Alle inzendingen over Zidkine OR verwoesting OR wederopbouw

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Oorlogsmonument Voor Rotterdam Verwoeste stad. 'La ville Détruite'. Ontzetting en Wezenlijke angst Uitgebeeld in een mens Met weggereten hart Armen omhoog In wanhoop en afgrijzen Geheven. Overvallen, niet Wetend. Verbijsterd Waardigheid behouden. Menselijk 't Lichaam gebleven.…

waar licht verschraalt en dromen stollen land tot welke macht versteend platgetreden dwaas van gedachten de wind monddood geen vogel vliegt nog verwoest luchtkastelen aarde stilzwijgend stil veert onder voeten schaduwen verloren lijviger dan ooit de stad onbebouwd waait er een boom voorbij ik was nimmer hier…

gisteren trok een storm de stekker uit het net – definitief afgesloten verwoest ze renden de straat op scandeerden leuzen maar niemand luisterde of zag ze staan nu de stekker eruit lag en het wereldwijde net definitief afgesloten verwoest…

Een kind danst over de zonovergoten straten Ze volgt haar passen moeiteloos en licht Instinctief, vol passie en lichtvoetigheid Geen verdriet, geen angst, geen zorgen Onwetend over wie haar heeft verlaten Niet wetend welk pad nog voor haar ligt Kan het niet beseffen maar is haar wereld kwijt Ze denkt nog niet aan morgen Verdubbelaar, wederopbouw…

Bliksem en donder Verdriet en woede Alles tegelijk Een uitbarsting is gekomen Een diepdreigende uitbarsting Van verdriet en woede Opgekropte emoties Het lijkt net onweer Maar geen onweer in de lucht Maar in een ziel Een ziel die is verwoest Verwoest door emoties Emoties van woede en verdriet…

een pennenstreek bekrachtigde de overgaaf die bezetters krijgsgevangen maakte juichende handen streelden eindelijk de spanning van jaren weg kinderen speelden in het puin dat ongeruimd een eldorado was na euforie kwam inkeer en besef dat het land een wederopbouw nodig had in strakke lijnen liep de maatschappij weer stevig in…

Als alles lijkt verwoest door een verterend vuur de aarde nasmeult in de avondgloed buigt zich de boer over een verkoolde hen. Wanneer hij, vleugellam haar in zijn hand wil sluiten begroet hem het verholen dons in zachte piepgeluiden levende getuigen. Als alles lijkt verwoest buigt zich een losser over wie zijn vleugel zoekt.…

Tedere knuffel Verhult haar ware aard van Verwoesting en pijn…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

verwoestend water stroomt nu zacht en vredig weg onthult de modder…

Het waarom nog daargelaten, blijven vragen knagen als dikke rupsen in mijn binnentuin. Het jongste blad verliezend aan deze blagen, verbloeit het aangevreten groen tot donkerbruin. Vanaf wanneer begon het verdomd te dagen dat overwoekerde beelden vervielen tot puin en chaos verscheen uit de donkerste lagen van klamme kelders onder m'n warrige…

met een knipoog naar Gerrit Komrij ze hadden de bomen gekapt de bomen waarin de kraaien bij honderden nestelden natuurlijk was er het gekras maar dat is nog geen reden hun habitat te verwoesten een zeer dat Lochem zich zeker mag aanrekenen de vogels zullen zich danig ontheemd hebben gevoeld zo ook ik als reiziger die de kale plek…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

In mijn kind ontkiemt nieuw leven Ik houd haar tengere lichaam vast Terwijl ik naar ‘t verleden tast Waarin aan haar werd vormgegeven Met grote, donkere bezieling Trad ze een wereld tegemoet Waarin een lange, bonte stoet Van wederopbouw en vernieling Maar ook- van warme veiligheid Tot aan beschadiging en breuk Vanaf die tijd leek ze verdeeld…

waar een misstap ooit begaan een leven heeft verwoest de pijn van duizend vragen knaagt aan zijn gemoed zijn weg terug verdwenen is de wens te lachen stil vergaan toekomstdromen verleden zijn zijn wil te leven schuilt in pijn brengt de tijd verwoeste dromen van wat eens niet is geweest is het antwoord op zijn vragen moest dit moment…

Ingehouden woede buiten zinnen opstandig van binnen Wervelwind krachtig verwoestend en stekeblind…

Lopen hele einden lopen lopen naar het water lopen naar de bron de bron vol helder water waar het dromen ooit begon dromen over het leven dat het leven beter kon. hopen dat het beter kan al is de toestand hopeloos is het uitzicht troosteloos kinderen hongerig brodeloos ouders ziek en moedeloos. denken dat het beter kan in de hete zon…

opbouw bloei beton geur van nieuw woonblok de auto start niet meteen duwen lachen springen de deuren klappen dicht zodat de richtingwijzer naar buiten wijst de ochtendzon geeft vanzelf- sprekend licht verf kalk cement geuren gezamelijk tegelvloeren tegelwanden voor en achter glazen puien in staal gezet het is nog vroeg in Rotterdam…

...Want in Roemenië goddelijk apathisch waar al meer dan tien jaar geleden een god werd weggezonden omdat de mens hem niet meer moest draaien steden langzaam om de as van de inflatie draaien de nek om dragen vrouwen het hoofd in doekjes voor het bloeden de jaren vijftig wederopbouw veegt men straten die nog vol bladeren waaien zullen…

in wederopbouw zijn zij uit beeld verdwenen toekomst dooft stukjes verleden herdenken met oranje tintje heraldiek en romantiek de stoere jongens van het pintje vrijheid is ons hoogste goed gebleken maar de zekerheid is wel gesleten langzaam zijn zij weer tot leven gekomen gezichten uit mijn dromen namen krijgen nu een stem angst…

verwoest uit mij buitelt, dovend en fragiel…

Met glazen woorden spreekt ze overal waar de scherven verwoesten wat ze niet meer geloven en liefhebben als het glas niet meer met liefde gevuld is…

Het overkwam een dorp als Arnemuiden Dat vaak verloren ging in zilte golven Nog hoor je in de klokken als ze luiden Hoe het herrees, maar nooit werd opgedolven Zoutziederij, wolwevers, handelsschepen d' Avilla die kwam plunderen en doden Afbraak en wederopbouw, telkens strepen Door ieders moed van weer- en oorlogsgoden Als Lazaretdorp…

Het overkwam een dorp als Arnemuiden Dat vaak verloren ging in zilte golven Nog hoor je in de klokken als ze luiden Hoe het herrees, maar nooit werd opgedolven Zoutziederij, wolwevers, handelsschepen d' Avilla die kwam plunderen en doden Afbraak en wederopbouw, telkens strepen Door ieders moed van weer- en oorlogsgoden Als Lazaretdorp…

Op weg naar verwoesting en vereenzaming Geen schepsel hield haar tegen uit angst voor het eenzame meisje dat veranderde in een monster…