het raam is zwart
op mijn ogen
ligt het vaarwel
in donkere schijven
wanneer herfst
kringen loopt over dagen
telkens zijn het andere, nooit geheel dezelfde;
kortademig en scherp gesneden
het zoeken wordt transparant
alsof ik uren stil sta
om morgen weer te
herhalen
de nacht sluit het huis, in en uit
hoog en laag
in en uit
ik ben de zandloper
van mijn kinderjaren
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 27 oktober 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie