Alle inzendingen over aanraken OR droom OR vasthouden

verleng niet langer de rit Ik verlang naar je tederheid Ik verlang naar je aanraking Ik droom over een beroering Ik aanbid te veel…

Nachtverpozing door weemoed eenzaam in echo van stilte bijna aanraakbaar door uitzichtloze horizon die in het duister metaforen zoekt voor het alleen zijn in de nacht op het palet van jouw dromen.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

De man denkt de vader Die hij nooit gekend heeft, Die alleen in zijn Diepste dromen Zijn vader heeft Kunnen zijn, Droombeeld van Werkelijkheid en Verbeelding waarin Het verloren gegane Aanraakbaar dichtbij komt…

is geen sprake de droom slaapt naast de boot.…

Stilte is vasthoudend tussen zwijgende antwoorden opgeschreven wie je bent onder zwaar wegende feiten op het landschappelijk papier waar je seizoenen schildert in alle hoofdstukken van ’t boek dat voor liefde is geschreven ben jij het personage van de droom.…

beneden kijkt niemand er van op er is geen beginnen aan van onwaarschijnlijkheden wordt men kribbig en moe onverwacht stoot de wind me om zwiept me van ongekende hoogte brengt me in een tuimeling waar geen einde aan lijkt te komen abrupt breekt mijn hellevaart af bungelend boven de bodem tast ik vergeefs naar vaste grond de aarde aanraken…

ze zweeft ver weg naar de zon toe hoog en veilig in haar eigen wereldje vol gedachten vol dromen vol hoop … zo bang voor die ene fatale aanraking…

ze zweeft ver weg naar de zon toe hoog en veilig in haar eigen wereldje vol gedachten vol dromen vol hoop … zo bang voor die ene fatale aanraking…

Achter in de kamer bij de grote klok waar wijzers wijzen maar nooit weten leg ik een stukje neer niet klakkeloos, oh nee, voorzichtig, even voorbij het licht, net niet gevangen door het diepe duister kun je het even zien kijk dan toch, kijk dan je kunt het bijna aanraken even vasthouden tot de tijd elf slagen slaat één tel in dag of…

de aarde uit je ogen droogt mijn keel en lippen uit omdat je kersentuin gesmaakt wil worden dan vleugeltippen vlinderlippen, en vingertoppen spelen een septiemakkoord dat op mijn huid weerklinkt als in jouw stem…

Hij is te ver hier vandaan Mijn handen kunnen nog zo rijken Zijn woorden kunnen nog zo strijken Maar we raken elkaar net niet aan Hij is te ver hier vandaan Zijn stem hoor ik fluisteren Ik *moet* wel naar Hem luisteren Maar we raken elkaar net niet aan Hij is te ver hier vandaan Zijn gedachten zijn ook die van mij Voel me door Hem gebonden…

Aanraking, hoe vluchtig ook, zou geholpen hebben ? Streling met ogen alleen Vergroot slechts het verlangen zag aan buitenkant, vermoedde wat er onder zou die streling, hoe vluchtig ook, zo zacht als zon beroert de horizon voelen als meer dan waard ?.…

Als ik jou aanraak Heb ik jouw aandacht nodig Om mijn aanraking In jouw bewustzijn Te voltooien…

handen strelen verstoren het zwart dat omhult vergeten het hart dat zich verschuilt zoekend naar de woorden naar de maan laat me los streel mijn lichaam in het licht maar laat mij gaan je handen vergeten mijn gezicht streel mijn ogen doe ze dicht laat me zien zodat ik voel en alles zie zoals het is…

je aanrakingen druppelen doorheen mijn nylon kousen doorheen mijn huid tot in mijn bloedstroom voel ik je tedere strelingen hartkloppingen ik krijg hartkloppingen gek ik word gek maar hou vooral niet op ik wil ik wil al jouw liefde vannacht…

ik wil je omringen met een teder bewegen van mijn lied uit een wilde seringenstruik geboren met jou bedaren onder stille dekens van de ochtend in een tomeloze vaart opdat je zou voelen hoe jouw ziel spreekt in de vruchten van mijn woorden jij het gemis waarin je leeft laat sterven in de openheid van mijn hart…

Je hebt in mij iets aangeraakt Een snaar Die werd in mij nog nooit beroerd Vandaar Dat ik je zag als iets van mij Een deel Ik heb je als geen ander lief Zoveel Maar toen je verder bent gegaan Zowaar Werd er in mij iets stilgezet Die snaar Ik hoop dat het er ooit weer is Dat vuur Dat we dan samen afbreken Jouw muur Je…

Zijden aanraking en geur van vanille draag ik onderhuids.…

Bloot in mijn nachthemd voel ik nog steeds zijn handen -- nog steeds zijn adem.…

druppel water verlaat je haar en baant zich een weg langs je rug ik vang het op met mijn vinger zodat ik het een triest einde bespaar en breng het naar de oorsprong terug Een nagel over jouw ruggengraat veroorzaakt een reactie op jouw huid en door in herhaling te vallen de rilling die het achterlaat maak je een spinnend geluid Iedere aanraking…

Aanraking is niet wat me ongeduldig maakt van jou; de tijd die in een tel wenkt is groter dan de toekomst. Je huid veegt de druppels van het veld dat bloeit; dronken van dorst steek ik jou voorbij. Ontmoeten is wat niet hoeft in een genot van leegte; gretig vult zich mijn wezen met jouw ogen, jouw blik.…

Buiten heeft alles een verhaal, waar wind was of de bliksem, maar jij kijkt of je een misdaad mijdt Nee, aanraking verbetert Gebrek aan zon heeft je zo vaal gemaakt, en al het niksen. Toch ben je een beetje gestreeld door tijd en door mijn blik vertederd.…

Ik voel een zoete regen van woorden tegen mijn naakte lijf tintelend zacht Hand in hand zweven wij door de ruimte Wij kussen en plukken sterren De bruine warmte van jouw huid die de mijne laat leven in koude winternacht Elkaar warmend. De im- mense ruimte Zorgt voor een heerlijk contact tussen jou en mij Jij brengt mij de zon…

de beweging van het water gleed langs mij heen het meer was verlaten alleen, de kille stilte dreef het lichaam met zich mee niets, bleef aan het verkrampte lichaam kleven, enkel wat druppels op het koude vlees vol ontroering bevrijdde ik mezelf van iedere druppel…

Het liefst zou je wegkruipen achter duizend zwarte rokken, glurend met je ogen dicht loop je schoorvoetend totdat je echt niet langer, kunt doen, alsof je niet ziet dat de schaamte, de pijn en het verdriet langs je lichaam stroomt met elke stap kom je dichterbij kijk naar mij zonder ogen dicht.…

warmte streelt mijn rug als de zon zich met mij mengt door openslaande deuren was het vergeten dat strelen zien doet kleuren en zwart voor een moment tot een wazige lijn verengt het licht raakt zelfs een oog dat verrast de ochtend beleeft diep van binnen weet ik wel dat mijn denken het aardse bedriegt, pijn soms voor wat duisternis…

[Haiku] De zon schept een band – treurwilgen strelen elkaar met schaduwvingers.…