Alle inzendingen over alleen op papier

Stel U heeft slechts één vel En ieder woord dat u opschrijft Blijft voor altijd staan Heeft u dan het lef Om op dit ene vel Dit mooie, schone, schrijfpapier Een gedicht te schrijven? Heeft u het lef Om te beginnen Zonder het einde te hebben bedacht Zonder dat u zich door de leegte remmen laat? Ik wel Zie hier het resultaat…

Dit landschap van winterzilver zou hij teruggekeerd meenemen - het raam opendraaien en nieuwe dauw binnenlaten decemberkoude laten waaien, frêle lichtstilsel ruimte geven en het verzameld struikgewas de bodem van wakend gras en de gekwetste populieren zwijgend naar binnen gebaren: dit bij elkaar, verpakt in papier zou hij meebrengen voor…

zij had zich morgens al gekleed in de contrasten waarmee zij haar werk deed haar en ogen sprongen uit het wit van verzorging de lach innemend met een gaaf gebit het is druk cliënten kijken vaak benauwd want op papier zijn zij het slachtoffer hier signalerend vraag ik naar de zuster van de prik wel een knik maar niemand herinnert…

afwasteiltje papier dat niet verdragen kan, ook het hart verdraagt het niet en breekt uit verlatenheid, tijd gaat voorbij in stilte, de eerste dag bleef altijd in de winternacht, je houdt het papier in een lasvlam en grijnslacht.…

er bewegen mensen in de geschilderde stad het papier wacht geduldig op een nieuwe streek van de verdwaalde kwast naast een onbekend bed en groene bossen schaamte onder een strak gestreken lucht beamen in dat stille verdriet tranen die de verf verdunnen…

Tja belangrijk zo'n velletje papier, Voor mij wel, lees maar hier.…

Praten, dat zou men dan graag willen 't zou de angst misschien even stillen geen internet, praten zo dan op papier maar doe ik je hiermee wel een plezier?…

Het maantje dat op Sinterklaaspapier U hartverwarmend toelacht door de bomen Schijnt nu van de verkeerde kant te komen De wetenschap vergalt weer ons plezier Madrid zei desgevraagd: 'We zitten fout, Maar er is één excuus,de Sint wordt oud.' Op sinterklaaspapier staat de maan vaak verkeerd afgebeeld. In plaats van een avondmaan is in veel…

een stoet van dichters strompelt in duistere nachten op zoek naar het wijkend woord normale mensen slapen zich niet bewust van al die stakkers die zuchtend blijven zwalken verfrommelde vellen stapelen zich tot zij ten einde raad hun oud papier doos vullen…

'k Voel wat ik voel voor de val zich inzet 'k Liep de tegels d' een na de ander Mij vleiend op het gras onder de druiven Verloor mijn gedicht geleidelijk glans Hoe effectief toch is ware genegenheid Als liefde plotseling uit de lucht komt vallen? Met gesloten ogen slingert het gewelf met enorme lichtflits een lichtstraal naar beneden…

Zwevend over de regels, letters los van elkaar Verbonden door gedachtes, door een schrijvende hand Veel zeggend, of juist niets de leegte opgevuld als een stilte op papier Niets blijft onbeschreven, niets blijft bespaard Geschonden op papier Zoals het in het echte leven gaat.…

Ik heb elk jaar een nogal vreemde kwaal Als eerste op die mooie dag in maart Vlieg ik de winkel in met volle vaart Ik heb ze op de plank staan, allemaal Het is een ziekte, zult u wellicht denken Ik ben verslaafd aan boekenweekgeschenken…

vergeeld papier het handschrift verbleekt armzalig rijk overblijfsel van geschreven gedachten…

zij, die 'hun oorlog' .....zijn ontvlucht Je rijke tafel wil je delen het versgebakken brood ......breken papieren dagen worden weken weken...maanden van geduldig papier er is geen uitweg rest alleen: haag of heg enige beschutting tegen Hollands snijdende wind.…

Er bestaan maar weinig honden, die ook gevoelige dichters zijn. Zo een dichtende hond ben ik. Mediteren doe ik met trappistenbier. Dat bier brengt een goddelijk gevoel. Rustig schrijven is wat honden willen. Niet in manden, maar in een luie stoel. Genieten wil ik van mijn sigaren. Mooi is het leven van een dichter! Proost en nog vele gezonde…

Ik beweeg met mijn pen over het lege papier, ben opzoek naar de juiste woorden. Maar ze geven niet thuis, ze zijn niet hier, blijkbaar bevinden zei zich nog in andere oorden. Dus ga ik op zoek in mijn hart, vervolgens ook in mijn gedachte. Speciaal in jouw part, en ben dan niet meer bij machte.…

Serieus verliefd op het achterland dromend over een vreemd soort geluk alleen de maan boven de velden aan de binnenkant papieren uit verleden krijgt het winderige eindelijk bestemming gelukkig dat vlinders geen dromen hebben.…

Het wit tussen regels Ook het wit tussen woorden of ‘daar gebeurt niets’ Wit wordt gezien Dat is iets anders dan ‘daar staat niets’ omdat het op papier niet alleen is Vergezeld wit geeft richting aan ogen Richting lijkt er ook altijd te zijn als je gewoon om je heen kijkt: toch hoeft er niet speciaal iets te gebeuren…

als je lacht zou ik de glinstering in je ogen willen vastleggen op onverwoestbaar papier bewaren als een kostbare schat tevoorschijn toveren op momenten dat het je even wat minder gaat als bewijs dat jouw wereld niet alleen uit duisternis bestaat…

Veel erger dan de beving plus tsunami: Dat Fukushima-kernding in Japan Ik snap er echt geen ene jota van Het hele land is druk met origami Ze doen het, weet ik nu, niet voor ‘t plezier Men vouwt alleen de handen. Geen papier.…

Ie-ah! Wat zijn de democraten blij! Haar nominatie is al bijna binnen, Dus Hillary kan aan haar klus beginnen, Want Trump zet zij waarschijnlijk wel opzij. Natuurlijk zegt ze, voor d’r goed fatsoen: “Ik ga het (weer!) volkómen anders doen!”…

door paperassen in papieren van de paparazzi stond haar weg al uitgestippeld dat vond ze in een verloren leren tassie onverhoopt nam ze toen actie stak de fik erin en was er lekker uitgetippeld want vuur en niet alleen van binnen is haar niets ontziende passie…

Ik zag vandaag, met zo’n papieren bril Een pornofilm die aangenaam verraste Ik kon een virtuele vrouw betasten En daarna ging ik virtueel van bil Alleen het hoogtepunt was even slikken Toen ik die man op mijn gezicht zag mikken…

En ik weet wel dat er woorden zullen vallen die alles open breken of zijn het alleen de oude kalveren te zwaar om geslacht te worden. Misschien steek je er nog een op als de spanning maar dan nog ik zal het zwarte stuk papier in de lucht houden zodat je het te zien krijgt.…

Ik dicht jou in mijn armen schrijf je naar me toe en kus mijn jarenlang alleen op lippen die wat met mij doen ik bloos en jij geniet ik ben zo mooi ik ben zo mooi zo mooi als jij mij ziet ik ken je enkel op papier mijn pen leg ik terzijde…

Het thema 'paar' was voor Rodin niet te draineren Steeds opnieuw door hem gecreëerd Onuitputtelijk gehouwd en getekend Als een ware kunstenaar: in brons en marmer Op papier Van ambachtsman tot beeldhouwer Menselijke passies in marmer en brons Met een buiging in de richting van Michelangelo. Zichzelf duidelijk Plaatsend.…

ik hoor de bomen niet meer hun zwijgen benadrukt mijn stilte wanneer ik net te laat voor de zomer word weggeblazen ik ben alle woorden vergeten weet niet waarheen de ribben op mijn rug zullen waaien de losgeweekte bloemen het huis vol spiegels of de opgedroogde gevallen bladeren ze hebben mij niet lief de eeuwigheid lijkt te dromen…

alsof ontelbare handen een horizon bouwden, warm en rijk als zilvervuur rond flower fairies en jij er bij hoorde, vol van schoonheid in een taal die ik niet spreken kan slechts liefhebben in het verlegen lilalicht en in de eenvoud van je verdriet ik zag je daar naar een regenbloem gebogen -kom binnen- ik zag het hart…

voor blad omdat zij die fluister nodig had haar liefde op papier…

In dichters boomgaard is de nacht vangzeil voor voedzame woorden, in de morgenstroom van nog te vinden eigenwaarden, lijkt kern en daad te zijn vergeten, denkt waan en waarheid te benaderen, wat overblijft zijn alleen de korsten van het avondbrood, waarin de tijd bakzeil heeft moeten halen, verloot de kruimels op papier uit de…