Alle inzendingen over aarzelen OR bekentenis OR verliefd

Deze dichteres nog steeds verliefd op jou! Ik droom. Ik denk. Ik voel: mijn ziel zweeft want jij bent geweldig! Altijd zo geweest zo sterk gebleven in de beleving precies zoals je zei. Geweldig dat je nog steeds het bezielende leven bent! Geweldig, jij zo ongekend zo ongeloofwaardig.…

Machthebbers aarzelen nog. Ze beseffen aarzelend niet waarvoor ze kunnen kiezen. Wij en zij, de machtigen der aarde begrijpen. Wat we dringend moeten laten. Wat we liefdevol kunnen doen.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Verliefdheid is: de geur de kleur de deur die smachtend, lief lachend opengaat Tot je de tocht gaat voelen je de deur aarzelend sluit of wagenwijd openlaat staan voor die warme liefdeslucht!!…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Dat is een bekentenis! Jij bent een vijand!…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Lispelend als een kind dat biecht De voorgekauwde zonde verraadt Schijnzwanger van haar lied Met ronde klemtonen opwaaiend Beken ik dat ik broos ben Met de lage altstem die vloekt Om het simpel gebed van de mens Ik lees de welving van haar bovenlip De groef die ik te gretig openwoel Haar dubbele tong die een glimp onthult De tand die glanst…

zwarte vlekken tikken de vloedgolf op mijn lijf dwingen tot woorden en verdraaide schaduwen onder een bewolkte lucht ik zink naadloos van dag naar nacht wanneer honderd ogen van de zee mij verdoven met ijzige koude als gehuil van stilte het is niet jouw tijd die me alles vertelt noch de adem van het scherpe water het is de bekentenis…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De ogen van het luipaard geschreeuw van kinderen het zwart geroete kaars glas geraas van snelle scooters la persistenzia della memoria love is a rebellious bird l'ascensceur pour l'echafaud de ogen van het luipaard eens keken zij mij aan jaren, talloze freeze-frames telkens nieuw, vernieuwing vervolgd teloorgegane hoop en plots…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Nutteloze woorden Woorden zonder bekentenis Uitspraken die mijn gevoel niet weergeven Mijn gezichtsuitdrukking vertelt je alles wat je moet weten Maar jij kijkt de andere kant op....…

niets minder dan het gemis van de geliefde bewijst het betraande oog van de gekwetste de bekentenis van troon verlies van het oh zo simpel verworvene…

Telkens als je mij met je ogen aanraakt en ik in de ochtendmist ontwaak, word ik licht en doorzichtig als een druppel dauw in de mediterranen van je hand, waar levend water stroomt waarmee je mij hebt gemaakt, nu aarzelen je lippen nog, waarmee je mij eens zult drinken, zal zien en begrijpen als je dat gedurfd had, nu kan ik alleen…

benen balanceert, leveren zij het bewijs, dat zij hier naast mij hebben gezeten, hun sporen trekkend over ontwapenend papier, bij de kleinste schaduw staan ze stil, het was onze wil om hen te dragen in de hoogste stand naast de schijn van rede en met de tijdwind mee die zachtjes verder rijdt naar een bestemming zonder zekerheden, zonder aarzeling…

door tranen bevangen door emoties omringd is het vandaag de dag dé dag dat zij springt geen woorden maar daden dat werd haar gezegd de demonen in haar hoofd zij hebben haar omgelegd een sprong in het duister dé weg naar eeuwige rust heel éven een aarzeling voor altijd vaarwel gekust..…

Aarzelende zon en boven zee doorzichtig de rijstwafelmaan…

Als je in je leven, altijd aarzelt een stap te gaan, bemerk je, als je oud en grijs bent… Dat je, je hele leven, op één been hebt gestaan.…

De lente heeft vandaag geen enkele aarzeling om de deur van de winter verder te sluiten. Maar de donkere wolken in de verte nemen eerst nog even de vrijheid haar overvloedige water te schenken aan de gouden rivierstroom heel ver aan horizon.…

Opeens stond hij achter mij irriteerde mij direct ik voelde, dat er iets niet klopte toen vroeg hij ook nog om geld en smeekte: "help mij" ik hoorde mijn smoes en walgde van onvermogen waarom reageer ik nu zo! want het volgende "misschien" was al weer in me opgekomen met een euro had ik mijn rust gekocht toch heeft dit voorval mij…

Ik aarzel om hem iets te zeggen, zo intens -- vermoeid glimlacht hij.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Ik was er even heel kort bij, tot aan mijn knieën in het getij. Tussen eb en vloed, verliet me de moed. Je te troosten in mijn armen, of met een goed bedoelde kus. Ik liep terug, langs de uitgestoken brug. Liet ik je staan, met in je oog een traan. Voor mij!…

buiten in nottebohmstuin, hoog in de witte seringenkruin, zit een zwarte merel als een verliefde kerel te fluiten naar meisjes mahoniebruin.…