Alle inzendingen over Vrouwen OR Emoties

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De geur van zweet zorgt ervoor dat de vrouw de emoties in het gezicht van een man onbewust overneemt. Als vrouwlief ruikt dat manlief zit te zweten, Van walging of misschien is hij wat bang, Dan duurt het in de regel nooit erg lang Dat dat aan haar gezicht valt af te meten.…

Mijn vrouw en ik lezen elkaars emoties, van onze gezichten af. Als dieren weten we hoe dat moet. Sinds Frans de Waal besef ik dat pas goed. Dichters lezen en schrijven gedichten, volgens de kennis van het gevoel. Wie gezichten niet wil lezen, is ziende blind. Dat leerde ik van Jan van Hooff.…

Zoveel emoties verstopt van binnen. Telkens de glimlach die weet te overwinnen. Zoveel emoties te vermijden Telkens de glimlach die weet te bevrijden. Zoveel emoties blijven verborgen. Telkens de glimlach die het volhoudt tot morgen.…

Een muziekstuk kàn helemaal geen emoties bevatten, het is immers geen subject dat ervaringen ondergaat. Muzikale klanken zijn geen echte emoties Ze klinken alleen net zoals emoties voelen.…

jij hebt bij de schepper ooit de masculiene tien gescoord hij heeft jou als zijn prototype binnengehaald geboetseerd en subtiel verfijnd gekneed en bekeken door duizenden ogen die voelden wat met hun blikken werd beschikt in het man en vrouw syndroom van aantrekkingskracht functionaliteiten en driften in groeiende emoties tot…

Ook Pluto deed het, met Proserpina Niet zomaar vrouw of nimf, maar een godin Zij was slechts elk half jaar zijn gemalin Die in de lente terug mocht naar haar ma Of zij emoties ook ècht kon beleven Vertelt de mythe niet, 't was maar voor even...…

Bliksem en donder Verdriet en woede Alles tegelijk Een uitbarsting is gekomen Een diepdreigende uitbarsting Van verdriet en woede Opgekropte emoties Het lijkt net onweer Maar geen onweer in de lucht Maar in een ziel Een ziel die is verwoest Verwoest door emoties Emoties van woede en verdriet…

' Voor vluchtelingen zijn er kampen Voor vrouwen, kinderen, mannen niet Die dood je, om je vast te klampen Aan de vooruitgang in 't verschiet Voor elke Pool een fraai gazon Een huis, twee auto's, Eindstation…

ik hoorde geluiden flarden van gesprekken waarin gebroken emoties felrood kleurden de hartslag van woede pulserend zichtbaar op gespannen gezichten een niet geregisseerde pauze gaf lucht bracht de opgefokte temperamenten tot bedaren waarbij gebalde vuisten ontspanden tot knuisten onzichtbaar hadden vrouwen zich opgesteld om niets…

zij huilt zacht, toont haar emoties aan de zee, die golven breekt schuimend aan haar voeten…

zij huilt zacht, toont haar emoties aan de zee, die golven breekt schuimend aan haar voeten…

Noodzaak is geen groteske fantasie als de mens in de man noopt tot wenen omdat alles eenvoudig weg tegenzit een mensenziel op drift en er zijn ook geen vrouwen die beweren dat tranen oprecht zijn zoals een rivier van emoties alleen op weg naar de woordenzee waar alle zinnen in melancholie verdrinken omdat de dichter een fijngevoelig mens…

Maakt uw vriendin uw zorgeloze leven Dat u genoot als vrije vrijgezel Door haar bemoeizucht steeds meer tot een hel Dan is de wijze raad die ik kan geven: U komt het snelste af van dit soort vrouwen Door ogenblikkelijk met hen te trouwen.…

teleurstellingen in onze dagen blijven ons plagen, in het diepste dal komen de echte emoties zoals het komen zal.…

Mijn handen om haar ranke hals Haar heupen licht aanrakend Lach ik, flirt ik, dans mijn wals Volle lippen, zaligmakend Een spoor, waar ik haar juist kuste Haar lieve buik, oh, warme dijen Ik mag mijn hand daar even laten rusten Terwijl zachte lijven zich nader vlijen Ons ritme, de zwoelte, doet tijd vervagen Mijn genot is hoorbaar, zo is…

ik hou van jou met warmte en trouw zomerse hitte en winterse kou zalig beminnen tussen langs zingen over en door drijvende zinnen nu jij…

Maar wát was ik graag: de vrouw onder zijn vrouwen... van wie hij het meest zou houden...…

woord voor woord schrijft hij in kleuren emoties vloeien uit zijn pen in geuren aan de rand van een notitieblok trommelen vertwijfeld vingers woord voor woord schrijft hij emoties vloeien uit zijn pen en weet niet wat te zeggen…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Een avondwandeling door het bos vogelgeluiden verbreken de stilte voetstappen gedempt door het mos trillend van emoties en kilte…

Nooit zul jij zijn Wat je had kunnen worden Doordat je je hart het zwijgen oplegt Moeilijk te verwoorden Zo ontzettend onbaatzuchtig Zo begaan met haar geluk Je hele wereld draait om haar Het maakt nu langzaam stuk Wat wij samen hadden En wij wij hadden kunnen zijn Alles wat nu over blijft Is een gevoel van verlies en pijn…

De onbesuisde vertoning van deze politieke lichtmiss kunnen wij maar beter bezien met emoties van treurnis…

zij dwaalde in herkennen koesterde de tijd die was geweest raakte aan herinnering voor een begin van samen dieper voelen in de lach en warme hand lagen harten nog te wachten op oorzakelijk verband die eenheid werd gesmeed in de smidse van emoties maar het vuur was uit nog is er de huid waar jaren van verbondenheid hun…

Ach soms vallen tegengestelde emoties heel ongelukkig samen ook al zijn ze nog zo puur in aanleg…

ik voelde de weerspannigheid van witte verf zij wilde niet in een keer stralend dekken kon de verhalen van de muur niet zomaar afsluiten door een nieuw onbezoedeld klankbord als blikvanger te openen ik zag hoe emoties donkerden na eerst drogend lichten hoorde spanning in de lucht door schaduwen van partijen heb alles…

de traan, gevat in hartstocht, lacht mij toe in rode lippen de traan, lijdend, weent mij in strak gelaat de traan van vreugde woont in glinsterogen de traan, ultiem de perfecte druppel ik stroom over…

De pieken waren zeer heftig, De dalen ontzettend diep, Nooit meer zal ik met jou op een recht pad lopen!…

geuren Door mooie kleurenpracht omgeven De zon schijnt mijn wangen rood Wind woelt door mijn krullenhaar Mijn adem ruist van intense rust Ik voel het dit wordt een mooi jaar Wat is geweest laat ik nu achter me Verdriet om jou heb ik afgezworen Ergens heb je een plekje in mijn hart Maar nooit zal je meer bij me horen Stormachtig kunnen emoties…

het kind in mij foetust warm weigert verbonden sereniteit op te geven bang in een verkeerde wereld een vroeger leven te moeten opnemen waar verwrongen emoties haar naakt bang naar eigen spiegelbeeld dwingen te kijken…