Alle inzendingen over aarzeling OR vragen OR angst

De regen komt op me neer laat mij vergeten ik voel me vrij zak weg in extase alles stroomt weg uit me met de gulzige druppels ik voel me één ik voel geen angst geen aarzeling geen twijfel het klopt één met de regen met mezelf eindelijk voel ik mezelf leven…

oog in oog na zo lange tijd je ogen huilden zonder tranen je lippen spraken zonder woorden ik was bang voor de vraag die ik niet stelde maar je blik antwoordde zonder aarzeling ik vond niet wat ik zocht waarom verdween je in die koude januarinacht…

Huivering door elkaars aanwezigheid Angst om alles wat ons scheidt. Sterk gelooof in het prachtige dat komen gaat Een fijn kinderlijk gevoel dat nooit over gaat. De hete adem na een zalige warme dag Genieten en lachen om zoveel dat mag. Een zoen in de hals betovert en is een vragen Aarzeling en toch durven, plagen en behagen.…

Dan speel ik aarzelend met haar mee En kijk naar de twinkel in haar ogen Zij is de vloed, ik de eb van de zee En ik zwijg over mijn onvermogen. 's Avonds lees ik haar dromend voor En beantwoord haar kleine vragen, Het ernstig spel gaat eindeloos door Totdat ik haar naar bed mag dragen.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik groet de koning met gebogen hoofd een serene stilte de stemmen geroofd de zon nog onder mijn ogen gericht op de koning der bomen nog buiten het licht een aarzelend fluiten heel even, heel zacht betekend het einde van de stille nacht het koor zwelt aan het duister verdwenen de angsten ver weg de wonderen beschenen…

nee bang ben ik niet niet voor schimmige honden of de eindeloze gang naar ziekenboeg ik ken geen angst voor golven over de dijk of dood nee die vrees ken ik niet wel als vroeg in de nacht met een lichaam rusteloos en mijlenver van slaap ik uitkijk over landerijen en naast de jeneverbes jij daar weer staat schreeuwend zonder…

Stel je voor dat ellende echt was. Stel je voor dat die oude mensen bang waren voor de dood. En als de dwerg en het meisje met één arm echt pijn voelen? Stel je voor hoe onmogelijk het zou zijn om te leven als sommige mensen alleen waren en hun leven lang bang. naar Jack Gilbert ---------------------- uit: "Dagrest", 1984.…

Hoeveel angsten zijn dat? Onze borden raakten leger En aan de rand ligt een bloem. gesneden uit radijsjes. Een klein uitbundig leven. Niet om te eten, weet hij. --------------------------- uit: 'Twee zonnen', 2003.…

dat puilt er uit, vreet alles op vreet zich van binnen naar buiten met de knagende vraag waar is wat doet de ander op dit uur van de dag de nacht? ---------------------------------------- uit: 'Mijn duizendbladig boek', 2005.…

Al dat zinnentuig, en dan nog geen sjoege van wat brandt in de pit waar zich verduren moet het schroeiend neteligs en de zweepslag van angst alsof ooit iets stilvallen zou; terwijl op dode stronken mos gedijt, in tierende varens uitbreekt begraven gebeente!…

Het werd zomer En zonder het Te willen zat ik Onder de zwartbonte Een van de twee Die mijn ouders Hadden op hun Kleine boerderij Melken moest ik Leren - ook al wist Ik niet waarom - Aarzelend aanrakend De geaderde warme speen Waar als ik het goed deed Warme melk uitkwam - Angst voor 't grote beest Overheerste de verwondering…

Van ver en van woorden verlost wacht je gezicht met aarzelende beloftes die nog verder weg lijken. Als was je wie je tekende met een gezicht dat je niet kent en steeds wilt vragen op wie je later wilt lijken. En op wie je straks wilt wachten als ik alleen nog lijk op een droom die ver weg niet meer bestaat.…

Wanneer ik me niet zoveel af zou vragen, zou de dag dan langer duren? Wanneer ik me geen zorgen zou maken, zou de wereld dan plat zijn? Wanneer ik zonder liefde leven zou, zou 'k dan: liefdeloos zijn?…

Wanneer de glimlach verdwijnt uit je leven, je gedachten sterven een langzame dood, Wanneer boosheid en angst hun evenwicht verliezen, je geest dwaalt weg in een traag lopende tijd, Zoek dan naar een sleutelwoord in je leven, naar een moment van opperste geluk, Zet je stilte om in een kracht, kijk naar je aarzelende lach,…

Kitsch verstaat de schoonheid van twijfel die is toevertrouwd nu uren in zinloosheid zichtbaar zijn naast elkaar verzameld in ivoor en porselein geldt de wet van herhalen dit is alles wat we zagen even die aarzeling daarna honderd vragen dit is alles wat we zien opnieuw die twijfels zonder antwoorden die zondagmiddag bij de regenbode…

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

Liggend in een glazen kist gevuld met angst en vragen... Wachtend op de bevrijding: zal mijn prins ooit (weer) komen?…

vraag ik de bloem En of de pijn van in zichzelf te zijn, gesloten sterker is dan de angst om zich te tonen ?…

Verder nog desiderata vraag ze terwijl ze met volgehouden tederheid de verbazing uit mijn ogen kust...…

Tot de ander hem de vraag stelt, zal ik even… hij glimlacht en mompelt: ik durfde het niet te vragen… en zo is eenzaamheid geboren, uit mensen die niets meer durven vragen, uit angst de kous op hun kop te krijgen maar die kous juist ja, die hoort aan de voet! Immers?…

niets meer leeft Stormen benemen oerbossen het leven De natuur verziekt kon niet meer geven Vuurhaarden verzengend ongeremd Door niets belemmerd of getemd Overspoeld door woeste golven Zijn de continenten bedolven Maagdelijk sluimert dan de brakke aarde In eeuwen van rust en ongemoeid Om omarmd in warm ochtendgloren De kling kling aarzelend…

zekerheid in taal, resoneert de tekst, verbaal in de tegen – polen in een ware zegetocht in de ringen van de ‘nibelungen’ en de poëzie en op‘ de schaal van richter’, in de dingen die zijn vergaan, blijft een mens een vrome dichter, en blijkt de naald naar een kant uit te slaan, wordt het een oneindig verhaal van afgewogen aarzelingen…

Dat ik het pure daar moest laten had geen haast als ik had geweten hoeveel aandacht het jou kostte om mij niet alleen te laten er lag in ’t proberen zoveel tederheid dat ik mij realiseerde hoe puur het was en dat het mijn verdriet genezen kon maar jouw aarzeling vorderde langzaam en alles wat ik naliet vergat te spreken in de stilte…

Het vergrootglas danst: zonnevlekjes draaien rond: de bloem zoekt zichzelf.…

gebracht de zon komt op, gaat onder ik aarzel met haar mee…

dan worstel ik weer met het leven blijf aarzelen of ik nog schrijven kan wat ik misschien niet weg wil geven…