Alle inzendingen over Vlucht OR Angst OR Verlangen

Ik vlucht weg in een web van denken daar waar geen licht is en donker de tijd verdraaid een gemeen spel zonder angsten het is een weg die mij bevrijdt.…

die het plafond deden verschuiven naar mijn verlangen om in dit leven te vluchten voor alles wat groter was dan ik · De titel; verdwaald tussen toen en nu · was de naam van mijn eerste bundel…

Ene Willem Alexander Kreeg als cadeau, deze scafander. Het is dit apparaat Dat je onderduiken laat Als bekende vaderlander. Je kan hem ook perfect gebruiken Als het ruikt en je het niet wil ruiken.…

Verlangen is een missie met de heimwee naar vroeger maar door die gehechtheid problemen schept en het huidige moment als een vlucht wordt ontkend.…

, zo kwetsbaar, er is angst, angst voor jou, angst voor het leven, angst voor mannen...…

Ik vlucht weg van mezelf Als een wolk voor de wind Vlucht weg van mijn gedachten Waarin ik geen rust meer vind Ik vlucht weg van de anderen Met altijd die kritiek Ik kan het niet meer hebben Word van binnen gewoon ziek Ik vlucht weg van de drukte Verlangend naar mijn vrijheid Alle dingen die ik nog moet doen Ik wil alleen wat tijd…

angst verlamd voor verlies Verlang ik zo intens naar jou…

Vurig verlangen staat op springen in de wereld van liefde en angst. Niets kan bedaren wat zo krampachtig meer wil dan dat er nu kan zijn.…

Een reus van zwarte angst schiet gaten in het denken zie hoe de kansen zwenken realiteit slaat op de vlucht Angst, je bent te voelen ontembaar op de achtergrond bepaal je het hele toneel Als tegelijk souffleur en regisseur die de onzekere acteur iedere vrijheid ontneemt…

bloeide had je knoppen al heimelijk gezien maar de bloem mocht er nog even niet zijn als ons lief geheim dat meekeek in de blikken van onze ogen lachte in samen plezier de tijd heel vaak met ons deelde ook al was die helaas niet van hier waar gedachten afstand en tijd overbrugden stond ons paradijs waarheen wij altijd konden vluchten…

Duivelse ogen kijken mij aan Door vagevuur omringd Voel ik de angst Die mij zo verblindt Ik stop met rennen Mijn benen zijn moe En ik draai me om Naar mijn tegenstander toe Maar ik voel me weer krimpen Zo klein als een kind Hoe kan ik die angst afwerpen Voor het rennen weer begint ?…

We waren ver van huis. Loop wat door, zei je zachtjes, kijk niet zo achterom, het zit ons niet op de hielen. Maar wat zijn dat dan voor stemmen, vroeg ik, en wat flikkert daarginds, dat zijn toch tekenen die niet bedriegen? Het komt niet deze kant op, zei je, dit is het goede pad en verder hebben we toch altijd onze papieren? We glimlachten…

In de velden huivert het koren voor de sikkel van de rijzende maan. Door het woud klinkt de roep van een uil en ergens breken twijgen. Het fladderen van gedachten - motten op het vale licht - klinkt luider dan het beuken in mijn borst! De nacht breekt uit het kreupelhout en aan mijn mond ontsnapt een hese kreet terwijl ik ren.…

Ik vlucht voor het leven Ik vlucht voor de mensen Ik vlucht voor verplichtingen Ik vlucht voor zondige wensen. Ik vlucht voor de natuur Ik vlucht voor alles, voor iedere stem Ik vlucht voor de schaduw Ik vlucht voor hem.…

er rent een man in de tuin hij vangt kinderen maar haar niet er rent een man op haar feest een man die wel vaker rent dit maal vlucht niet zij vluchten speelkameraadjes door het dolle heen het is feest dit maal vlucht zij niet weg van het feest ----------------------------------------- uit: 'niet beginnen bij het hoofd', 2006…

Ik hou van je fluisterden zijn lippen in mijn oor Ik haat je spuwde het vuur in zijn ogen Ik wil je schreeuwden zijn vingers rond mijn arm En ik? Ik wou weg.…

ik ben geweest jij hebt gebeden we hebben zij aan zij gestreden voor leven als ons recht het vluchten is voorbij de laatste ochtend gaat mij raken. brandend zal de zon mijn vleugels schaken ik ben gestrand eeuwig zal de wind mijn kleuren dragen ribbels over liefde schrijven in het zand…

zacht maar indringend duwden vlaagjes wind tegen haar rug met een niet aflatende druk kleine uitschieters gaven een alertheid die zij niet kenden omdat er geen massa zichtbaar was om kracht te traceren uit bomen struiken en omgeving kwamen alternatieve reacties die samen voor ongekend spannende momenten zorgden zijn power…

aan het verlangen naar warme strelingen, strelingen die de dood verwensen doch ook inhalig omarmen god, ik vrees de duivel niet, doch het lijden dat mijn ziel tracht te breken is als angst op een akker leeg van voren maar vol aan leed…

Zij is als een vogel die de vlucht neemt tussen alles door in de ochtendzon verborgen tussen de roze bloesem op een tak in de boom haar ochtendconcert ten gehore brengt in het licht waardoor we weer tot leven komen dat alles is er nog in het dagelijkse leven met de vernietigende angst waar we elke dag mee geconfronteerd worden…

de rivier weet van lopen de weemoed kent ze niet het verlangen weet van stromen zichzelf bevatten kan ze niet het water draagt de weemoed wat ze wiegt weet ze niet het verlangen herhaalt zich in het stromen voor wie het ziet…

Mijn verlangen gaat uit naar de lente, met al zijn geuren, gezang en kleuren, terwijl de winter hier voorbij glijdt.…

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…

Is het mijn angst voor oorlog en onheil of zie je je eigen angst voor mij? Wat denk je als je me in de ogen kijkt? Voel je mijn nood aan een veilig onderdak of hoop je dat ik je deur voorbij zal gaan? Hopen we niet allebei dat deze hel zo vlug mogelijk voorbij zal zijn en dat vluchten niet meer nodig is!…

Nu is het nestje warm bereid het blanke lichte zachte nestje, 'n stuk van buurvrouw en van 't bestje van tante en die overmeid. Strikjes, lintjes, zachte wolletjes liggen knus en dottig dolletjes in het witte zijden mandje, 't mandje met het witte kantje. Wat al hemdkens, wat al broeken al die zachte luierdoeken, wat al lichts…

Vandaag kom ik thuis van een zeer korte reis die steeds langer duurde en gepaard ging met gekrijs.. Maar ik heb de hemel eventjes gezien alleen geen sterren..ik wist niet dat zij al naar mij lonkten, van verre... Straks zal ik arriveren, alleen.. zonder indentiteit, zonder bagage ik ben niet wie ik ben, ik ben verloren in ravage.…

verwarde gevoelens van wazige angst verweren mij niet tegen dit illusies gestolen verlangen geknakt en alles wat blijft dat ben ik…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…