruimte voel me fijn met mijn fouten en mijn niet-weten met mijn liefde en mijn verlangen volg ik de stroom die me niet in het rad van de tijd wil vangen.…

ik raap tranen van de straat en bewaar ze in mijn hand tot ik opvlieg vergeef ze aan de wolken. die nog lang niet grijs genoeg zijn en zal ze blijven vergaren tot ik uiteindelijk verzadigd ben…

Vergeefs heb ik je naam gevraagd om in jouw erbarmen te graveren, verdrink me in het eenzaam zijn, zaaigoed uit de morgengloed doet mij bezweet ontwaken, een vurig nachtveulen heb ik aan de blindste en tevens de laatste bieder verkocht kloppend in het uurwerk van het lot, zal het masker van het hart kleur bekennen voor het bloedt…

Vrienden, broeders, strijdmakkers met speren in uw handen; vergeef mij alles wat ik deed: Mijn snijden, mijn hakken en mijn zagen, mijn pijn en nodeloos verdriet. Maar als u mij ooit blind en doof hier zwalken ziet: vergeef mij dan mijn stomheid niet.…

Vergeef me dat ik desondanks steeds voor het schrijven zwicht. Ik geloof dat niets te rijmen is in zinnen. Het spijt me dat ik dit alleen belijden kan in een gedicht.…

hij is mijn grijze haren mijn slapeloze nacht hij is mijn angst mijn liefde mijn zwakheid en mijn kracht ik vervloek het en vergeef hem wel zevenduizend keer hij is mijn kind ik hou van hem niet minder en niet meer.…