als dichter laat ik mij dresseren
door hartstocht, passie misschien
bestaan er geen rechte of kromme lijnen
onschuld kan zichzelf verzinnen
fantasieën om later te bedekken
met bladen van de vijgenboom
de natuur velt geen oordeel
het laatste prefereer ik maar…
hij zegt dat ik moet gaan
zomaar midden op het pad
tussen basilicum en bieslook
achter mij staat een vijgenboom
met grijpgrage bladeren die
lokt met een vijgenbelofte
maar zijn klok zegt dat het stopt
hij heeft gelijk
het stopt wanneer zijn klok het zegt
de mijne loopt door tot de uitgang
ik kijk achterom en tik rustig verder
hij…
Van de heuvels rolt de donder
over kromme vijgenbomen
over kronkelende stromen
op het zinderende dal.
In de toren zwiepen klokken
eenzaam huilt de westenwind,
hagel slacht de oleander
op de plaza jankt een hond.
Voor een maagd uit glas in lood
knielt de zwarte pater,
kust verschrikt zijn rozenkrans
en prevelt een gebed.…
Neem me mee
naar het land dat ons heeft grootgebracht
laat me daar alleen
Tussen wijngaarden en vijgenbomen
vlij mij neer op de grond van ons dorp
waar ik elk geluid , elke geur herken
Neem me mee
en als het dan mijn tijd is
zaai me uit over onze geliefde Libanese aarde
het oude huis dat lijkt te waken op de heuvel ?…