Alle inzendingen over achter binnen uit he

Ik kon er niet achter komen, Wat me was overkomen, Toen heb ik ze teruggebeld. Ik was, zo heeft men mij geleerd, Binnen een context, gealgemeniseerd.…

luisterend oor over vreugde/verdriet bij pappa op schoot spannende verhaaltjes voorlezend uit de krant nostalgisch he maar het klinkt toch charmant…

Ïk weet nog precies hoe het voelde. Ik weet nog precies wat ik hoopte dat je zou doen. En wat je natuurlijk niet deed. Ik wist toen al, dat je het niet zou doen, niet omdat je het niet kon, maar omdat je dat nou eenmaal altijd vertikt. Ik weet nog dat ik toen twijfelde. Of ik mijn gezicht moest laten zien, of hem standvast moest blijven verbergen…

de wind ruist niet meer alsof het raam steeds kleiner wordt en alle stemmen wegzinken zoals de zee in mijn woning ik had nog bomen geplant en duinen meeuwen en een schreeuwerige namiddag maar mijn kamer werd zelden door zon gedragen, noch door het meisje dat de straat uitliep ze zag me niet, las geen dagboek…

de klok staat stil ik twijfel op straat wacht de wind uit alles en binnen handbereik misschien moet ik de weg van de wolken volgen of tussen oeverwilgen omlaag gedragen waar vogels zich verspreiden over de laatste dunne waterrimpels omdat ik te zwak ben om te baden in de dagen van mei, in de geur van pinksterbloemen, waarheid…

"'k Ben v o o r de waarheid!” Goede man', ’k geloof het graag; Maar zijt ge er a c h t e r ? dat’s de vraag!…

Jij laat me achter, de zon zakt weg Kou komt er voor in de plaats Vragen vervullen mijn hoofd Sterren zie ik niet die boven mij verschijnen Ze willen laten zien dat het donker niet overwint Maar ik denk met mijn ogen dicht Scherm mij af tegen de hoop Tegen het licht wat wil schijnen Mij het donker uit wil leiden Ik laat mij zelf achter in…

Het nieuws schokte en deed verdriet de eerste mei Koninginnedag voorbij; in aangenaam en mooi weer tekenden zich gestaag sluiers aan voorheen wolkenloos gewelf. Azuurblauw in lijnen, werd asgrauw moment van volle bloesem. Geheel zwart Jonge vrouw geknakt in de bloei van haar leven Zij genoot na, op haar fiets terug van feest Haar…

wij zochten regels die we ademen konden een waanzinnige liefde om afstand te dragen, ons staande te houden in elkaars lichaam, en uit zoals de slaap van vogels naar zee die nooit afscheid nemen van poëzie van zon en uur, almaar meer hoe verzonnen wij de echtheid het ruiken van de duinen, de vele manieren van gemis en hoe je het litteken…

neen, mijn jongen mama gaat naar achter maar jij, jij gaat naar voren…

't leven heeft losgelaten gisteren toen de zon mild scheen haar gezicht tussenin na nachten van gewilde slaap er zal nog meer geschreven worden morgen of overmorgen als zij het jonge afscheid draagt verder weg van vandaag 't leven heeft losgelaten wit op hemelsblauwe lakens…

'k Deed m'n ogen open, voelend dat je er was niet slechts een verschijnsel nee ik zag, je wazig als door glas. 'k Was blij je te zien was al eventjes gelee 'k zie je niet zo vaak meer, maar volgend keer ga 'k met je mee. Dan sla 'k de ruit kapot met blote handen, heus want daar waar jij steeds weer heengaat daar wil 'k zijn samen met…

Dan schuiven de maskers met de panelen; sluiten de gordijnen achter het verhaal.…

ik wil je van ik wil je bij ik wil je aan me ik wil je rond ik wil je tot en met me ik wil je langs en naast en door me ik wil je op en achter- ste voor me ik wil je over en onder- ste boven me ik wil je buiten- ste binnen verdomme wel om me…

He torenvalkje fladdert in de kou, vergat zijn jaarlijkse trek.…

gek, he? ik was het al bijna vergeten dat gevoel dat wij hebben bezeten liefde, verliefdheid het leek niet te meten jij was er altijd daar waar ik je wilde dat gevoel... gek, he? ik was vanavond stappen ik was je even vergeten nu zie ik mezelf in stof happen en even slikken en het nog steeds niet snappen dat gevoel...…

Vakantie dat 's een pretje, he? Mamaatje zegt: o jongens, nee! En achter 't dagblad duikt papa En doet zo leuk en zegt: wel ja! Mijn grote zus die kijkt mij aan Of 'k heel wat lelijks heb gedaan, En Mie de meid doet ook al dom En bromt: mijn hoofd loopt nou al om.…

Hé bajesman, gezellig hé, met zijn tweetjes in één cel, nou de papierwinkel is bedwongen, kan 't gelukkig dit keer wel! Maar bajesklant, wén niet tevéél aan die gezelligheid, met z'n twee, want voor je 't weet, zit je straf erop en gaat je celmaatje dán met je mee?…

een groeter kwam voorbij en zei beleefd ander mens wat ben jij in het echt gesproken dan hé de aangesprokene zei.. hé voorbijganger ik ben ook een toevallige groeter en wat ben jij als hier geen dag iets zegt verbaasd keken we naar het beeldscherm knopjes zeiden wij, dat geeft best licht…

"Nat hé?" zegt ze droog.…

de aarde staat met wapens overvol hé wereld hoe haal je het in je bol…

Hé jij daar, ja jij ! Judas, judas, judas Judas van jezelf….…

zo kan die wel weer, he?…

Nu heeft dan Talpa het totale voetbal Het ligt zo in de lijn dat binnenkort Ook een en ander 'gedecoderd' wordt Wat zeker knagen aan elkeens gemoed zal Zo maakt het geld van al ´t ontvankelijke Uiteindelijk het ontoegankelijke…

technisch is dit een muur die ruimte doet splijten in binnen en buiten hoewel niet van steen is de vrijheid gevangen in gedachten achter ruiten…

Achter mijn gesloten ogen maakt de duisternis geen geluid. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is.…

Een goudfazant schrijdt heel statig met een blik van - zijn hen al in het koren - hé heb je mij gezien…

Zij zwaait en lacht, jij zwaait en lacht terug, maar zwaait ze wel naar jouw, of naar die jongen achter je rug. Een brok in je keel, een traan rolt over je wang. Oh god wat lacht ze lief, en je denkt: Ben jij het waar ik naar verlang? Zij praat met hem en hij met haar, he gatverdamme, nu zoenen ze elkaar.…

Met een masker door het leven Vele leiden zo hun leven Achter een masker begeven Met een glimlach door het leven Een groot toneelstuk aan het geven Voor de buitenwereld heel hard Maar van binnen heel zacht Een glimlach op het gezicht Maar van binnen veel tranen, depressie, geen licht Achter een masker begeven Voor de buitenwereld een gelukkig…

tussen lakens van satijn aardbeitjes en champagne uitgeperste appeltjes van oranje sterren van de hemel smakend (by the way,ze heette Sanna) òh Sanna hé Sanna Sanna Sanna hé Sanna hé Sanna hó Sanna het was een wilde meid Sjonnie wilde een wilde als hoofdgerecht voor voor het ontbijt de nacht bood; ho Sanna ho Sanna Sanna…