Alle inzendingen over Zon OR omarmen OR leven

de zon gaat onder maar weg is ze niet ze blijft ons verwarmen zolang wij met liefde de wereld omarmen laat mij die zon zijn elke dag laat mij je troost zijn ik zend je mijn stralen mijn eeuwige cirkel mijn groet mijn zonneschijn…

November Het zonnetje Schijnt Uitbundig Ik ben Samen Met mijn Kleindochter We maken Een wandeling Het zonnetje Schijnt heerlijk Op een pleintje Een beschut plekje In het zonnetje Staat uitnodigend Een stoel Kijk eens Zeg ik Tegen mijn Kleindochter Speciaal Voor ons Een stoel Ik ga zitten Mijn kleindochter Op schoot…

wordt een steekwapen dat toestoot En de liefde eindigt jammerend als kruisdood Een wereld vol verloren verwijten Liefde en geduld als enige remedie De kracht van onbaatzuchtig kunnen geven Heelt pijn en wekt ze op, de droom wordt leven En mondt uit in een omgekeerde tragedie…

Als jij me vasthoudt Koele, zachte omhelzing Baadt deze wereld Plotseling in hemels licht Dat zon en maan zacht rusten…

In het licht van dit gedicht Zie ik de schoonheid van jouw ogen Die langzaam lezen hoe ik jou beschrijf Die zien hoe de letters je haren strelen De klanken je lippen kussen De pauzes jouw gedachten sussen Woord voor woord wordt jouw prachtige lijf Gekoesterd en aanbeden Zin voor zin je zinnen geprikkeld Alliteratie, adoratie De jambe…

Regendruppels vallen neer Vanuit de hemel op de grond Met een knuffel in mijn hand Loop ik buiten stilletjes rond Kijkend door beslagen ruiten Gedachten spoken in mijn hoofd Hoelang zou het nog duren Voordat mijn laatste lichtje dooft Ik nestel mij in een hoekje Houd mijn knuffel stevig vast Het zal nog maar even duren Dan ben ik niemand…

Dromend voelt de wind als een ijzige kou, eens blies je de wind en zei: ik hou van jou, je armen om me heen tegen de liefdeskou, mij aanstaren en verwarmen met ogen staalblauw, de wind...soms die streling om te verwarmen, in mijn slaap kan ik je tenminste omarmen…

in materie met intense kracht waar juist liefde kan zijn door omarming en tederheid is toen de toekomst ontstaan in al zijn helderheid weer glinsterende ogen weerkaatsend in de diepte van het gevoel…

Geef toe heb getracht te leven nog warm van angst koud en stil huis als mantel voor mijn vrees ogen vol dwang lees vragen uit je mond kom en hoor mijn poezie spuug woorden in volgorde en schrijf teksten op gebouwen vlecht gedachten samen gevuld met zuiver bloed zodat de schubben op mijn lijf weer tranen het woord geen pijn meer doet kom…

zij kan nog lachen om foto’s uit de oude doos met broze vingers wijst ze haar kinderen aan niet allemaal met naam in warm geluk is zij weer terug genietend van die uren pas bij het afscheid komt weer de onzekerheid in het zoeken naar vandaag de vraag van wie bent u er een neem ik in omarming mee…

Liefde, geliefde omarm mij.…

Blik in haar ogen: omarm me, kus, bemin me zo maar in de bus.…

Na de lange innige omarming, het liggen op zovele zachte delen: schouder, arm, borst, buik, het horen van je donkere stem die geruststelt, als streelde hij gevoelige plekken heel, na het klaren van elkaar, het dutje, het opstaan, het weggaan, nadien breekt het grote zwijgen aan.....…

Het beklemmende dagelijkse leven kun je los laten. De zee geeft vleugels, je krijgt onherroepelijk nieuwe krachten. Foto Dick Voogd…

jij gelooft niet in Hem Hij echt wel in jou ik garandeer je Hij blijft je trouw sommige mensen accepteren jouw geaardheid niet zij zijn de veroorzakers van jouw intens verdriet één in de hemel heeft jou gezien gehoord Jezus neemt jou in Zijn armen zoals het behoort…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde de hoogste sferen stoven op ons af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading door de warmte van omarming…

Kom binnen, ik kus jouw ogen Ik zal je alles laten zien Neem de tijd, kom zo vaak je wilt en verzadigd zul je weggaan Neem een bad in al mijn kleuren – zacht als poederkwasten strelen ze jouw blik Ik omarm jouw aandacht met het goud van de geschiedenis Hier is alles eeuwig jong Onvoorwaardelijk plooi ik me naar jouw behoeften Ik…

Het voelt zo koud, leeg en kil zonder jou Het kaarsje in mijn hart zal altijd voor jou branden Liefdevol blijf ik jou in gedachten omarmen…

uit de armen van de nachtmerrie wil ik vluchten   vluchten naar het daglicht   in de kille werkelijkheid van de dag verlang ik  naar de omarming van de nacht   verlang ik naar de stilte naar het troostende donker   uit de sterrenhemel pluk ik voorzichtig de mooiste droom   in de armen van die droom wil ik slapen…

Jij bent voor mij de zon die mij doet verwarmen mijn hart weer laat stralen liefde komt mij omarmen Jij schijnt diep van binnen met een verliefde gloed stromend door mijn lichaam ben jij het die mij voedt Jij schemert in mijn leven bent mijn zonsondergang jij weet mij juist dat te geven waar ik zo intens naar verlang…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Omarming door warmte, door oprechtheid omgeven... Verhit door charme, zomer doet leven....!…

uitgeschreven dromen in een envelop geschoven worden meegegeven aan de wind opdat wolken de innerlijke leegte zullen verdrijven om de zon te omarmen ochtendgloren kleurt goud…

de zon slaapt een gat in de morgen zachtjes rekt de wind zich uit trage golven omarmen liefdevol de kust waar schelpen zich ter ruste leggen…

De eindeloze nacht zegt zwijgend gedag wachtend tot de zon onvergetelijk opkomt en ik al dagdromend de lichte hemel omarm en jij in slaap valt warm tegen me aan…

jij groeide kaarsrecht naar de hemel twee zijtakken als oogst van leven samen delen ik stond in dezelfde grond tot de zon ons vond maar botte uit in breedtegroei zonder snoei jouw hemel kon ik niet bereiken wilde bij de aarde blijven haar omarmen en mezelf warmen aan het tijdelijk moment zo rechtlijnig was je pad dat…

wakker gekoesterd de streelzachte huid van een slapende baby met het leven verwarmen en in liefde omarmen…

wie de jeugd inspireren wil het leven te omarmen heeft oog voor het talent biedt hun kansrijk ruimte tot het vinden van de weg die hen zichzelf laat zijn juist ook door te erkennen dat mekaar gelijkwaardig zijn elkaar ruimte geven vraagt voor verschil dat er mag zijn wie de jeugd inspireren wil het leven te omarmen wakkert nieuwsgierigheid…

intens rode donkerblauwe en gouden stralen in de wolken als duisternis en licht elkaar omarmen in haar ogen twinkelen vrolijke leeuweriken passie rebellie gloed hoop en verdriet minnaar en geliefde ontstijgen tijd en ruimte mythische vogels worden van binnenuit verlicht voelen de stralende omarming van de zon het lied van duizend vogels…