Alle inzendingen over WO-2

Zat ik op het strand met ogen zien Mensen, het bedekt en rood glimmen Zag ik branding mensen tillen boten vagelijk ver opdoemen Zandig tussen tenen, haren vol Knieën op een rustoord leunen Het vergaan, de resten hoor ik Het gebulder van lopen schroeien Man bloeden zonnig rood Grijzend wolken levend dood Materie arterie aorta van eens…

in de kiezeltuin bleven verkreukeld op de grond davidssterren liggen de dromenman verborg ze nooit 's avonds voor het slapengaan noemde hij al hun namen bracht de punten naar zijn mond maar altijd kwam in elke nacht prikkeldraad terug rond zijn hart de man vlocht naaldgras door hun haren herdacht het lichaam dat geen meisje werd…

In WO II gingen er 25.000 per dag 6 jaar lang Nu leggen we de wereld plat Voor een fractie daarvan…

het spijt me ik had me niet moeten laten gaan het spijt me ik heb je voor altijd pijn gedaan het spijt me hij was een vriend van jou het spijt me ik was je als vriendin niet trouw het spijt me vergeef me alsjeblieft het spijt me ik was gewoon verliefd…

Het blijft altijd leuk te spelen met woorden maar ook zeker met cijfers morgen is zo'n dag 2-2-2020 of 2-2-20 2-2-2002 of 2-2-2 was zo'n dag de trouwdatum van WA en M.…

In WO II gingen er 25.000 per dag Alle leeftijden, 6 jaar lang Nu overladen we de wereld met schulden, leed en dwang om aan levens van vetzakken en doorleefde wrakken nog wat dagen vast te plakken Een krachtmeting van staten in dwingelandij van doen en laten…

Je geeft me een gedicht en schenkt me de stilte langs ogen, stil bewaard De weemoed van een droom, veilig opgeborgen, in het herkennen van jouw verhaal Samen kwetsbaar, zo verloren als woorden worden stilgelegd in tranen zonder samenspraak Je geeft me een herinnering en schenkt me lege handen, een omhelzing, stil aangeraakt…

Ze denken vast dat ik mij zwaar verveel, Sprak Wolfgang tot zichzelf - kijk ik naar buiten Dan zie ik enkel dartele kornuiten Terwijl ik urenlang etudes speel. Wanneer ik mijn geliefde toetsen streel Zie ik zo af en toe hun boerse snuiten Grimassen trekken voor mijn schone ruiten En erger ik mij dikwijls groen en geel. Diep in mijn hart…

Was Hitler nou de schuld van WO II? Die Killing Fields, kwam dat soms door Pol Pot? Als plotseling de onschuld blijkt verwoest Klinkt zachtjes onze mantra: Nicht gewußt.…

'Vertel eens van de oorlog opa! U zat toch in ’t verzet?' 'Ik vocht bij de Grebbelinie, Afsluitdijk en staakte 't volgend jaar in februari en eigenhandig maakte ik illegale krantjes en radio Oranje hoorde ik in bed Persoonlijk heb ik menigeen van d’ondergang gered door naar Engeland te varen in een boot die kraakte van ellende, toen de Majesteit…

Een ziekenhuis in Gaza waar zo goed als niets functioneert Alwaar een ieder die daar ligt eenvoudigweg lijdt en crepeert Als begrijpelijkerwijs Iran zich hiermee gaat bemoeien Zal iedere sirene, waar die zich ook bevindt, gaan loeien Is WO-III ingeluid, ziet 'n ieder bij 'n ander alles verkeerd…

De musical rond Paul komt net op tijd: Men vindt zijn Ma-Di-Wo-Do een zozo-show Soms zelfs al een How Low As You Can Go-show Een voorgeborchte van vergetelheid Artiesten draaien vaak dezelfde ronde: Wat oud is, wordt vanzelf heruitgevonden…

1; Jij kwam binnen 2; binnen bij mij 1; Ik zag je komen 2; komen en ik was blij 1; Wij gingen samen 2; samen staan te praten 1; Wij liepen naar buiten 2; buiten staan om vrij 1; Vrij te zijn van iedereen 2; iedereen was erbij 1; En liepen weg met z'n tweeën 2; wij tweeën dat zijn wij 1; Om verder te lachen en te praten 2; pratend…

2 jaar …alleen 2 jaar….verdriet 2 jaar….pijn 2 jaar….ongeloof 2 jaar….onwerkelijkheid 2 jaar….verslagenheid 2 jaar….geen woorden 2 jaar….waarom zo zullen er nog vele jaren volgen en gaat m'n leven door al weet ik niet waarvoor 'k weet zeker dat het nooit went nu jij er niet meer bent 'k doe maar alsof en speel toneel maar diep…

Wohin die Vögel fliegen will ich sein in Afrika im Winter im Frühling zu Hause wo ich meinem Geburtstag feiere mit den Meinen. Die Sehnsucht nach weißen Neuschnee, die Düfte im Gebirge Sie bleiben Geburtstaggeschenke wie ich in Freiheit verpackt.…

jij 2 letters een wereld om te ontdekken wie ik ben ik 2 letters iets bijzonders om trots op te zijn wij 2 letters iets wat ooit een wens was van iedereen…

Hij ontpopt tot machtswellusteling In tegenstelling tot Gorbatsjov Op de rand van een WO-III Messen geslepen, geens- Zins bot. Kleine 80 jaar na WO-II Broeinesten ontelbaar Vrede op aarde, vergeet het Ernaar streven, geenszins.... ...RAAR!…

.|2......| |____|____| |3.......|.........| |____|____| Horizontaal 1 Antwoord op 'Hoe?' (2) 3 Lekker glad. (2) Verticaal 1 Vrouwelijke kant. (2) 2 Gesneden stier die in Oss te horen is.…

Blankenheim, Quellenstadt, wo die Ahr entspringt… Blancio, Ich will immer bei dir sein! Blankenheim, immer schön, wo Hänge blühen, Blancio... es geht sich da so schön...…

De zwarte schaduw van de soldatenkruisen, verdubbelt de smart.…

Ik ben 2 en ik zeg nee. Ik wil het niet, maar toch ook wel. Omdat jij het zegt, doe ik het niet, Ik wil het zelf doen, dat je dat niet ziet! Ik ben 2 en ik zeg nee, Ik doe je wel na, maar help me niet mee. Ik vind dat ik het zelf wel kan, Ook al komt er soms niets van. Ik ben 2 en ik zeg nee. Ik doe lekker toch niet wat je zegt.…

Mein Spiegelbild jouw spiegelbeeld meine matten Augen starren durch das Fenster wo nichts und alles zu sehen ist hier schein ich offensichtlich im luftleeren Raum aufgestiegen je fletse ogen staren door het raam waar achter niets en alles is te zien hier, lijk je, ogenschijnlijk, in het luchtledige opgegaan vor…

I Het bestaan in stenen op rij, namen tegen muren opgestreken, boeken, af en toe herdenken met vergeelde droefheid: het is in Loos te zien. En we zouden moeten weten dat elders iemand weer de passie preekt en we zouden op de kippen moet passen Het zal wel weinig helpen: Sta op soldaat, hoor het gore bevelen. II In…

-2-3-1-2-…

Volharding 1 Met de Volharding 2 fiets ik een eindje mee. Een plons en luid gesnater. Daar lig ik in het water. Volharding 2 Daar lag ik in het water. Het werd later en later. Op de Volharding 8 heb ik maar niet gewacht.…

Ragfijne druppels vloeien tergend langzaam licht dampig tussen onze vochtige lichamen waar verweven draden onzichtbaar vlammen door temperament samengesmolten als een hunkerend naar liefde gesponnen web vurig vlieden verbrande zinnen verstrengeld verbonden daar waar samengekomen draden luiken…

Waarom hebben we zelfs in het ziekenhuis niet gepraat? Waarom heb ik nooit afscheid genomen? Een vluchtige hand een flauwe grap even je kussen opschudden... Waarom... geen kus? Samen zwijgen er gewoon zijn? Waarom geen afscheid? Verschuilen altijd verschuilen achter woorden, een glimlach. ...waarom geen afscheid?…

Het jaar al enige dagen oud, het knallen van vuurwerk inmiddels verstomd, de mensen elkaar de beste wensen geven al dan niet gepaard met zoenen over en weer de mensen terug keren naar het leven van alledag, maar ik vraag me af, zit het 'tussen de oren' of is het echt zo dat de maand december helemaal niet beleefd is?…

Ik heb een paar rimpels geen wratjes en vlekken heb het soms koud maar hoef mijn lijf nog niet bedekken, geen grijze haren wel 'n blond bosje hooi ben ook niet oud <> van binnen heel mooi goed bij de tijd toch levert m'n hoofd vaak een grote strijd, maar word ik ouder ik blijf wie ik ben dat heb ik mezelf beloofd!…

Je vulde net het halve deurgat met je pruilmond, je haar en veel zon in je ogen. De tijd en de zon stonden stil, want er hing een knoopje los aan je jurk, je bloemetjesjurk en je kous aan lichtkant naar beneden. En de bruine kip keek lang en kwaad naar je boterham met sirop de Liège. Maar de tijd stond stil en jij stond stil, met een…