tussen al die ruimte binnen steen
verandert het gezicht van mijn
geborgenheid
de weg is zoek, langs veel
te brede zomen
er is geen pad
dat veilig is
wel is er mijn keel
mijn hart en wijde oren
en een stem die stilte schreeuwt
mijn roep in angst
de ruimte geeuwt
en alle deuren sluiten…
Socrates sloopt naar Agora
Speelt elenchus apiora
Preekt vragen als geloof
Defineert een filosoof
Vooraf zijn helden gekken
Wijzend door bestaande hekken
Idolaat in avontuur
Borst beklemd op dodenkuur
Gewoon is de duivel van de logica
Woordelijke vorm bij esthetica
Volgers zingen hun geweten
Het is moeilijk niet te weten
Ik schop Nietzsche…
De koperen klamheid van haar liefde
bloesemt over de Agora,
zoetgevooisd fluistert haar adem
mijn naam,
amandellikeur walst
in een kruisloze panty voorbij,
nat is haar knie, haar dij.
Viginia's zegel,
gebroken met vuur, met vaart,
vol van vacante offergaven
waarin verwenst verlangen verteert,
paradeert,
absorbeert,
genereert genot.…
Als je op het stenen borstbeeld afgaat
Dat er nog altijd van hem bestaat
Had hij het uiterlijk van een boer
Een kale kop; rond en stoer
Veeleer leek hij op een slager
Dan de scherpzinnigste ondervrager
Van alle wijsgeren in Athene
Maar desalniettemin was hij degene
Waarvan de Agora versteld stond
Die bij alles wat men ergens van vond
Met…
Wie ik is
Weet ik niet meer,
Weet niet of het
Ooit een naam
Heeft gehad -
Alleen mijn stem
Herkent mij nog,
In mijn stotteren en stamelen
Word ik bekend,
Word ik als mensenkind
Gekend.…
57
Bezig met laden