Alle inzendingen over Voor mijn lieve doch OR Voor mijn elfje

Is het nu echt tien jaar alweer geleden Dat jij zo plotseling ons hier verliet De jaren zijn zo snel voorbij gegleden Met nieuw geluk maar vaak ook met verdriet Je bent in onze harten steeds gebleven Je leeft in ieder van ons allen voort Want jij hebt ons bij leven veel gegeven Waarbij een plek in onze harten hoort Nee, denk maar…

Vaak leggen dagen vrede op je bord. Je hoort de vogelkelen rondom zingen, ervaart de schoonheid van gewone dingen en je beseft: de taal schiet hier tekort. Soms heb je om een dierbare verdriet – ook daarvoor heeft de taal de diepte niet.…

Ik moest aan jou denken lief toen de trein allang was vertrokken jouw geur mij nog omhelsde Voeten vinden zonder aarzelen hun weg Met jouw armen nog om mij heen komt de nacht mij halen warmte om mij heen Ik moest mijn lief Met mijn ogen dicht droom ik over morgen jouw geur, jouw armen, jouw warmte Met ogen open in het eenzame duister…

Ik ween niet over wat verloren is, nu haar transparante adem op de golven van de winden rust, oprijst naast de leeuwerik in een eindeloze klim naar dat ene streepje licht, stipje op de horizon onttrokken aan de duisternis, waarop ik ben gefixeerd een tijdloze lampion een aubade op de toekomst zoals die zou moeten zijn, een…

Als alles ondoorzichtig Geworden is, als alle Lijnen die tot voor kort Nog zichtbaar waren Zijn vervaagd en niets Meer zich aftekent dan Louter teloorgang Is daar op eens die Schitt'rend zwartbruine kop Die je op mijn schoot legt Met ogen die van amber lijken En die zo veel leven uitstralen Dat ook ik opeens het leven weer zie…

Je strooit stilte voor mijn voeten door duistere gedachtengangen slechts jouw licht schaduwt mij dat ene sprankje hoop vervliegt vuur en vlam zomaar gedoofd door het gitzwarte bestempeld hier tastende in het luchtledige mij wentelende om jouw as verwaai jij, mijn wervelwind…

het mooiste het allermooiste’ ‘ik houd van jou’ het vloeit niet niet uit mijn pen het mooiste het allermooiste ‘ik houd van jou’ fluister ik in het donker het donker van de nacht verglijden de woorden die ik jou zeggen wil ‘ik houd van jou’ elk woord elk begrip - wonderschoon - - welgemeend - ‘ik - ik houd van jou’ zeggen…

Houdt mij nauwlettend In de gaten, ligt naast De bank waarop ik slaap, Hij met één oog open, En één oog dicht, Het ene oog steeds Op mij gericht, Hij zal mij niet verlaten, Nooit verlaten, Altijd als een Onzichtbare schaduw Om mij heen Houdt hij me Tijdloos in de gaten…

hoefgetrappel en gedonder snuivend, briesend een schicht komt aangestormd een schoonheid of een wonder… ongegeneerd, elegant loopt het verder, vederlicht op vier poten, zijn gangetje trekkend, het bos weer in. grijs-witte kleuren vervagen naarmate het vordert het wilde paard, op zoek naar zijn haver!…

mijn meisje mijn lief vandaag vier ik jou jou en jouw jaren vijfenzestig in getal mijn meisje mijn lief nog kende ik jou niet toen jij geboren werd in van watersnood het jaar jouw oudere vader toen jij nog niet was zat om een staking voor gewone gerechtigheid in driebergens dreven uit ouderlijke liefde werd jij geboren om groter…

het bed in een ziekenhuis haar laatste bed hij zoekt haar hand zijn bril verdwaald tussen oog en wang hij streelt kijkt wacht hoe zwijgt een man als hij verlaten wordt no hast gjin soargen mem bliuwt dy nei zingt hij zacht het klankspoor wijst haar de weg naar het witte licht…

Mijn reis begon toen ik je warmte hoorde, je zoetheid rook en je liefde proefde. Het was jij die mijn hersenen liet stoppen en mijn hart liet werken. Het was door jou, dat ik in deze tijd nergens anders aan kan denken. Ik zal lopen tot er geen land meer is, varen tot er geen zeeën meer zijn en vliegen tot de lucht zichzelf uit de wereld…

de zon deelt warmte zoetsappige energie ik gris handenvol…

Als diepe trechters van een vulkaan, waren je mooie groene ogen. Ik zag in hen de zee, de zon, de sterren en de maan, nooit hebben zij gelogen. Voel regen als tranen vallen in het haar, de wereld huilt er is een cirkel gebroken. Want ik ben hier en jij nu daar, ’n mes diep in mijn hart gestoken. Vertwijfeld kijk ik nog eens naar boven…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Er woont een elfje in mijn klokje dat al jaren stil verliefd uitkijkt naar haar prinsgemaal maar de tijd heeft haar gediefd Er woont een elfje in mijn klokje en ze voelt zich vaak alleen want hoe zij het ook steeds probeert ze komt niet bij de een…

De nacht is van ons Als we het rondje lopen Onder volle maan Verscholen onder Een mist van lage nevel Kwispel jij ons pad Kat sluipt achteraan Eenden kwaken eindeloos Regendruppel valt Dan nog een druppel Recht onder mijn oog, een traan Rolt over mijn wang Bomen als bakens Molshopen geven reliëf Aan donkergoen gras…

Je mond, je lieve lach, groene ogen waar ik de eeuwigheid in zag. Zijn teruggekeerd tot sterrenstof, nedergedaald in dat plekje waar je me ooit als een bliksem trof.…

Je zult zien dat er genoeg is eten, drank en jij Ik graaf gaten in de grond voor een spoorlijn door het bos De honger doet geen pijn meer en mijn tanden raken los Als ik straks, een slaaf, bevrijd ben meet ik mij vleugels aan in plaats van boot of trein wil ik sneller bij je zijn Ik ben niet knap meer als tevoren tanden wit en ogen…

als je jong bent moet je toch bij de ander lichamelijk aanwezig zijn praten lachen weten dat er veel toekomst ruimte is een horizon die steeds wijkt en wenkt naar je verlangens dat er grond is waarop je je stappen zet mag je ook de bloem zijn veel kleurig als bladeren in de wind als je jong bent…

in deze volte van vernietiging spreek ik niet hun namen uit. dichters begraaf ik in mijn koude dagelijks. hun zwijgen ettert, zweert letters uit mijn mond en de namen kleven de leegte van de namen aan de tegels van de leegte die de leegte betegelen zodat er middenin een leegte kan ontstaan genaamd verlangen waarin de woorden witte tranen…

zwavel geel kopje zij wilt licht ik strijk het stokje lucifer!…

pestgedrag ongepaste handeling jullie zullen krijgen ik voel reeds kentering karma…

Ik vind je best een leuke jongen maar ik hou niet zo van mannen tongen mijn voorkeur gaat toch echt naar vrouwen maar ik ben nu nog volop aan het rouwen mijn lieve Emma is aan kanker doodgegaan ze ligt in stilte begraven bij de Rozenlaan het verdriet bekruipt nog steeds mijn ziel ik denk vaak aan hoe ik voor haar viel er gaat geen dag voorbij…

(elfje) koeien blijven mij boeien of zijn zij meer geboeid door mij…

verstoten van huis en haard dwaalde ze onbegrepen door de velden van isolement waarin het rijk der schimmen de hare werd, zich ontpoppend tot 'n schaamteloze gebruiker kropen stemmen uit pakken melk overal afluister apparatuur de wereld was krankjorum geworden zij verdronk..…

spelende met mijn liefde zag ik de smaragden tranen die als sprankelende diamanten zich een weg baanden over een zonverbrand gelaat dat met verbaasde ogen mijn versteende blik als een harde bikkel de liefde omarmde die ik jou gaf als een gouden kus op een paar zachte platina lippen die ik kuste. Ik smolt als een klomp…

We eten allen van de bloem der aarde, een bloem, die ik erg kostbaar noem.…

Je hebt gedaan wat je zei 11 maanden en 1 dag en het was voorbij Oneerlijk was je gevecht Door die verschrikkelijke ziekte werd je lichaam zo slecht Maar wat heb je gestreden elke dag weer Op het end wilde je nog wel maar kon het niet meer Afscheid nemen doet heel veel pijn Maar je hart is gewoon gestopt en dat voelt fijn Ook al is er…

Drie gedichtjes, toen was de tijd op moesten er andere dingen worden gedaan maar lieve Jasmijn, Oma vindt je TOP dat je lezend van mij, zo voor de klas hebt gestaan.…