Alle inzendingen over Vitriool

"Schat, ik wil je alles schenken", sprak de dame toen frivool En net voordat hij na kon denken, proefde hij de vitriool…

Terwijl de alsem als het bittere kruid Van onderbuikgevoel en boze tongen Walmt als slechte asem uit de longen Van het journaille met het rattenkruid Blijft Femke - 'tgeen niets anders zegt dan 'vrede' - De fiere hoedster van de Maagd der Stede…

beeldenstorm, religieuze razernij in een glas water schertsende schets, lam god's is lam geslagen de pen te diep in vitriool voeten treden kortzichtig de vlag van vrijheid, signaal van deze tijd hoogachtend, uw dienaar…

de dag strekt zich voor ons uit als een veld met mijnen de booby-trap wordt ook verwacht links staan de schutters met meedogenloze bril rechts ziet men de jagers met algemeen janhagel de scherprechter drinkt er tussenin zijn vitriool maar bloemen zijn er ook een grote bos doornroosjes hendrik…

een mooie voorjaarsdag in mei, we laafden ons aan vitriool en lieten vrij wat in ons school slechts één verlate poestvrouw was erbij. En of ik ooit nog aan haar denk? Dat gebeurt, soms, als ik nukkig en verdrietig ben of iets teveel in schenk.…

volmondig spui je vitriool dat ook je ingewanden heeft verbrand vlammen ogen in een desperate koorts bij het zien van het minste soort nooit was er die uitgestoken hand wel de hitte van een grote brand de reden is nooit uitgesproken al in eerst ontmoeten zagen jullie wederzijdse spoken maar niemand laat zich zien in het bespiegelende…

uit alles blijkt dat de narcis met handschoenen aangepakt dient te worden gif; vitriool en arrogantie tekenen het leven moeten wij constant lijdzaam ondergaan? of roeien wij uit, met wortel en tak? hoe moeilijk een narcis bestaansrecht te geven, gunnen…

aan de stalen tafel schrijft hij zijn annalen zijn pen gevuld met vitriool de data en de namen, de onbekwame, de gegeselde en de gek hij haat hen, ze kennen zijn gebrek vanuit het raam ziet hij de rozentuin, de rotsen en het getraliede hek zijn hoofd staat niet naar strepen die schuinweg de tegels delen licht en donker hij tekent…

aan de stalen tafel schrijft hij zijn annalen zijn pen gevuld met vitriool de data en de namen de onbekwame, de gegeselde en de gek hij haat hen, ze kennen zijn gebrek vanuit het raam ziet hij de rozentuin, de rotsen en het getraliede hek zijn hoofd staat niet naar strepen die schuinweg de tegels delen licht en donker hij tekent het…

De populaire psychiater zalft en slaat als een wijze vader, wordt speels gezien als tekstverwerker en ook als ontsnapte gek, sterker: Het gaat als bij een popidool zelfs over de vorm van zijn coupe Daar mag de lezer graag van snoepen: Stijl gekleurd door snibbig vitriool.…