Alle inzendingen over afscheid bestaat nie

Het eind is zoek, dus dat vertel ik nie…

Ek wil nie meer verder leef, ná al die vuil wat aan my kleef.…

Het is de week van Verdonk en haar branie, ook al zeggen drie imams: Nee, we ga-nie! Ayaan Hirsi Ali is in ieder geval veiliger behuisd, andere Kamerleden worden ook vaak verguisd, al kan het een kwestie zijn van nie-versta-nie… Het is de week van kleumende Slochtenaren die caravans bewoonden om kavels te vergaren.…

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

ze was me moe 'Tot ziens',' zei zij, huppelde daarna wat deurtjes door ik dacht het zekere voor het onzekere, nam prompt een lief klein koffielepeltje en lepelde door druppels mijn alletwee de ogen uit…

Dat stilaan uitzonderlijk Geworden is in wat ik als Leven ervaar - ik haal Diep adem, en slaak een Zucht van verlichting - Het leven bestaat nog…

Dit wazz mijn negende… Nee ég nie… (hips)… je kunt me niet verleiden doe maar een sjpaatje want ik moet nog rijden.…

De Coalitie schreef; “een misdaat, ken nie! Getekent , Stan en Cartman, Kyle en Kenny.”…

De banken injecteren maar en pompen miljarden in de geldeconomie maar ik voel aan mijn water op mijn klompen dit kaartenhuis stort in, dit wordt 'm nie wie blijft vertrouwen op de AEX die eindigt straks met nada, nul en niks vandaar dat ik mijn boekhouder gebood zet alles bij roulette maar op rood…

Een ding jong nog uit De Kraats Is maagd af door een beurt buitengaats Op een vlonder Met ijzers onder Werd ze gekluund voor de scheve schaats Door een maratheunner uit Kneup Met heul het peuloton in zijn greup Toch heug in neud Zijn speut wier nie greut Tot zij ging streulen en hij opkreup…

Soms dagdroom ik je terug in de tijd, dan bestaat, nee bestond er geen afscheid, dan waan ik ons grijs en nog steeds samen al kan ik die realiteit nu niet beamen. Het vandaag snijden van de wind met af en toe regen ervaar ik als zowaar met mijn gemoed als een zegen.…

Aber Gründe werd’ ich nie finden, da gibt ja edoch keiner ? (Ich würde nie mehr so verschwinden,) doch stolz, von heut’ an, sing’ ich Seiner.…

hoe roer jy my huis hoe bring jy onvrede as jy vir haar ruikers stuur wetende, ek is nie tuis hoe steur jy my huis hoe bring jy konflik as jy vir haar kom kuier die kat is weg, jy die muis my kinders hou daar niks nie van rep g'n woord oor nagmerries bang want jy is die mooi een, die skelmpie my vriende fluister, lag so skuins verby…

en goede pratâh En zie je haah weâh ’ns op de tv veigeit nie dat ze heil errag hagt kon zwemme de arme maulewieke innut watâh…

Of God bestaat en of Hij hoort Het smeken van mijn machtloos woord, Of Hij siddert bij mijn geween, Weet God alleen.…

Velen geloven niet meer dat God bestaat Maar geloven wel in een hogere macht Waarvan dan het goede wordt verwacht En waar men zich vaak op verlaat. Bewijzen kunnen we niet dat God bestaat Maar wel mogen we geloven dat Hij er is Dat Hij de schepper is van licht en duisternis Dat Hij boven al het wereldgebeuren staat.…

haar hart doet pijn bij het zien van al dat vreselijke lijden haar fluister vol van wanhoop in de wind Lieve God waarom deed U juist die dag Uw ogen dicht wendde U Uw blik af en liet hun wereld instorten…

Waarom moest je me verlaten? waarom moest je gaan? Was dat echt nodig? Om mij voor die ander te laten staan Ik liet je los, ik was gegaan Ik heb mijn eigen pad gekozen en ben weggegaan.…

Het is niet te bewijzen dat God bestaat Want niemand heeft Hem ooit gezien Zou het een verzinsel zijn misschien? Maar toch wordt er veel over gepraat. Want hoe is de aarde ontstaan? De zon, de maan, de sterren in de nacht Wie heeft de mens en al wat leeft bedacht? Dat kan toch niet zo maar zijn gegaan?…

Heb jij nu toch al vlees, klier? Jij springt van de hak op de tak, zonder uiteindelijk ook maar iets te bestellen.... Hoe verdeel en heers jij daar binnen, terwijl jij nou bepaald niet echt de broek aan hebt? Hoewel zeker van belang vind ik dus dat carcinoom echt niet passen bij jou In Jezus' naam vervloekt kankergezwel laat mij toch…

twee blauwe houten klapstoelen achtergelaten op de vlonder de boot in dezelfde kleur ligt op zijn kop ernaast ook op het droge getrokken. gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer…. stil kijk ik uit over het meer het is of ik de echo hoor van kinderen die hier lachten zwemmend in het koele water op de klapstoelen…

Mijn lichaam nu verzonken in het aardse, de ogen gesloten de mond gesnoerd. En Ik ben in stilte verheven.In afwachting op een nieuw leven. Mijn ziel verlaat weldra het stoffelijk lichaam, dit door de tijd geschreven, mijn dood is geen dood maar het is overgegaan naar een nieuw leven, laat mij gaan in vreugde en blijdschap, met een lach en een traan.…

Ik loop me te pletter en neem afscheid van ieder. Bladstil. Lipvormig. ------------------------------ foto: Beeldentuin Dehullu 2009 kunstenaar: Kita Nuij…

Ik zal ze blijven zien hun geur en tint om zelf te overleven, gebeiteld in de gewonnen strijd van licht uit de greep van ongetelde uren. Vragend zout in wonden die verzuren, groeven geaderd door de tijd in nasleep van het verlangen om de afkomst te bewijzen. Gekaderd in gedroomde miniaturen, ondergedompeld in talent en vaardigheid…

Mijn neus in oude manuscripten ruikend aan de boekenlegger van scenario’s door anderen geschreven, levend maar nooit hebben bestaan. Kleuren van een onvervalst gevoel, waarin de inkt van realiteit niet is opgedroogd, overstemd door de aromatische geuren van de dramatiek. Verdriet zoals het werd gedoogd en steeds wordt geproefd, dat…

Het gevoel begint Kriebelig naar boven Te kruipen, Kriebelig, maar dat Is het woord niet, Het maakt allerlei Kronkelige bewegingen Maar dan zonder De warrels die jij Je daarbij voorstelt, Kriebelig, iebelig, Dwarrelig, maar dan anders -…

Soms moet je afscheid nemen, Onverwachts en veel te vroeg, En in alle troost die wordt geboden, Is dan geen enkel woord genoeg. Het leven bestaat slechts uit momenten, Samengesmolten tot een lengte van tijd, Sommige mogen voor altijd duren, Anderen ben je liever nu nog kwijt.…

Of god bestaat? Ach, als hij bestaat, dan kan hij toch enkel, denk ik zo groot zijn, zó groot dat hij bestaat geheel & al buiten elk onderscheid om helemaal dat van wel of niet bestaan waar of niet waar. Ach, of god bestaat dat is leuk maar daar kan hij zelf - áls hij bestaat - denk ik enkel een beetje om lachen.…

Afscheid doet altijd pijn maar zonder afscheid zal het nooit over zijn afscheid nemen is een ritueel heel essentieel want afscheid nemen is ook afscheid geven het is een einde maar ook een begin van een nieuw leven voor allebei…