Alle inzendingen over Zoveel verloren

Het leven dat toen zoveel bood en zoveel leerde, leerde mij ook hoe smartelijk de liefde zijn kan, toen het lot zich onverwacht tegen ons keerde verloor ik haar, toen mijn jeugd en werd man.…

verloren kansen, maar zoveel mogelijkheden vol met kwaliteiten, onderdrukt door mijn demonen zo ontevreden, maar toch lijkt dit schijn geluk, pijn, keuzes en opties je wilt het anders, maar toch ook niet. gemengde gevoelens schieten door mijn hoofd, en weer spreek ik mijzelf tegen.…

Er is zoveel schoonheid te vinden, maar soms zien we ze niet of lopen verloren omdat we geen vrede vinden in ons hart maar onrust. Er is zoveel schoonheid te vinden maar soms horen we ze niet omdat we zelf teveel praten of woorden herhalen die er al waren.…

Het verloren engeltje niet meer tastbaar onvindbaar... De mooiste en ook de pijnlijkste ervaring in je leven Je had het zoveel liefde willen geven Eens zie je je kindje weer schat, en herkent het jou als de vader die het zo graag had gehad Je had het zoveel liefde willen geven...…

Verloren in jouw ogen verdronken in jouw stem Soms kan ik zelfs vergeten dat ik het zelf ben Gezonken in jouw armen gesmolten in jouw blik En dat alles omdat wij zoveel mooier zijn dat ik…

Hier woonde ik, uur gewaar noch dag, verloren in diep droomprieel – tot ik veel vreemde steden zag, en nam van ‘t grote leed mijn deel. Ik weifel bij de tuinbank die ‘t geheim van diepe stonden weet… Was dit wellicht mijn laatste lied van eigen lief en eigen leed?……

Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden - een lijden met U groeiend door de tijden, en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht rondom uw huivre leden, tot het mocht als dolken-kroon u door de slapen snijden: ‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’…

Gevoel zoveel mogelijk weggestopt, vooral niet teveel nadenken over het gemis, identiteit langzaam verloren. Maar jij vond haar en liet eerst haar tranen vrij, en daarna de vrouw die zij altijd al was.…

Hoeveel precies vraagt zij waarop hij antwoordt met een opsomming van sterren manen, meteoren en planeten meer nog dan gemis tot zij onrustig wordt Dan vraagt zij of het misschien nog een ietsje meer mag zijn dat geeft hij met een kus Zij glimlacht, doet het terug…

onder de loep is het strand een heelal van spiegeltjes en kralen is bij het morgenlicht je haar een kanten spiraal van goud is bij avond je gelaat verlicht als de bijbellezer van Rembrandt, krioelt een druppel van leven in het koekoeksei van je DNA en onder het plaveisel: het vermoeden van strand onder de tijd: het vermoeden van het grote…

Ik hou van jou, Vier kleine woordjes met zoveel betekenis.…

wat bracht je me veel zoveel kriebels bijna te veel! en vriendschap nog het meest…

Zoveel liefde en Zoveel pijn Zoveel moeite om bij elkaar te zijn Zoveel twijfels Zoveel pech Zoveel te zeggen maar Zo ver weg Zoveel haat terwijl je wel van me houdt Zoveel warmte en toch ijskoud…

Zoveel zwakker zal ik zijn zonder jou Zoals jij zoveel zwakker zal zijn zonder haar Zo dichtbij ben ik steeds Zo ver weg bij jou Verder en verder vaar ik jou vaarwel Verder en verder vaart mijn verliefdheid terug Ver gaan mijn gedachtes: Vaar ik ver met jou als mijn metgezel Langer laat ik lijden Lager wordt het licht Liever lag ik lang…

er is geen laatste eer maar zoveel meer kan geen afscheid nemen omdat jij niet uit mijn blikveld bent verdwenen zie je ogen hoor je stem voel je handen raken we ademen samen nog de lucht genieten stilte en de rust ik ben niet echt alleen wij delen wat het leven ons te geven heeft…

er zijn zoveel woorden die gezongen worden you are my sunlight and my rain in de verte een paar vensters hoewel we niets weten kijk naar de vrouwen in hun bikini's vijftiger jaren raak ze aan denk je terwijl je hen ziet…

Nog zoveel te doen, dus ik wil het allemaal en nu ook meteen!…

Je krijgt heel wat te verduren, toch slik je het. laat je niet leggen in de luren domweg omdat je dat niet ligt. Je krijgt heel wat te incasseren soms teveel zoals het lijkt men zegt: de tijd zal 't leren maar de pijn: zonder onderscheid Is meer dan een mens kan dragen. Toch lach je, telkens weer alsof de zon ied're dag schijnt maar…

stilte zoveel vrijer dan voorheen…

De hemel wordt licht de vale maan is er nog. Onverwacht geluk niets kan hier tussen komen. Zelfs de liefde niet er is veel meer dan alles. Wat in de morgen wordt vermoed bedacht en gezegd.…

Toen samen met jou. Rode lippen, gras zo groen. Zorgeloos die tijd.…

Blaadjes die vallen. Bomen worden kaal. Straten worden donker. Laatste granen gaan door het gemaal. Het gras wordt bruin en rot. Donkere dagen komen eraan. Traditie getrouw doet een ouder echtpaar de lichtjes aan. Samen voor nog heel even... lichtjes hebben helaas ook niet het eeuwige leven....…

warme windvlagen blazen onstuimig kussen in de nacht zacht als de streling van haar hals verlangen beweegt streelt haar warme adem zijn belofte van leven na zovele namen verloren in de stilte van de wind…

zoveel kleuren zwart toen je als een vlinder uit de wolken viel niet langer gedragen op vleugels van verlangen zoveel kleuren zwart toen je daar roerloos lag op verschroeide aarde de duisternis buigt zacht draagt je teder in zijn armen de tijd staat stil zoveel kleuren zwart…

ik voel me alleen ik voel me verloren toch met zoveel mensen om me heen iedereen die me kan storen maar niemand ziet me staan iedereen gaat gewoon z'n eigen weg ik zou net zo goed weg kunnen gaan.…

Lieve overheid dank voor het nationale vuurwerk nu nog werk lieve overheid vurig werk alstublieft…

Hij was haar uit het oog verloren, tot het moment, dat zijn oog weer op haar terugviel, zoveel jaren later. Zijn oogappel, zijn liefde vergeten is de tijd, ze zijn weer bij elkaar voor eens en altijd! De liefde trekt, de liefde loutert De liefde koestert en is zout in de pap De liefde wint en overwint in ogen die verliezen.…

je neigt je blik zoals een klaproos freel haar hoofdje knikt en bloed bezinkt je bloeit verloren op een uithoek van mijn buitenoog je adem hijgt huiddun tot in de traanhoek van mijn binnenoog geen tranen ogen zoveel deemoed als je papaverrood.…

een warme glimlach kleurt haar lippen kersenrood als de fluister van de liefde zoveel kan veranderen in het leven van alle dag vraagt ze wat doet dan het zachte van een regendruppel op een bloemblad dat zo verloren heen en weer wiegt in het zuchten van de wind…

Ik zit alléén Niemand Om me heen Ieder sociaal Gebeuren Kost me Zoveel Inspanning En verkramping Van te voren Ik voel me Zo vaak verloren En verborgen In Sociale Contacten Verdwijn Zelfs Soms Het voelt Voor mij Dan zo Zo alléén…