Alle inzendingen over Vlucht van meeuwen

Een vlucht metalen meeuwen de vrienden ver van overzee Europeanen en Amerikanen brengen hopelijk het stemrecht mee.…

zag de mieren vliegen meeuwen zeilen hemelhoog een snelle wenk onzichtbaar vond gevleugeld zwart een witte dood waar warmte eindelijk expansie gaf en vrijheid los van aarde was gingen zij met duizenden op laatste vlucht de meeuwen hebben dagenlang gerust…

Het park ligt wijd en zijd onder de sneeuw en rond de zwarte groeve van de takken zweeft als een lassoworp de vlucht der meeuw. De kleine vijver is inktzwart en stil, als hoedde hij een kleinodie, het slijk.…

kom, droom je in mijn zee mijn Wad mijn water - mijn idee de zucht waar eeuwen zijn neergestreken een blauwe lucht met wolken als pennenstreken een vlucht van meeuwen en ganzen kleine witte golfjes – en als je goed kijkt dan lijkt het alsof ze dansen op het schimmenspel van avondrood en morgenstond het Wad hoeft geen octrooi er is geen…

Ze togen naar de Zandkastelen Stad onder de rook van Amsterdam, zeiden de achterblijvers, zonder de rook van Amsterdam, zeiden ze want naar zeewind frisse lucht ging hun vlucht van meeuwen die vaders kapitein maakt. Niet de mijne.…

Die met lichte vleugelslag Gewichtloos wiekend zweeft Naar haar eigen horizon Onzichtbaar in de verte Waarbij het wieken zelf Vele malen belangrijker is Dan het bereiken van het doel Raakt mij aan op deze Winterse morgen, en ontdooit Zonder dat ik het door heb Mijn chronisch bevroren gevoel…

Winters geschrei een klad meeuwen in hun vlucht schapen showen ongemeen hun dikke vacht…

Ik wil vliegen als een vogel me echt vrij voelen niet meer gevangen en als ik mocht vluchten dan als een vogel het liefst als een meeuw met een smartelijke schreeuw!…

de meeuwen keren terug in grote getale vleugels liggend op de wind de stormende noord - westenwind lieten ze zich drijven naar de steden waar ze neerstreken op onze daken koninklijk en trots waar ze schreeuwden zoals alleen meeuwen dat kunnen hartstochtelijk klagelijk en huilend het snijdt door je ziel dat schreeuwen zoals een mes…

in ogenschouw een lucht vol wolken meeuwen op hun vlucht het doorkomen van zon die blauwe ogen geeft oplost wat nog vorm heeft in schaduw zich op strand begeeft en in het wit van branding sterft stralend opent dan de dag onder gezag van zon en zee meeuwen deinen op de golven mee…

schreef een vlucht meeuwen op zwart papier nu zijn ze weer hier als raven in de sneeuw zonder sporen geland weg van zee en het strand maar ik wil ze zien vliegen nog ongelijnd op een blanco a-vier…

Ik drijf op de golven van de zee onder een wolkenloze lucht waarin wat meeuwen op de vlucht; een windvlaag neemt ze mee Zoute druppels op mijn gezicht op mijn neus en op mijn wangen op mijn huid die is gevangen in de warmte van het zonlicht…

wind blaast angstaanjagend beukt golven hoger op snijdend zand hapt stukken duin blaast straten leeg huilt in scheuren en kieren huizen koud meeuwen vluchten landinwaarts…

Het is iets in de taal maar wat het is zoek je iets is en het zo noemen is geen metafoor iets is en het niet zo noemen is een metafoor althans het begin er van als een vlucht meeuwen viel men op de broden aan…

Zwermen meeuwen witter dan wit Krijsend fel fitter dan fit En ik kijk En ik luister En ik ben bang En ik fluister Maar de wind vangt mijn stem Op haar vlucht als een rem Sloopt mijn gedachten aan wat was En nu snap ik alles pas Ik ben niets meer dan een zucht In jouw leven vol met lucht…

ik zwierf rond met een pleister op mijn mond tegen het schreeuwen omdat ik niet vond wat de meeuwen mij met hun vluchten wezen zag ze landen en uitdagend kijken zij wilden niet wijken heb tegels verlegd stenen gekanteld maar hen niet verjaagd want het land is hun dis in het gaan over lijken die link had ik tot heden gemist…

Ene Willem Alexander Kreeg als cadeau, deze scafander. Het is dit apparaat Dat je onderduiken laat Als bekende vaderlander. Je kan hem ook perfect gebruiken Als het ruikt en je het niet wil ruiken.…

boven de zee in de zilte lucht meeuwen in hun zijlende vlucht duikend met veel geschreeuw brullend als een zeeleeuw de zandplaat is droog gevallen met vele aangespoelde kwallen zeehonden aan het zonnebaden op de nieuwe wadden kade strand in grillig wadden water tijdelijk eiland met veel gesnater de natte vloedlijn vol voedsel voor…

Kan hier een vlucht meeuwen doortrekken alstublieft om de wind te bevliegen en er af en toe af te vallen? En mogen ook wij zo ons eigen leven zijn door- gevlogen, aan groot gefladder opgestegen om hemelhoog te gaan lallen en te vallen zoals meeuwen nu eenmaal vliegen, en te worden verzwegen? Nacht valt. Het grote over het kleine.…

Glijden over zee als grijs-wit gekleurd wonder proef je de vrijheid.…

je raakt ik voel je trek en deining jij wilt me terug als voor de scheiding je sist en rolt het schuimtapijt zacht neergevlijd heel langzaam voor me uit ik vlucht en zie een meeuw opspattend wit een felle schreeuw tegen de blauwe lucht ik wil het donker niet de diepte zonder zucht heb al te lang gerust mijn…

hoog tegen het fluwelen nachtgordijn met als decor,de maan in kwart, tekent zich een prachtig dansfestijn, op de zacht gelaagde lucht, glijdt soepel draaiend, een meeuwen vlucht in hun lichtend zilveren tenue, met zwart getinte toppen aan de vlerk zwenken zij zwierend in dansgenot tegen het hoge nachtelijke zwerk de lange trage vleugels,…

sluit een sierlijk vaarwel uit maar een aanloop bevrijd je van al het aardse gedoe nu je aan één stuk 13.000 kilometer over eindeloos water van de grootste diepste zee vliegt uitgeput en licht verdwaasd misschien strijk je in Nieuw-Zeeland neer 4Blue Blue Red and White poëtische magie schiet tekort als ik je mysterieuze vlucht…

Nu is het nestje warm bereid het blanke lichte zachte nestje, 'n stuk van buurvrouw en van 't bestje van tante en die overmeid. Strikjes, lintjes, zachte wolletjes liggen knus en dottig dolletjes in het witte zijden mandje, 't mandje met het witte kantje. Wat al hemdkens, wat al broeken al die zachte luierdoeken, wat al lichts…

Vandaag kom ik thuis van een zeer korte reis die steeds langer duurde en gepaard ging met gekrijs.. Maar ik heb de hemel eventjes gezien alleen geen sterren..ik wist niet dat zij al naar mij lonkten, van verre... Straks zal ik arriveren, alleen.. zonder indentiteit, zonder bagage ik ben niet wie ik ben, ik ben verloren in ravage.…

zie toch hoe fraai zij glooit maar als gehaaide kaper zand in de ogen strooit van waker en slaper hoor toch ‘t woeste grommen schuim koppen metershoog de rug weerbarstig krommen klokken luiden droog meeuwen krijsen zonverloren vluchten voor de overvloed en zij verslindt de sporen van menig voet en goed…

je raakt ik voel je trek en deining jij wilt me terug als voor de scheiding je sist en rolt het schuimtapijt zacht neergevlijd heel langzaam voor me uit ik vlucht en zie een meeuw opspattend wit een felle schreeuw tegen de blauwe lucht jij bent voor mij de branding ik duik alleen te diep er is geen zachte landing een bodem…

meeuwen zullen blijven zweven aan een heldere lucht want ze blijven hopen dat we ze ooit eens zullen hebben begrepen ze zullen blijven krijsen dwingend schreeuwen kijk en lees ons lees ons het enige wat we eisen lees de onnoemelijke veelheid aan gedichten die we voor jullie in het luchtruim hebben geschreven tijdens onze vlucht…

je raakt ik voel je trek en deining jij wilt me terug zacht is je verleiding je sist en rolt het schuimtapijt zacht neergevlijd heel langzaam voor me uit ik vlucht en zie een meeuw opspattend wit een felle schreeuw tegen de blauwe lucht jij bent voor mij de branding ik duik alleen te diep er is geen zachte landing de bodem…

Daar waar zwijgen herrie maakt snijdt glas de laatste tranen -zwarte onzekerheid maakt het hart zo bang- daar waar vluchten de noodstop is zijn woorden gevangen in een letterspel daar waar één bloem onkruid wieden verbiedt waar één meeuw leven tekent is de geest gevangen in een slecht gebouwd doolhof…