Alle inzendingen over Zandloper OR Scheepsrol

Jij draaide lachend de zandloper om, en ik zag dat het goed was.…

hoe draai ik, blind gevlekt, een zandloper van steen als ook jouw handen niet verder kunnen reiken door bevroren gedachten die gevangen lijken in glimlachend geween en waar het zwart over en weer blijft ingekleurd het is de nacht die al voor de avond het licht heeft besmeurd en in zwijgen is vermomd…

Maar de zandloper heeft een ander lot beslist. Je was door hoger krachten uitverkoren. En bent alleen over de regenboog gestapt. Meer dan jij heb ik niemand ooit gemist. Zonder jou ben ik een radeloze wandelaar. Zonder jou ben ik verloren.…

De zwaartekracht van de tijd; uit de bodemloze zandloper vloeien de herinneringen weg de namen onder haar vingers de ruimte tussen de stenen en wie ze niet meer is.…

. ---------------------------------- Uit: 'Zandloper', 1997.…

Dacht sterk genoeg te zijn maar reeds bij de eerste vloed verdween het als illusie in het wilde water bedolven door de golven mijn zandkasteel Wacht nu samen met de wind op het moment van stilte tot dan leef ik tijdloos verder met een half oog gericht op het teken van mijn zandloper om weer te starten met de bouw…

Schelpen dromen over blauwe havens wekken zandlopers brekend glas, geblazen hoop. Schelpen wijzen waar wanneer wie wil haar verlangen troosten met sprekend zilver en zwijgend zilt.…

Er drijft een blad in de vijver natuurlijk het is herfst je wordt zo herinnerd aan de vergankelijkheid voor alles is een tijd de zandloper loopt door de natuur is in ruste de dag komt dat de warmte van de zon alles wakker schudt zodat de bomen zich met bladeren tooien de bloemen zich vorstelijk tonen en de boer, hij zal de aardappels…

Droomloos slapen Verloren in een bodemloze zandloper Slapende dromen Vergeten in een allesoverheersende doodskreet Bang worden van de angst Vertwijfeld verdragen Angstig om een eeuwige nacht Donker dralen Versmelten met een veilige plek Onbegrijpelijk lijden…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Flink aan de weg timmerende de afgelopen tijd Laat ik nu even verstek gaan loop de kantjes er af Wisselende van klinkende materiaal akkoorden Naar slechts een zandloper die geruisloos wandelt Het is het nu moment waarop tikken verstompt Stilte zijn aandacht krijgt waar de natuur zijn rust uit…

Gestolde tijd noem jij het moment waarin alles samenkomt waarop te lang al is gewacht, waarin al wat beweegt tot stilstand komt - Maar tijd stolt niet, Loopt als duinzand tussen mijn vingers door, Een zandloper die nooit ophoudt met lopen, die ontelbare korrels laat voortbewegen op de golven van de altijd aanrollende tijd…

(een naamdicht) G oed, hij spreekt dan .. W el uit wat ... I n hem .... L eeft, .... D och ... E en kou .. R ilt in zijn S tem die angst zweet.…

(een acrostichon) g een tekst, geen woord ... e n ook geen .... z in klinkt ...... e r; ..... l eeg .... l ijkt het, ... i s het niet: g een mens, wel zin…

B lij zijn is niet . e cht fout of .. d om, maar ..... r oept ..... o m ... e en hard . f eit, als de d ood of een pils.…

D iep zit de angst .O m dat wat .. O ok een .... D oel .... G eeft .. A an jou .A ls mens toch N ooit in te zien.…

Hij die door stoffig zand, terwijl hij heeft geleefd, ‘t Verloop van ieder uur in 't glas gewezen heeft, Wijst in zijn eigen stof, aan d'ogen daar toe open, Nu 't aller uren uur, dat niemand kan ontlopen.…

Hij zat voor 't instrument en speelde een wijs Die meedreef met het drijven van zijn dromen, En zei eenvoudig: ‘Nu zal wellicht komen Hij met de zandloper, viool en zeis.’…

veelbelovend scheen je de dag tot leven te wekken maar je ging al vroeg onder door rinkelende wolken een stem druppelde binnen ritmisch als neerslag parelend zweet vormde een zandloper onderweg naar op tijd gekleurde mist dauwde doorzichtig ineengestrengelde handen tot warm en koud zich vermengden tot lauw nu regent het harder…

mijn ogen ligt het vaarwel in donkere schijven wanneer herfst kringen loopt over dagen telkens zijn het andere, nooit geheel dezelfde; kortademig en scherp gesneden het zoeken wordt transparant alsof ik uren stil sta om morgen weer te herhalen de nacht sluit het huis, in en uit hoog en laag in en uit ik ben de zandloper…

(een naamdicht) A ls een klein vlak . L and, dat saai .. B lank kleurt, ..... A ls ..... Y ell .. R oept: ´Word . A ls wij!´, sterft K leur, wordt het doods.…

(een acrostichon) O m speels en toch .... P a te zijn, .... V alt vast ........ O p ....... E en ..... D ag ook . E ens mee, maar N u niet –echt niet!…

T rap maar tot er . O oit iets van ... E en lijn ..... K omt ...... O f ... M eet: een . S treep die je T ocht een doel geeft.…

Zoveel glimlachen gaan verloren achter al die mondkapjes. De zon gat onder huizen weven schaduwen in stille straten. Bottende knoppen smeltend ijs, pas gewassen groen bladeren. Achter elke deur tikt de klok die het geluk van thuis wil proeven. De wereld is mooi als je de triestheid wegdenkt woorden vallen stil. De psychiater…

Lange vingers glippen door het zand en draaien de zandloper om. Boa's nemen de wijk en laten hun tanden zien niet te handhaven. We willen allemaal een betere wereld maar het lukt voor geen meter. Maanlicht op het water ik heb heimwee naar de toekomst waar is de vrijheid?…

de wind blaast een blues door onze verwaaide haren we deinen mee met melancholische golven terwijl we nog wat tijd stelen uit de verstrijkende zandloper je fluistert zacht adieu cherie ik vang je woorden op mijn lippen polijst ze, kus je nog eenmaal we overstemmen de branding met een laatste liefdeskreet en dragen de nacht…

Op de snaren van het tijdsbeeld, vibreren rusteloze zandlopers. Roestig hoefijzer vangt veel tijd aan de muur, waar is het geluk? Vingers bespelen een oude harp, snaren breken, er vloeit bloed. Regendag, gevuld met niets dan buien, ook in het goede en kwaad. De tijdsreiziger ziet geen nieuwe landen maar met andere ogen.…

Al door de natuur afgeschreven freewheelen we op reserves door de herfst van ons leven Wijsheid door levenservaring plaatst verstand aan het roer dat oergevoelens relativeert We glimlachen om de Zeisenman die fluitend op z'n benen lippen namen op zandlopers graveert Levensherfst 'n geestelijke reis veel mag niets hoeft, 't…

de zandloper was gestart huwelijk dreef op drijfzand gebaseerd op creditcard hij strooide zand in haar ogen terwijl delvend zijn eigen graf zij ging voor vermeend vermogen haar lage dunk keek op hem neer tijd heeft vleugels en geen teugels dreigend zwaaiend haar schietgeweer zijn laatste sorry klonk toch wat pover zijn zandwinkeltje…