Empathische waanbeelden en stroopluister.
IJswakken van schaamschuldspijt.
Nee, zij hadden gelijk terwijl
het verdriet hen uitteerde.
Loof de Kerstnaalden in het tapijt.
De stofzuiger zonder duim heeft moeite.
Tot de machine na veertig jaar
zijn laatste lucht inhaleert.
De oude rookomen, parmante breitantes.
Hadden gelijk al gelijk.…
onvervangbare moeder
voor haar kleinkinderen en hen
als knuffelkotertjes toegeëigend
engelbewaardster
moeder Omie is nu weggesleept
naar het schaduwmeer
waar het gestorven riet
woekert in onvoorstelbare
bittere leegte van eenzaamheid
waar haar lieflijke stem neuriet
en echoot door slapeloze nachten
van ondergrondse stilte,
glimlachende waanbeelden…
kracht
onvervangbare moeder
voor haar kleinkinderen en hen
als knuffelkotertjes toegeëigend
engelbewaarder
ma-Omie is nu weggesleept
langs het schaduwmeer
waar het gestorven riet
woekert in onvoorstelbare
bittere leegte van eenzaamheid
haar lieflijke stem neuriet
en echoot door slapeloze nachten
van ondergrondse stilte,
glimlachende waanbeelden…
Ze leken herten waarop men mocht jagen ook in die nadagen
door waanbeelden die men in ogen, oren en mond uitdroegen.
En al lieten anderen de dagen niet slinken in rouw en verdriet
de ware beelden zag de wereld ten tijden van dit drama niet.
Zelfs de dromers zwegen, ze droegen vliezen voor hun ogen.…
Geborgen door waanbeelden en
dromend van schatkisten zonder inhoud.
Honderd duizend moerbeibomen staan te
wuiven in de wind, vele vlinders zie ik
dromen van een overwonnen schrikbewind.
Jij keek mij aan, wijds als een verlichte
Indiër, één in allen, met jouw naakte
ziel de gemaskerde meute ontwrichtend.…
Omdat de machtigen die u leiden menen
Dat zij het volk zijn dat gij zijt,
Omdat gij dwaas zijt en uw bloed en wenen
Getroost aan 't waanbeeld van hun wijsheid wijdt,
Omdat de dromen van uw vaderen woelen
In u die eigen wereld niet verstaat,
Omdat de glimring rottende op uw poelen
U blind maakt voor de gloor die vóór u gaat,
Daarom verdwaalt…