Alle inzendingen over Verlangen OR Sterren

Een ster is zij temidden van de nacht voor niemand dan zichzelf en haar wild verlangen Vertrouw het toe aan de maan Verschijn wit aan wolken Fluisterend gemurmel van de sterren ongehoord Haar ademhaling licht en glijdend Ze droomt nog steeds iets te betekenen In het donker van de nacht…

diep in haar angsten zoekt zij de slaap verliest zich in dromen waar zij nooit meer ontwaakt haar diepste verlangen doolt in het duister het pad der tranen de weg naar gefluister waar zachtjes de nacht het huilen aanhoort sterren waken een eeuwigheid door…

Slaap hier die droom uit in dat tastbaar verlangen hoor ik jouw stem nog in de duisterstilte proef ik de nacht steeds weer in jouw hart gevangen draag ik mijn ziel hier onder het glanzen van sterren breekt mijn droom in duizelen in draaien en fluisteren behangen.…

De nacht licht op in’t barre Bethlehem, daar schallen wonderschone eng’lenkoren, de boodschap dat een Heiland werd geboren weerklinkt in Gabriël’s sonore stem. Maar daar doorheen snerpt snibbig Jerney Kaagman: “Ja, stop maar, uit de maat en veel te láág, man !”…

al zou je willen slapen de nacht is niet donker het verlangen dat in je kruipt kriebelt diep van binnen ogen sluiten zich maar daar is het beeld van mij ik kan er niets aan doen maar jij verlangt naar mij de nacht die grinnikt en dat geluid verwart je dromen zijn nu zacht maar je kan niet echt slapen want de sterren twinkelen en dansen…

in een halve maan en een handvol sterren zie ik jouw gezicht sluierend in het licht van de lantaarnpalen mijn adem wolkt verlangen in de koude lucht, je ogen lachen als je even zucht en naar mij kijkt je lijkt zo warm vibrerend echt in het nachtelijk geluid het zwart van donker koelt je zachte huid ik pak je handen als de maan…

weerspiegelen die ogen liefde om zich heen onthullen ze de dromen verscholen in jouw hart helder als sterren bekorend en zacht verzonken in die ogen jouw vertederende lach parels van kristal puur en vol verlangen ogen in dromen wil je mij bekoren…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

de sterren stralen astronomisch vergezicht van lichtjaren her…

Ik zou er dan nacht na nacht onder slapen, en me laten beschermen door de sterren. Zij worden dan mijn verlichtte wapen, die iedere pech, de weg versperren. Maar ook deze droom blijft steken in de nacht, net als de sterren in het heelal. Morgen staan ze weer netjes op wacht, om te zorgen dat ik niet van mijn 100 trappen val.…

Schitterend staan de sterren elke nacht weer starend richting aarde keer op keer Met schittering in de ogen staren wij verheerlijkt terug naar de pracht der onbegrip in de geschiedenis terug…

In de sterren staat geschreven, "u ziet van de week het licht" maar dat is wat lastig, want vanwege een enorme hoofdpijn heb ik beide ogen dícht...…

O de heilige onsterflijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd, Waar 't geloof met zijn kindervertrouwen mij een hemel eens had beloofd, Als deze ogen zich sluiten voor eeuwig en dit lijf wordt ten grave gebracht, O de stille onbegrijpelijke sterren! o 't mysteriënheir van de nacht!…

Als de avond valt En de hemel donker wordt Schijnen de sterren Als de zon opkomt En de sterren verdwijnen Kom ik uit mijn bed…

O de heilige onsterflijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd, Waar 't geloof met zijn kindervertrouwen mij een hemel eens had beloofd, als deze ogen zich sluiten voor eeuwig - en dit lijf wordt ten grave gebracht, - o de stille onbegrijpelijke sterren! o 't mysteriënheir van de nacht!…

Je hebt sterren in je ogen van mijn liefde. Ik zou nacht na nacht voor je willen zingen om mijn liefde voor jou te laten voelen..…

wereld in grauwe doodsnevelen boven de drie stille masten schaduwen duistere harpijen ze sturen het vliegend spooksel doods en stil door de tijd ziekte onheil uitbuiting en vervuiling koude blikken minlachend gericht op slagvelden en starende misdeelden verdoemd in vuilrood schuim de engelen van goedheid en liefde wonen wakend onder de sterren…

starend naar die duizenden lichtjes in een heldere winternacht ontstaan er evenzoveel gedichtjes geïnspireerd door al die pracht dan denk ik soms heel even zo turend naar daarboven zouden daar nog anderen leven en zouden die in ons geloven…

De sterren en ik. In ’t donker kijk ik naar de lucht stilte om me heen, de lichtjes flikkeren, stiekem een voor een. In ’t donker stilte alom denk ik bij mezelf, die lichtjes daarboven, zouden ze me zien, zou men op aarde geloven, dat de sterretjes in werkelijkheid de mensen zijn die we hier verloren.…

missen van je geur Je hoofd op mijn schouder Gevangen in jouw blik Voort schrijdt de tijd Nietsontziend en monotoon Bladerend door mijn gedachten De liefde langs mijn geestesoog In mijn hart zit je Dwaal je door mijn hoofd Adem jou met elke teug Voel het stokken in mijn keel Toch blijven we samen Is de band gesmeed Meer nog dan de sterren…

Sterren sterren nacht, danst hij onder zachte maan vreest de tijd om weg te gaan in ego, de ego van de wind. Was hij nog een kind dan was hij vast nog zonder angst nu duikt hij weg, vol van angst in de koude sterren nacht.…

Twee bruine ogen stralen als kleine sterren onze kleindochter…

Ze zijn zo ver weg, de sterren. Ach waarom staan jullie zo ver weg! Waarom komen jullie niet fonkelend hangen in onze jongensslaapkamer?…

Duizenden miljoenen onbewust van seizoenen hangen ze in de ruimte als snoeren edelsteen zonder zwaartekracht, allemaal ver vaneen De wondere kleuren die wij bespeuren zijn als een oneindige caleidoscoop en onmetelijk ver weg van onze telescoop Met wazige blikken vol fantasie aanschouwen wij dit mysterie Door te kijken raak je verloren…

Maantje Je schijnt zo mooi Daar aan die donkere hemel Met allemaal sterren om je heen Sterren van mensenzielen Die daar zijn heen gegaan Zoals daar ook mijn vader en moeder staan Aan die donkere hemel Eigenlijk is het daar helemaal niet donker De zielen daar boven staan ook in het licht Al die lichtpuntjes Stralen naar ons…

Zo'n avond lanceert de sterren van de nacht Een prachtig stelsel in bijzondere vormen Los van alle waarden en ook normen Vormen dus gezamenlijk een stelselpracht Zowel sterren van boven als van hier Bieden tal van mensen vaak veel plezier…

zon en de maan als de bomen zo zul je bloeien van lente tot herfst van begin tot eind als de schoonheid verdwijnt als de zon zo zul je branden van oost tot west van warm naar koud zo word je oud als de sneeuw zo zul je sterven tussen koud en warm rijk en arm tussen oud en nieuw tussen klein en groot tussen leven en dood als de sterren…

Schitteringen stralen in een leeg universum door mijn emoties die mij duizelig maken waar mijn gevoelens zwart voor ogen zien. Alleen met de omlijsting van de avondgloed verwatert mijn beeld in een brede horizon waar alleen het geluk schittert van euforie. Het podiumlicht dat mijn wens hypnotiseert met herinnering die als een metronoom…

doen zag ik niets door het stadslicht de sterren waren geen schrift maar je kon ze wel lezen als je intelligent genoeg was en dat aan de rest vertelde hoe je moest varen…