Alle inzendingen over advent

Er staan vier kaarsjes op een rij te wachten op het feest. Eén lichtje laat ons alvast zien hoe mooi het is geweest. Nu mogen er twee kaarsjes aan, ons wachten wordt beloond. Het wordt steeds lichter in de kerk, dit huis waarin God woont. Vandaag branden drie kaarsjes, drie vlammetjes van licht vertellen van het Kind dat komt, is dát…

Zo maar een kaarsje geeft mij midden in de nacht plots hoopvol veel licht…

Dichterbij de glans wijst het kaarslicht mij de weg naar een nieuw leven…

Zo mooi is de gloed van het Vuur ontvlamd in mij dat ik dansen moet…

In aantocht is Hij die ons nooit verlaten heeft en altijd verlost…

Wie is van hout, zingt flierefluit tapuit IJs op de ramen, komt allen tezamen 't Is weer advent, ja nu sijt wellecome Tiereliert een merel als flapuit Chromatisch fladderende laddertonen Niets verbloemend der nature bloeme Zingen atonale lijsterbessen Verstilde polyritmische patronen Een krolse kat die rijmt in hoge bomen En struikelt…

Voorzichtig woelt de advent met zachte hand de beelden los, uit een ver verleden, van alle pijn gezuiverd door de tand des tijds: verlangen naar het heden van die hoogtijdagen met het tere kaarslicht in van koude ineengekrompen dagen.…

Als rest van een herfstwolk residu van onvermoeibare nazomerreizen langs hemelgewelven die nutteloos zwerft door zilvergrijs zwerk zo ben ik, o luisterrijke illustere zon Uw aanraking heeft mijn damp nog niet vervluchtigd mij eenmakend met uw duisternis verdrijvend licht zo drijf ik door de advent heen van u gescheiden Indien…

ontdaan de knotwilg aan de rand van het kerkhof hij houdt zijn stand nog op en het beladen hoofd recht aangetast de geweldige kruin waar leven woont kreunend in de westenwind het half gespleten hart de voet kronkelt zich in de oever vast een teentje is gedoopt in onbewogen water…

De dag gaat haast niet meer open, de uren zijn lang en de mensen haastig op weg om vlug weer thuis te zijn, de warmte in, het licht tegemoet. Toch blijft er iets van verlangen. Iets wat niet te benoemen is. Rorate gaan we weer zingen en groene takken in huis halen om tot een krans te vlechten. Misschien komt er ook wat meer warmte…

witte wolken stapelen een zetel een vacante…

na de regen schittert het dorp in de zon één toeft te komen winkelwagentjes rollen nog in processie voort zondag rorate…

Nu weer de tijd van groot verlangen, van heimwee en van blijvend groen; toch blijft elk jaar een beetje hangen en wordt het nooit meer net als toen de eerste kaarsjes gingen branden; de rode linten droegen licht want Kerstmis was weer gauw op handen en alles wees naar ’t blij bericht dat Jezus weer op aard zou komen en mens zou worden,…

soms treft een doener in gedruis rondom een bres waar stilte woont en een zeldzame vogel zingend hem blozen doet…

de ziel dat is zo'n oud belegen woord ik weet haar niet te vinden tenzij men aan haar komt dan doet zij zeer betrapt 30 november a.d. 2014 dominicus prima adventus begint met 'ad te levavi animam meam': tot u hef ik mijn ziel op…

Advent, tropisch warm, overhemd met korte mouwen… Zwetend met een Kerstboom sjouwen. In m’n hoofd alarm - Ongekend! Sneeuw, dwarrelend wit bracht ons toen de Kerstmissfeer… Vadertje winter, wanneer kom je weer? Verdrijf met kille pit m’n geeuw! Kerstmis, malse konijnenbout; waar blijft de échte kerstgedachte?…

In de kale grauwe dagen bij huiselijke knusheid denkt men aan hetgeen voorbij is ziet vragend naar de toekomst moge dan de schone kreet "God _ van U hangt ieder uur af leven wij door Uw genade" rijzen tot de Almachtige voor wie de geheimzinnige aarde vol mateloze zorgen of zelfvoldaan geroep klein en helder is als de glazen kom met…

dennenbomen en lichtjes in gouden kleuren die warmte uitstralen van het lichtfeest gebeuren een standje met allerlei kaarsen en kaarten te koop de opbrengst is voor mensen die arm zijn en kansloos zo vormen mensen in gemeenschap één groot licht als de kerstster die hoop geeft; toekomst gericht ieder jaar in december moeten de deuren wijd open de advent…

Als mensen bidden, bidden ze om regens van rechtvaardigheid dauwend uit de hoge hemel die hun verlangen lessen en hun zielen verlossen midden in het leven waaraan zij lijden reikend naar een engel van troost en bemoediging een helpende hand ook als die alleen helpen kan om samen anderen te helpen en de bloemen te begroeten die opkomen…