Alle inzendingen over Vertrek, nee!

Ik wil je niet kwijt, je mag niet vertrekken, laat me niet in eenzaamheid achter, je zou blijven, tot het niet langer kon, dit is te vroeg, dit is niet eerlijk, nee! Maar; Ik wil, heb niks te zeggen Ik moet, heb niks in te brengen Je vertrek staat vast, mijn wil doet er niets meer toe. Ik geef het gevecht op!…

Vandaag ben ik opnieuw begonnen Een nieuwe weg aangelegd Want ik liep in zeven sloten Het woord ja te vaak gezegd Nee is gewoon beter Nee past in mijn schoen Nee is als een veter Nee dat moet ik doen Nee strak aantrekken Nee is koel Maar ja smaakt zo lekker Het geeft een goed gevoel…

Zeg je ja of zeg je nee of bedoel je geen van twee waarom twijfelen doe het gewoon jij bent het die persoon die moet zeggen wat je wil dat maakt een heel verschil niemand anders kan je er voor vragen die beslissing moet je zelf dragen.…

Kijk je ook soms uit verveling naar die mode op teevee o nee…

Het is moeilijk om nee te zeggen soms heb je gewoon geen zin om het aan iemand uit te leggen je baalt dat het niet gaat omdat je lichaam weer even staakt je geest is sterk en die wil wel maar het lijf is kommer en kwel dus het antwoord voor vandaag is !NEE!…

NEE ik wil het niet NEE ik kan het niet NEE ik kon het niet NEE ik was te laat NEE ik ben te vroeg NEE STOP NEE ik geloof je niet NEE het is mijn schuld NEE je gaat te snel Nee dit kan niet langer NEE ik heb het verpest Nee ik ben een prutser NEE DIT IS MIJN LAATST NEE! LEER NEE ZEGGEN! VOOR HET TE LAAT IS!…

vloeibaar vloeit hij door door muren uren van tijd altijd nergens op voorbereid drup drup drup op weg naar de tunnels en dalen ja ja ook regendruppels vedwalen om weer te verdampen in het niets alles opnieuw o regen er is nog niets opgebiecht dat hoeft ook niet als het opsteigt naar het licht boven naar benee zeg geen ja maar ook geen nee…

Die pijn hoort bij ons zeg je Nu is het voorbij en bel jij weer Maar die pijn hoort bij ons zeg ik nu Leugens heb ik allang weggegooid Verzetten tegen die pijn Weerstand bieden aan jouw verleiding Ik zeg nee met pijn in mijn hart…

ik wil met ondoorzichtige manoeuvres uit mijn gedachten klauteren ze onbeademd achterlaten in een tijdscollage waarvan ik gezichten amputeer zonder slaap of kus hele hoofden die ik laat rondkijken in bevlekte uren muren, nooit gekocht zoals het geluid van regenvlagen tegen de binnenkant van mijn keel aarzel niet en huiver om…

Ja of nee? Is daar wel iets? Het is de mens vraag, Maar niemand kan graag Een bondig antwoord geven, Wat is er na het leven.…

Het woordje nee daar zit ik zo mee het accepteren huilend proberen want nee moeten zeggen is je grenzen verleggen gewoon omdat je lichaam weigert in je hooft het allemaal steigert van woede en verdriet de pijn die men niet ziet weer een stapje naar benee het antwoord moet en het is nee sorry, er komt een hele dikke traan ik weet even niet…

Het woordje is nee Ik doe er wat mee Schrijf mijzelf niet meer weg Luister toch naar wat ik zeg Ik hobbel er niet meer achter aan Zie mij daar als trotse vrouw staan Ik ben veranderd als mens En bepaal nu zelf de grens.…

Nee Wat een kreet een nee dat was toch te verzien een groot circus Vertel dat onze oudjes maar miljarden bezuinigen hoera Er was toch al 15 jaar geleden gezegd dat dit zou gebeuren Komen de stropdassen op tv gossie dit hadden we niet verwacht Banken redden inleveren we zijn het zat laat elk land zijn eigen sores oplossen Met pensioen gaan…

Nee, liever een prinses het ene is gelijktijdigheid het andere opeenvolgende tijd maar als je even nadenkt nu het herfst wordt en de vogels zich opmaken om te vertrekken van de ene naar de andere plaats via kwantummechanische oriëntatie weet je dat het deeltje ver weg en het deeltje vroeger geen verschil betekent dus wie weet…

nee, een hoofdrol wil ik niet, zweven in letterhoofden in een wereld die slechts jullie behoort; een zelf geschapen egodroom waar jullie mij, heimelijk, zonder enige schroom met de kop van Jut bestoofden achter het gesloten doek van fictie souffleer ik mijn eigen vertrek en hoor de auditoren roepen: wie is hier…

Wat is het doel van ons bestaan? Misschien naar Mars of een verre Maan? We zien al licht van miljard jaren oud. Per raket naar een zwart gat klinkt reeds vertrouwd. Wat is de zin van ons bestaan, als wij het aardse verlaten. Als er mensen naar Mars zullen gaan, of zwarte gaten? Deze aarde heeft toch genoeg om ons te geven wat wij wensen…

Als nee zeggen niet genoeg is waarom bestaat dan dat woord. Ze had zovaak nee gezegd maar het werd door hem nooit gehoord. Want nee kwam in zijn woordenboek niet voor. Daardoor liep haar leven totaal op een dood spoor. Hij had een bord voor z'n kop en accepteerde geen nee.…

Met “Nee” staat Balkenende zwaar voor gek, bijt Zalm met zijn gezemel in het zand. Met “Ja” vervagen grenzen om het land, geen slagboom meer, geen prikkeldraad of hek. Dus stem ik “Ja”, zo'n wet is onvermijdelijk al blijft (zie boven) “Nee” wel erg verleidelijk.…

het is geen huis, nee meer een haven en niet omdat ik kom en ga ik leg ‘r aan, ga er aan land verzand in blikken en in woorden blijf ik komen, zonder gaan bestaan wij immers echt het is een thuis, meer dan een haven en wel omdat ik ga en kom ik blijf vertrekken, maar ook keren leren hoe het ook kan zijn niet te vluchten,…

Bestemmingen gaan al eeuwen aan mij voorbij en zo ik al vertrek, dan zonder reisdoel. O nee, het heden is niet aan mij besteed en als het dat is, geef ik het meteen weer door. O nee, het verleden is mij geen enkele troost en als het dat wel is, verdriet het me zeer.…

De blaadjes vallen Dat doen ze elk jaar Steeds weer andere Maar wie let erop Een vogel misschien Nee die ook niet Is bezig met de trek Vliegt een heel eind Afrika in Wacht op z’n maten die Nog van alles moeten regelen Inentingen, verzekeringen, paspoort Dat ging vroeger wel anders Gewoon vertrekken, we zien wel…

dan zal ik niet met deuren slaan of een raam kapot achterlaten ik zal met opgeheven hoofd zoals je wel op foto's ziet recht in de camera het huis uit gaan dan heb ik je verlaten als ik vertrek.…

In stilte voelend de leegte Een totale vervaging Tussen leven en levenloos In stilte voelend de pijn Stekend in hartevlees Liefde kiest zijn eigen weg Een ander hart gekozen In stilte voelend de tranen Verlopen in verdriet Nooit meer samen zijn In stilte voelend de rust Een totale berusting Tussen afscheid en verlaten In stilte voelend…

Als de regen nog lijkt te vallen en de zon al dagen schijnt laat de lach dan gaan en je geluk niet verbazen. Het regent vaker dan je denkt maar de last die van je schouders valt is meer dan vrijheid is ook nog eens geluk. De zon schijnt stralen en een nieuwe wereld is daar nergens is het gras groener dan het gras bij jouw thuis...…

Bedwelmend rankte de winde naar zijn gezicht. Hij ijlde over welvende zomervelden. Onbegrijpelijk brandden de tranen in zijn keel. Hij droomde van wouden en wolken. Vanwaar de wind en zou de zon zo purper elders schijnen, blikten zijn ogen langs het waaien der bomen. Hij huilde en hij legde zich op de bloemen om de vogels niet te…

Grendel het hek, je biezen gepakt, zie de blauwe lucht - en vertrek.…

Het blaft tegen een man die staat te kijken, Die ziet dat de verte aan het vertrekken is, Dat de verte zich traag maar zeker verwijdert, Dat de armen van de verte de kade loslaten En verdwijnen in het rimpelloze water. Maar het hondje op de kade blaft onhoorbaar.…

Waar de zilveren maan in de pupillen verdwijnt het spookt, in december motregen één omgekeerde tarotkaart, die van de gehangene zwijgende op het gezicht van mijn moeder voor haar vertrek, in ons allebei, klinkt cello traag, traag, traag innerlijke beweging die strekt zich als herinneringen en liefde dolken en verwijt en weer, liefde…

Heel tevreden wachtend Op vertrek naar bestemming Zonder aandacht te besteden Aan de dingen buiten jouw bestaan Herinnering van zoet verleden Wordt verdrongen naar het heden Door jouw kloppen op het raam Ik volg je naar de uitgang En zie achter je verlegen rug Een bosje onwillige bloemen Geef het maar, maak ik een gebaar Terwijl de trein…

Vlucht vijfviertweedrie is vertraagd Mind your steps, mind your steps Dat geldt voor adeldom en plebs Verschil in afkomst is vervaagd Het heeft de vluchtleiding behaagd Te staken, dus zitten wij vast Zijn ongewild te lang te gast Maar kaaskoppen zijn onversaagd Wij, stammend van de Batavieren Wij, dijkenbouwers, handelsvolkje Wij, boeren…