Alle inzendingen over Zeg nooit nooit?

gemis, breed uit ogen, glijdt traag rond de rand van de dag ik dwaal in het voetspoor van de dampende morgen, het bruidskleed in najaarsblauw de vogels in mijn hoofd dalen week en schuw en de lucht kent niet eens het huiswaarts keren de wind voelt het huilen niet of de verte in jouw hand wanneer ik nergens adem en ongeschonden…

Je weet niet hoe het is Om nooit meer haar eten te proeven, Nooit meer haar stem te horen, Alles leek en lijkt zo verloren, Nooit meer de sfeer te ruiken, Nooit meer haar knuffels te krijgen, Valt niks aan te veranderen, ik zal altijd moeten zwijgen, Over de pijn, het verdriet, Niemand die het ziet...…

Ik laat m'n ogen dwalen over je lichaam als je naast me ligt Ik streel je met m'n handen zie de glimlach op je gezicht Ik geniet als je me aanraakt je vingers verzachten mijn pijn Ik wou dat je nooit meer weg ging en voor altijd bij me zou zijn Ik weet dat dat een droom is die nooit echt uitkomen zal Ik kan het toch niet helpen dat ik…

de laatsten zijn veel ouder Werp mij weg zo hard u kunt ik gun u alles het is u gegund De laatsten zijn de eerste wij nemen het mee ik zeg ja en jij zegt nee.…

in mijn wereld die steeds kleiner wordt waarin pijn regeert kan ik niet bewegen zonder jou rust is me aanbevolen jij beantwoordt iedere zucht enkel jouw liefde als motivatie vanuit mijn hoekje heb ik de poort van hemel en hel gezien maar nooit meer zonder jou nooit meer zonder jou…

We kunnen het wel oplossen, Maar het wordt nooit meer zoals toen. Niemand weet wat er gebeurd is en dat gaat ze ook niks aan. Ik heb nog wel een vraag: Waarom zie je me niet meer staan? En ik kan je niet ontwijken Maar wat moet ik dan doen? Het is niet goed gegaan. Het wordt nooit meer zoals toen.…

de regels maak je zelf doe nou niet alsof je neus niet groeit laat dat maar over aan het gras zo dor en zonder mooi gewas het is er niet kijk maar…

Nooit gehoord, nooit gezien. Nooit gevoelt, geproefd misschien. Nooit gehad, nooit gekregen. Nooit ervaren, wel gemerkt daarentegen. Nooit samen, nooit alleen. Nooit gelijk, maar oneven één.…

het heden vergeet het verleden dat over de toekomst fantaseert morgen is het leed de grap van gisteren als het vandaag niet meer deert altijd die kreet die nooit heeft geroepen dat de dood niet meer keert…

zie hoe alles bezit van mij neemt in wat glanst glimlacht wanneer iemand mij vindt zoals jij naast me graag in armen en de uren laat telkens ik begin te dromen in blauwe binnennevels aan dezelfde kant van vleugels en de ruimte die draait soms om te huilen, om weg te drijven op regen waar middenin, onberekenbaar, het begin weer…

ik zie een schip voorbij mijn raam varen beelden van toen ik zes was drijven doorheen tijd en zeewind een verloren ziel helt over moeders en dochters en wie niet zien kan zij, op het dek, verliest; er liggen stenen, straks of later zal ik woorden vinden om vorm te geven aan het schreeuwen het is nooit van mij alleen: het…

wat er ook komt het gaat wat er ook gaat laat gaan goed of niet goed of het gaat laat komen wat komt want hoe het ook gaat het is nooit weg…

Wanneer je bijna bij het eindje bent dat je dacht te halen is er altijd een einde dat je niet kent, en loop je stevig te balen…

Momenten van tijd in een hier opengeslagen fotoalbum De mooiste herinnering in meervoud in mijn vitrinekast Volop trots, in het licht, achter glas momenten van ervaren van toen en ooit hebben gedaan Matroesjka's, Toetanchamon bijzonder Portugees en veel Chinees Beer in avondschemering verzameld geheugen, zonder last Vrijheid opent verhoogde…

Denk niet dat je "er bent" Want dan kom je er nooit…

ik heb een zonnebloem onthoofd gekromd in een doorzichtig uur de wonde met mijn vinger verdoofd geluidloos het leven weggeschuurd gekromd in een doorzichtig uur heb ik jou en mezelf gevonden geluidloos het leven weggeschuurd nog dieper met de dood verbonden heb ik jou en mezelf gevonden 't is de lege plek die mij zo raakt nog dieper met…

Voor dat alles was er geen licht die ook geen duister kent, in die oordeel, als die al bestond, werden we nooit gekend.…

zonder jou Toch was, ben en blijf jij de vrouw die met mooie woorden -geen opsmuk- weet te bekoren Zwemmend met jouw hoofd vrij, in water dat jouw mooi lijf tip-topt Onze tijd een tijd die al die tijd enigszins verloren is gegaan Hoewel die ook won Een winnaar heeft bij voorbaat echt altijd gelijk Daarom beschouw ik onze tijd als nooit…

open mind van tijd, zonder vooroordeel zal worden gewogen, geeft ze de maan een nieuw naam, ze ziet het lichtend evenwicht door de wimpers van haar ogen vol vertrouwen de contouren van komende verandering ze leeft binnen handbereik als scheepje op de golven van aan alles wat ons voorafging soms uit zicht, soms ongevouwen maar nooit…

Maar, U Die geneest en schulden vergeven kan, want ik weet niet, of ik het verdien, dat ik als nog geliefd mag zijn en nooit misschien…

Tijd brengt ons vanzelf- sprekend verder waardoor NOOIT MEER SLAPEN vanzelf eindigt in DOOD...!…

nog altijd die beelden op het netvlies van het dehumaniseren van de mensheid stoffelijke overschotten in gestreepte pyjama's schuifelden doelloos rond hun ogen dof nog nooit waren bevrijders zo in shock, of toch omdat men zoveel gruwel niet behappen kon…

Vaak het hazenpad of vluchtweg genomen Verbaast me heden niet Erg gevoelige tevens zo sentimentele zieltjes Zo makkelijk te verpletteren vernederen vergruizen Harde tante nooit geweest Spijt me ook niet echt Verdriet en geluk zo puur intens Onrecht wacht op herstel Fraaie dichtenvrienden en mijn kinderen Eigenwaarde nam en neemt toe Fraai…

Op deze dag Stappen we in de Auschwitz trein Beleven verschrikkingen en pijn Dompelen onder in verdriet Dat niemand ziet Verloren mensen komen tot leven De vrijheid werd ons gegeven Verbinding voor altijd met het heden Pijn in het hart door het verleden Als pleister op de wonde Wordt verbinding gevonden Twee minuten stil in het hele…

MIJN MOEDER Zij was het die mij baarde Toen ik kwam op deze aarde Zij was het die mij voedde En voor veel verdriet behoedde Zij was het die zich zorgen maakte En toen ik jong was over mij waakte Zij was het die liefde kon geven En deed dat haar hele leven Zij ging tenslotte heen…. Mijn moeder liet mij toen alleen.…

Nooit schreef ik je een brief. Je was zo dicht dat ik je elke dag kon zien. Jouw verte was anders dan de mijne. Maar het viel ons licht daar over heen te praten. De toekomst was zo lang dat over vroeger spreken nog wel kon. We deden dus gewoon. Maar waren beiden bang dat alles toch weer fout ging.…

dat ik dat had gedaan ik wilde je niet kwetsen ik gunde je geen pijn ik gun je best een leven ik wilde alleen verlost zijn ik wilde weg van alle leugens weg van jouw donkere hart toch kan ik het niet helpen dat ik geef om je smart ach jongen, wacht toch niet op mij ga verder met je leven waar eens ons was, is nu jij wij, hadden we nooit…

Toen je hele houding veranderde, wist ik - dit komt nooit meer, toen je stem zo boos klonk, - dit was echt de laatste keer. Toen je je omdraaide naar hem, wist ik - "wij" is voorgoed gedaan, toen je met hem wegliep, - ik zal nooit meer naast je staan...…

Ik kijk maar ik zie niets Ik luister maar ik hoor niets Ik tast maar ik voel niets Ik praat maar ik zeg niets Ik zoek maar ik vind niets Nooit kan ik jou meer zien nooit kan ik jou meer horen Nooit kan ik jou meer voelen Nooit hoor ik meer jou stem Ik zoek maar ik vind niets Gedachten zoeken naar herinneringen Herinneringen hoe het was…

ik laat je nooit meer gaan!!!…