Alle inzendingen over Wie kent z'n toekoms

Ze zwerven in mijn platenkast onttrokken aan het oog onzichtbaar in de groeven van vinyl Soms houd ik ze heel stevig vast soms til ik ze omhoog Die zusjes aan de kust van Babylon van Danny Steel Ze zwerven maar zijn nergens op de hoes van een lp te zien ze dwalen in de keyboardsound en stem van Dan Als hun background vocals bij de…

Bij het krijsen van z'n scharnieren poten ontsnapt geen klacht aan z'n kaken fier onaangeslagen staat hij aan de top de arrogantie straalt uit z'n virtuele vrijheid en stijgt naar z'n blikken kop.…

Ben je ooit jezelf kwijt Zoek in je onvoltooid verleden toekomende tijd.…

Nee, je hoeft niet lang te wachten, ik kom naar je toe zal het vandaag niet zijn, dan toch zeker morgen geduld die hele schone zaak, zal er uiteindelijk wederom voor zorgen, dat ik naar je toekom, links- of rechtsom! Beloofd is beloofd…

Z'n rem deed het niet bij z'n aankomst. Subiet werden al z'n zes kinderen wezen.…

Ik kan met mijn mollig lijf vast stukken beter overweg als ik maar gedichten schrijf en gewicht in woorden leg.…

Je kent me niet. Je ziet niet eens wat er in me schuilt, Je ziet niet eens dat mijn hart huilt. Al zou het nog zo hard schreeuwen, Je hoort het niet. Want je kent me niet. Nee, je kent me helemaal niet.…

Wie mij kent danst met mij Wie mij kent lacht met mij Wie mij kent huilt met mij Wie mij kent houdt van mij Maar, wie kent mij?…

Al kent ook míjn valuta zwakke punten (en zijn het eigenlijk chocoládemunten…) De euro blíjft. Zo waar als ik besta.” TV uit, krantje aan de kant geschoven. En toen mijn schoen gezet; ik ga weer geloven.…

Wanneer het donker in je leven komt weet je dan in Zijn schoot gedragen Hij kent je en herkent het kruis weet ook je levensvragen waar jij het niet alleen meer kunt draagt Hij het met je verder geef je maar over aan het ritme van zijn tred.…

Meer dan zeventig Jaar heb ik gewoond In jou, naadloos Met elkaar verbonden, Maar nu de elementen Hebben toegeslagen En de natuur jou Op de bebouwde Wereld heeft herwonnen, Lijkt het alsof jij Mij nooit gekend Hebt, groene wildernis Die mij niet meer kent Zoals ik jou altijd gekend heb…

Al was men ook vertederd door z'n snuit, het beestje kon de atmosfeer bederven door van z'n ouders wind en storm te erven: de mensen hielden 't in z'n buurt niet uit. Wanneer het door z'n pa werd uitgelaten of door z'n moe, dan klonk er luchtalarm: z'n uitlaatgas verliet z'n endeldarm; de mensenmassa evenzo de straten.…

Jij tilt mij op in golven straalt mijn ogen mooi Jij kijkt mij zacht in vochtige nachten Jij proeft liefde in nooit gesproken woorden Jij leest mijn denken ongezien het weten Ja, jij, maar jij kent mij niet…

Ja, rijkdom was z'n streven. De geldzucht, waar de man aan leed, was op z'n lijf geschreven. Hij had een speknek. 't Ging 'm goed. Z'n buik was steeds tonrond. Hij stampte met z'n rentevoet de euro's uit de grond. Zo streefde Dik de ganse dag naar groei van zijn vermogen. Het was opvallend, want je zag het aan z'n dollarogen.…

Z'n aandacht werd getrokken door een stoot. Hij richhtte snel z'n jachtgeweer en schoot. Z'n doelwit was het schone kledingstuk. Hij vond z'n prooi een schoonheid om te zoenen. 't Was in gedachte, dat-ie met 'r vrijde. De macho liep - hij wilde haar verleiden - met vrijersvoeten naast z'n stoute schoenen.…

- de kredietcrisis kwam en hij was in de krach van z'n leven. Z'n verjaardag was buitengewoon, daar beslag werd gelegd op z'n loon en z'n beursspeculatie bedierf de tractatie. 'Happy beursday' viel zwaar uit de toon.…

Hij denkt al dampend in z'n bed: 'Dit is m'n laatste sigaret. Het is de allerlaatste keer, dat ik ravijndiep inhaleer.' - En zó voortvarend is de man, dat hij de daad voegt bij z'n plan. Een welzijnsgolf gaat door z'n hoofd, als hij vol rook het peukje dooft. Z'n exhalatie heeft geen haast. Hij rekt z'n pret.…

Het rood aan z'n handen Steekt af tegen het Zwarte van z'n hart Hij slijpt z'n messen Aan zijn ziel na elke Doffe klap Z'n kille blik stroomt ogen Leeg als hij zorgt dat Niemand nog Vergeet dat de kaars Is gedoofd en je Probeert het maar En ze leeft alleen nog in je Hoofd…

Als keizer heerste hij door te verdelen: op advies van raadsheer Seneca liet hij in al zijn grootheidswaanzin na de bloeddorst van het volk met 'brood en spelen' al gauw was men verzadigd en ging schreeuwen 'Geen leeuwinnen meer, maar echte leeuwen!'…

Z'n oog valt op een kever in het gras en weet de oude wagen zelfs te pletten. Hij hoeft geen grote ogen op te zetten: die heeft-ie al. Z'n rechter is van glas. Door lange armen hoeft-ie niet naar buiten om aan te bellen bij z'n overbuur. De kerel heeft van wege zijn postuur een beddenlaken om z'n neus te snuiten.…

Hij was bloot en hij wou 't met 'r doen, maar ze bood, toen z'n plasser ging staan, hem een opblaaspop aan en verdween. Z'n verbazing was groot. 't Was seksgenot dat-ie begeerde, zodat-ie de pop snel probeerde. Hij kon tot z'n spijt toch z'n kwakje niet kwijt, daar de seksbom meteen explodeerde.…

ik zal altijd naar je toekomen, ik ben voor altijd jouw vriend.…

Hij is apart, want niets is hem te veel: hij wil z'n handen uit de mouwen steken. Een poging is helaas vergeefs gebleken. Enorme ledigheid is nu z'n deel. Gelukkig kan-ie leven van z'n rente. Hij zit niet met z'n handen in het haar. Het louter nietsdoen vindt-ie echter naar: het is beslist geen dolce far niente.…

zet z'n bromfiets op slot en stapt doelbewust voor de aanstormende trein uit de richting H. einde bericht denkt u maar helaas 't relaas kent nog een wrang vervolg de machinist hield zich aanvankelijk groot maar at die dag geen hap dronk meer dan goed voor hem was en slapen deed hij ook al niet…

Eén pak is een pak van z'n hart: 't is roze. Dat trekt-ie dan aan om naar z'n Helena te gaan. Hij ligt nu in kleuren te dromen, hoe hij bij d'r over zal komen. Zal zij hem met zoenen vereren? Hij gaat z'n kostuums inspecteren. Dan slaat hem de schrik om het hart: z'n pakken zijn allemaal zwart!…

De zeeman voelt op volle zee zich eenzaam in z'n huw'lijksboot. Hij is in seksuele nood, want niemand wilde met 'm mee. Z'n treurnis echter wijkt voor lol: er zwemt een schone zeemeermin. Daar ziet de man wel zeebeen in. Ze brengt z'n waterhoofd op hol. Volledig is-ie uit z'n doen.…

De stilte van de bomen, de akkers en het riet, de stilte van de bomen, wie kent en hoort ze niet? De stilte van de harten, hun zucht en stille klop, de stilte van de harten, wie hoort en ziet ze niet? De stilte van de doden, hun rust en ons verdriet, de stilte van de doden, wie schreit en rouwt nu niet?…

Kapot van de stoot is de rijke en zij van z'n portemonnee. Hij ziet 'r met knipogen kijken. Op haar zijn z'n zinnen gezet. Hij geeft 'r voor schoonheid een tien en denkt: 'Ik wil met 'r naar bed.' Het is aan z'n wipneus te zien.…

iemand vroeg om ademruimte, vloedlijn en grensvlak tussen voorbij en toekomend naar vlechtpatroon van het absolute nu en het ultieme ter plekke, naijlend als nulpunt doorschijnend als middaguur, met een zachtheid die woorden vloeiend maakt in verlengde van voorbode, sluitstuk van voorbijgaande aard, zolang het nog kan…

Op 't lijf geschreven is z'n spaarzaamheid. Zo drukt de man z'n kosten en z'n krenten. 'Met zuinigheid en vlijt', verklaart de bakker, 'ga ik te werk.' Hij is een krentenkakker.…