Alle inzendingen over Verwerking OR Afscheid

ik draag haar door de nacht heen wijl overdag vlagen van mist heersen van binnen daadwerkelijk heb ik onze adem niet meer gemeen dat roert mijn denken, vraagt om mij te bezinnen allengs gaat alles nog verder op slot en kan ik slechts kijken in een enkele richting het blijkt ook nog eens een doodlopende straat waar niemand voor mij een deur…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

, ouders niet Wat kan ik bieden Als troost als verwerking?…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Niet altijd is een dipje te vermijden. Word ik weer eens door weemoed overmand Dan luister ik naar mijn gezond verstand “Door huiswaarts via Groningen te rijden.” Om thuis vol overtuiging te verklaren Dat Groningen een voorstad is van Haren.…

Heden vaste rotsachtige grond onder de voeten Enkels duchtig verzwikken; pijn die soelaas biedt De stuk gegooide vaas lijmen, verwerken wat ooit was Zeer geduldig timmeren aan een waardevol kwalitatief leven Hem erg dierbaar danken tot de laatste schrille ademstoot. Afscheid genomen van dat ondraaglijk Loodzwaar Juk…

Het gaat mij niet zozeer om Het instituut kerk of levensovertuiging Maar veel meer gaat het mij om de grote stille ruimtes De ruimtes van de kerken Geven mij een heilzame werking Te verwerken wat verwerkt mag worden Bewust schrijf ik niet moet Want het is mijn eigen vrije wil Ik zou ook kunnen kiezen voor De ruimtes van de synagoge,…

wie niet meer hoeft, kan, mag werken moet doorgaans hard werken aan het verwerken niet meer te hoeven, kunnen, mogen werken gevecht tegen de afbraak blijkt een hele dagtaak…

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

geen tranen meer voor het verwerken van al dat verdriet wanneer ga ik me weer beter voelen? dat weet ik niet...…

bewonderenswaardig hoe ze leegte met leven merken als pluizige sluier hun geelwolkende rijpheid omhoog laten kringelen zelfs in hun moment het zomergroen toelaten te verwerkelijken…

Gelukkig kon ik mijn verdriet zo beter verwerken als wanneer ik helemaal alleen geweest zou zijn.…

In mijn hart daar is ons plekje, waar ik jouw steeds weer ontmoet. Als het moeilijk is de weg te vinden. doe jij mij voor hoe het verder moet. In mijn hart daar op ons plekje, is het feest, het is jouw dag! Neem me alstublieft niet kwalijk. hoop dat ik toch een beetje huilen mag!…

Samen bidden, Verwerken. Samen leven, Naar de dood.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…

Lange tijd heeft ze er over gedaan zij kon er niet over praten vertellen kon ze het zeker niet eerst moest ze het zelf verwerken na haar eerste chemokuur was ze zo ziek, dat ze niet meer verder wilde zij wees zichzelf op haar verantwoordelijkheden haar kinderen, kleinkinderen en haar man zij hadden niets gemerkt, daardoor drukten de feiten…

Ik til over bergen en breng over wolken naar blauwe hemels waar morgen niet bestaat Ik droog tranen verwerk stil wat mij dierbaar is lach ik toe Maar ook ik huil soms…

twee blauwe houten klapstoelen achtergelaten op de vlonder de boot in dezelfde kleur ligt op zijn kop ernaast ook op het droge getrokken. gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer…. stil kijk ik uit over het meer het is of ik de echo hoor van kinderen die hier lachten zwemmend in het koele water op de klapstoelen…

Mijn lichaam nu verzonken in het aardse, de ogen gesloten de mond gesnoerd. En Ik ben in stilte verheven.In afwachting op een nieuw leven. Mijn ziel verlaat weldra het stoffelijk lichaam, dit door de tijd geschreven, mijn dood is geen dood maar het is overgegaan naar een nieuw leven, laat mij gaan in vreugde en blijdschap, met een lach en een traan.…

Harmoniek en Tzolkin uitdaging en verborgen kracht verwerking van wat het hart beroert met mystiek als centrum van leegte schrijft haar fluister nieuwe stukjes geschiedenis voegt toe in weerspiegeling…

stil aanwezig staan ze als voor niemand te kleuren niet voor zichzelf maar in opdracht volbrengen zij hun taak niet zoekend niet vragend naar het hoe en waarom verwerkelijken zij het zaad rechtlijnig evenwichtig zonder emotie daadloze daad…

Voorbij ---- de reis van landschappen ---- gedachten van zeeën ---- denken van bergen ---- verwerken naar het diepe ---- van oceanen Reis je nog verder ---- dieper ---- naar het hart en verder ---- dieper naar binnen naar de Ziel daar ben je Thuis…

Afscheid dat bestaat niet…

Elke dag in alle maanden maakte ik en verwerk ik de balans in overuren van een wisselende ethiek, de verwerking van de levensstaat als egocentrische bewerking uit de mij aangeleverde statistiek, ter lering niet altijd ter vermaak geduid in uiteenlopende kleuren in urgentie door de wetenschap, die als inkt nog nat reeds is achterhaald.…

in de plooien van mijn gezicht vond ik uitgelezen woorden als verkruimelde gedachten voor een ongeschreven boek waar ik in ongezouten zinnen al mijn waarheid zou verwerken… maar nooit verder ben gekomen dan onverteerbaar oude koek…