Alle inzendingen over actualiteit OR filosofie OR natuur

Soms lees ik weleens filosofie, Ik krijg het al een beetje onder de knie. Het gaat over het wezen van de dingen Dat zich zo moeilijk laat bedwingen, eigenlijk een utopie. Maar pas op, geloof, Van zijn leven nooit een filosoof.…

Een filosoof Is eigenlijk horens doof. Wil alleen zijn eigen gedachten horen Laat zich verder niet verstoren Door een ander geloof. Maar heel misschien Gaat hij ooit het licht nog een zien.…

Als er in een bos o zo verlaten een blad dwarrelt van de bomen Niemand heeft het in de gaten Er geen mens is langsgekomen Als er in een bos o zo verlaten een takje knispert of verbuigt maar er is geen sterveling die hiervan getuigt Als er in een bos o zo verlaten een geluid voortkomt uit de natuur niet eens heel bijzonder tijdens het…

mensen zijn de tot vlees geworden gedachten van hun eigen zelf…

De wind uit Siberië strijkt over narcissen en de crocus blijft angstvallig gesloten, hij kan zich nú nog niet gaan ontbloten. Ook met rode vingers wil ik dit alles niet missen. De zon klatert al vroeg hoger dan berijpte bomen. Een merel zingt en meeuwen betrippelen de ijslaag op de vijver, in de schaduw van een doornhaag. Ook bij tintelingen…

Ik twitter functioneel, niet voor de pret En las daar over ‘Fear of Missing Out’ Mij laat de actualiteit vrij koud Tenzij ik werk aan een nieuw snelsonnet Toch, als ik mijn mobiel soms eens vergeet Voel ik me onbehaaglijk incompleet…

In dit actualiteiten hof als onverstoord gebied jaagt en bespringt de vos; Pieter Jan Hagens, liever zijn prooidier overdag doch Ahmed Aboutaleb is als prooi zelfs sterker dan de spreekvaardige slimme vos.…

De actualiteit is mooi en prachtig.…

Actualiteit is veelomvattend Nieuwstijding: alles wat vandaag plaatsvond Situatie: wel of niet afgerond Mensen over het nieuws vaak geringschattend Wij leven uiteind'lijk in een mooi land Echter ook hier wordt gemoord en -brand…

elke minuut seconde telt want het ijs smelt Zoals de zon als vanzelfsprekend vanachter de wolken kan gaan schijnen kan dit vanzelfsprekende in de natuur langzaam, ongemerkt uit ons bestaan in snel tempo verdwijnen…

" De dag erna, je weet al hoe het gaat, weet hij natuurlijk van de prins geen kwaad.…

Ik noem je blank en rond je heupen en je mond je heet Isabelle en je blankheid verlicht de nacht De maan zegt daar niets over de wolken halen hun schouders daarover op, verdoezelen je borsten, die opvliegen tussen blad van bos loofwoud in winter dat zichzelf verliest droomt van maretakken…

Heb je lief, daarom moet ik je verliezen Wat blijft zijn ankers wankel ingeslagen in een weerbarstige, zanderige bodem waaronder een tapijthaai, zeepieren, een slak een naakte, van wie de kleuren blijven bekoren zichzelf niet meer zijn zoals zand verschilt van rivier en zee, in meer of minder rond versleten zijn tot er weinig meer overblijft…

zingende kinderen voor mijn deur en die moet ik dan open doen ik zei niet: ik heb jullie vergeten wat wel zo was ik had toevallig wat handsinaasappels dus die gaf ik, had niet aan hen gedacht vantevoren het lijkt of ik overleef door inkoop van sinaasappels maar het was een bijkomstigheid en geen 'survival of the fittest…

Ze huizen er wonen onder een dak een pannendak Gordijnen... gaan er -naar gewoonte- dicht bij avond Gaan er open bij morgenzon het aanbreken ......van dag Een lach ontwapent me schater-klaterlach van de bakker die er het dagelijks witbrood ..........bakt.…

Glashelder zijn je idee en mening je opvatting, redenering Je doorziet wat goed en fout blijkt Wat verder reikt dan bodem of kurk van 't glas Wat de drank of vloeistof was.…

De vrijheid lief te hebben te gaan en staan waar je wenst of wil De vrijheid lief te hebben woord te voeren, zin te zeggen als avondval en ochtendgloren De vrijheid lief te hebben lippen op elkaar .....stilgezwegen De vrijheid in te kunnen ademen ooit -in 5 jaren durende strijd- .........verkregen.…

Drie enorme reuzen omringen mij. Zorg...Tijd en Geld. De derde is nog een beetje groter, want alles draait om hem. En ik lig aan hun voeten, roepend: “Help... help, help. “Tijd, wat denk je? Vijf minuten?” “En Geld, kan dat?“ “Hangt er vanaf hoe goed ze is verzekerd: AV-plus of AV-optimaal.” En ik lig daar maar, voor paal. Eindelijk word…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

(hommage aan Kees Stip) Een wasbeer las in Krommenie René Descartes' filosofie: "Ik dacht", dacht hij, "en dus ik was, maar wat was was voor was was was?" Zo liep hij bij 't filosoferen de godganse dag te is-beren.…

Wat enkel nog bestaat is de actualiteit tot amusement gemaakt. Ze regeert in huis op ieders scherm. Straks worden zeker ook nog de kijkers uit henzelf gejaagd en prijken zij nog alleen als cijfer.…

Een klein alpinopetje op een gaafgladgezichtje groenglanzend naar bruin, netjes verankerd aan in grondgeworteld hout Morgen valt het gelijk de zijnen in het aardse slijk als voer voor de zwijnen of vergaat tot stof onder dicht kreupelhout Maar, misschien heel misschien dat dit éne eikelwichtje niet zal plezieren tot levensonderhoud…

vrijheid denk ik klinkt als het openklappen van een roos blad per blad…

het voelde zo gewoon we hadden de tijd zowaar gestild met zachte hand verdreven terwijl de nacht tevoorschijn kroop en wij in het milde licht van de maan als kinderen naar de sterrenhemel keken hoe wonderschoon ook het ijle ontwaken de zon nog rijpend tussen takken en twijgen langzaam klimmend boven het slapend land waar vogels…

Dit is mijn huis en tuin, mijn stad, mijn land, mijn man, mijn kind, mijn vader, die held’re ster zo ver, die schijnt op mijn verstand, mijn ader. Maar van wie de lucht, die zich met bloed verbindt, van wie de kracht die zich in ‘t lijf bevindt, van wie de woorden uit mijn mond, van wie het helen van een wond? van wie het koren op de akkers…

Rustige Sint Jansnachten die het licht bewaren voor komende dagen mystieke verbonden sluiten als zachte nachtzoen bange bloemen belovend aan de einders tot het noorden toe feeërieke vuurvlinders te laten dansen. Als de laatste vogelzang de stilte van een slaapplaats heeft gevonden schittert de vroege Arcturus als vaste berenhoeder…

beter dit of dat had je kunnen doen dat is zeker aan je twijfel nooit meer twijfelen is waar je naar streeft maar pas op wie nooit meer twijfelt is bijna dood toch strijdt elke religie tegen de twijfel de filosofie niet, of toch ik hou van de wind die over het riet waait en over het water waar die ook naar toe…

je denkt en dat is taal zo'n beetje woorden en beelden maar niet in regels het vliegt door je hoofd ik herken dat in vogels ze bewijzen wat ik weet geordend als ze evengoed zijn…