Alle inzendingen over ZWEVERIG OR BESCHOUWELIJK

Drie biggen, afkomstig uit Brakel, beschouwen het als een mirakel. Zo'n prachtige flat, dat ís me toch vet! De lift is vooral een spektakel...…

Mijn haren in de wind Mijn gevoel als een kind Mijn hart dat hier de weg vindt Wat begon met lege gedachten Begon te veranderen als de natuur Met zijn mooie blaadjes op de grond Drukke zware dagen Veranderden in lichte en zweverige maanden, Want alles ging voor de wind En tijden veranderden snel Maar het mooie gevoel Bleef rond mij…

hij heeft het beet zijn podium, zijn forum niets anders dan decorum voor de man die woorden plant en dan een zaal in slingert met de ingehouden woede van een diep geraakte mens zij, de anderen, aanhoren bekijken zichzelf gegeneerd en proeven de waarheid bloedend op hun veel te witte zakdoeken waarmee ze vrije doortochten en andere beweging…

De stem des volks spreekt in het Parlement: iets met een poedel en de P van Fatimah herhaald en uitvergroot door alle media. En de Miljoenennota? Ach, geen cent.. Zo leggen wij tegen begrotingspijn als volk een zelfgekozen rookgordijn.…

Een ieder heeft zijn eigen plan verzonnen Dus vegen ze elkaar de mantel uit Van 'miezerig' tot 'zoek het zelf maar uit' Is nu de hete herfst dan echt begonnen? Welnee...de soep wordt nooit zo heet gegeten Als opgediend...want het is niet te vreten!…

ik beschouw het gewoon als een straf,' zei de vrouw (ze was blond), 'het is écht ongezond, want ik flikker er telkens vanaf.'…

Steeds vaker in mijn dromen, bidt nachtelijk smachten, het klare licht te komen in zwoel zweverige nachten.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Verbeelding Tussen jou en mij Verdampen de gesprekken tot Zweverige sneeuwvlokken In de roes van hebberige Weetheid op zoek naar Liefde Beroeren onze gevoelens Mond vol knetterzoenen Al bereiken onze levens Soms wat dwaalsporen Toch zijn we in wezen verbonden Met het jij en ik zijn En gloeit de verbeelding in onze Verdoken harten…

Ontdek je een zweverig ik, twee liefdevolle ogen, dan kijk je naar jezelf en vindt de liefde in je eigen blik.…

Klokken luiden speels of plechtig; door de lucht zingt wereldwijze klank. Boogramen glanzen om ruim, liefdevol geloof zonder starre wet. Gebroken beelden: vergane eeuwen leven opnieuw in mijn brein. Onder gewelven scheppen muurtekeningen en schilderijen het vloeiende samen-zijn van…

Al daalt volgens berichten in de krant Bij mij als consument ook het vertrouwen, Ik blijft het als een dure plicht beschouwen Dat ik nog steeds een gat heb in mijn hand. Want als ik al mijn euro’s niet besteed Dan ben ik weldra arm voor ik het weet.…

de haren moedwillig verward het hemd nonchalant ongestreken de broekspijpen kundig versleten gemaakt gerafeld als echt de sneakers gelompt -tegen zweverigheid- een veter nauwlettend vergeten de trui met de naden naar buiten gekeerd al heeft mam het anders geleerd en dat ze zich hoedt om mijn vintage te wassen -een jekker uit…

Wanneer ze jou als bondgenoot beschouwen (De grote megadeal is bijna rond) Dan kan een onverwachte blote kont Een onverhoopte kentering ontvouwen Dan kun je strijden voor pecunia Of op de posters van Veronica…

De aanslag op zijn mensen en gebouwen Die half Amerika heeft lamgelegd Wil Bush, zoals hij zeer krijgshaftig zegt, Als oorlog en niet als terreur beschouwen. Toch is het zo dat hij zich sterk vergist: Het gaat in wezen om één terrorist.…

Maar waarom moet ik dit als nieuws beschouwen? Op Venus wemelt ‘t toch van de vrouwen?…

Aan Chrétien de Troyes In onweer, storm en regen kom je geen fietser tegen. Alleen jezelf. Frontaal. Fiets door! Daar zweeft de graal!…

De nacht voelt bitterkoud en erg beverig Het ochtendgloren wordt toch wel wat zweverig. Een overwinning wordt vaak duur betaald Je kan dan wel pronken: 'k heb het gehaald. Een scherp stuk glas, brengt meestal pijn Maar de geheelde wonde aanschouwen... fijn!…

Beuzelen en talmen met verstilde blikken in half vergaan schemerlicht ze vertoeven hangend in mijn tijd in opgeloste tijden en halve tijden de dis duimendik onder vleugelslag een albasten schemering als enige dimensie rafelig en wazig de kaders waarbinnen alleen fantasieën wonen hullen zich in zweverige sluiers wikkelen mij in weemoed…

Je hebt ’t gekregen, ’t leven En al leef je ’t met angsten en beven: Beschouw ’t als wonder Ga niet gebukt onder ’t feit dat je ’t straks terug moet geven.…

dat kan ik dus niet, uitwaaieren, mezelf prostitueren op andere sites ik heb mezelf hier gevonden en bevredigd ik geef mijn woord minder heb ik niet nodig ja, u kunt mij ook nog vinden op liefdesgedicht.nl, maar dat beschouw ik als een jeugdzonde ik was toen pas vijfenvijftig grijzend, nog niet zwart…

Als zij stil haar handen vouwt zelfs lucht zacht zucht en met haar rouwt lopen lijnen door haar leven gebroken groeven nooit vergeven is de dag daar van beschouwen zal zij weer haar handen vouwen…

zoek naar de eeuwigheid beginnen de aarde en hemel ons te schenken waar een generatie mee zal worden verrijkt tederheid is niet de juiste beschrijving want dat zou de perfectie verloochenen driemaal zucht je in mijn nek, niet van verlangen want dat zou het hoogtepunt van het moment afstompen Dan besef ik dat dit alleen liefde kan zijn zweverigheid…

Hol in de lege kamer vol met emoties Eenzaam verslagen verminkt met pijn Ziet hij haar poserend op erotische foto Weet hij, zij zal nooit meer de zijne zijn Verlaten heeft zij van een op andere dag Ging voor die ander omdat het aan hem lag Vlammen schroeien in verscheurend verdriet Machteloos gilt zijn lichaam, zij niet, zij niet Zweverig…

Het gaat niet over, omdat het nooit begon Dit is eindeloos, zoals de warmte van de zon Een voorgeborgte van geborgenheid Eeuwige warmte die mij geleidt Gedragen door een onaards zweverig zijn Noem ik jou, mijn!…

zien bladeren geven hun adem ik ga mijn weg op zoek naar het wonder, spectraallijnen verblinden mijn ogen zie ik het bos, zie ik mezelf ik ben de boom, het blad ik hoor de warme kleuren de zon speelt haar spel, laat alles ontluiken in het prachtige groene bos vond ik de echte mystiek, ik adem, met wat de kosmos me heeft aureool van zweverigheid…

Ontkoppeld van zweverigheid en verstrengeld in herbezinning vindt men het onversneden ego terug in pure, roemloze omstandigheden. Men kan het componeren en musiceren veinzen, alsof men de eigen levenschoreografie schrijft, maar men danst pas echt met zichzelf wanneer er geen muziek is.…

Hoewel ik elke vrouwelijke ronding Als ouwe bok maar al te graag bezie Beschouw ik toch de week der lingerie Als seksuele uitwas en een onding. Goddank, dames, gebiedt nu het fatsoen Uw bovenkleding gauw weer aan te doen.…

Ik heb naast alle sport plus commentaar Heel veel gezien, gehoord en ook gelezen Over het doen en laten der Chinezen En dus ben ik met China eerst wel klaar En ik beschouw het als mijn mensenrecht Dat men een tijd niks over China zegt.…