Zoals ik als een levend ding
mijn fiets zag staan, uren sleutelde,
het zadel aaide, alles glom
voordat ik slapen ging.
Zo werk ik nu aan materiaal
dat ik 's nachts van zolder haal: steun-
wielen achter. Ik leun
te zeer op wat is vervlogen.
Maar ook dit zal gesmeerd lopen.
Ik wil de afstand dichten. Doodmoe
maar in extase op de Mont Ventoux…
alles is goed en op m'n wolkje vertoeven is fijn
met soms een koutje of wat groeipijn
daar zijn pa en ma, ze zijn er altijd
en zo zal het altijd voor mij zijn
het ontbreekt me nergens aan
de wereld voelt ook veilig aan
mijn familie en vrienden zijn me heilig
van driewieler tot een fiets met zijwieltjes
speelgoed, snoepgoed en het goede…