Op vleugels van de wind
netgedicht
Ik schreef jouw naam in de wolken
waar hij wegdreef met de mist,
tot een gezicht alleen in dromen.
Gedachten bleven ze bevolken
Al had het noodlot reeds beslist
dat geen droom ooit uit zou komen.
Een adelaar kijkt toe vanuit verleden
en spreidt zijn brede vleugels uit
ter bescherming van 't fragiele heden
steeds spiedend daar zonder geluid…