Alle inzendingen over altoos

De zee blijft zoals altijd altoos vrede, want in zee werd nog niemand mishandeld. -------------------------- uit: 'Noodbrug', 1955.…

de mensheid bezien in het generaal met de oudere mens meer speciaal leeft met een bewogen verleden hetgeen bij uitstek geldt voor de beroepschauffeur die jarenlang door de week tot vervelens toe altoos goed humeur tussen de plaatsen Hoorn en Sneek naar op de radio al is vastgesteld zonder ook maar enig lussen met toch de afsluitdijk er nog…

teruggekeerd Naar ver dichtbij is onze Heer In wolkenwit omzoomd met blauw Verdween Hij langzaam uit het zicht Werd Zelf zo leek het zonnelicht Hij nam de schrik in ogenschouw Van achterblijvers, triest, betraand Verbaasd, geschrokken, sprakeloos Geloofden zij hun ogen niet 't Was hun verstand te boven gaand Was dit een afscheid voor altoos…

na de crematie een wandeling in de vrieskou ik adem zuchtjes kringelwolkjes in ijsblauwe lucht en weet mijn wezen broos bezonken 't gedragen amen vloeit Uw ongedroomd verscheiden tesamen met mijn zielsgedachten en stijgen wij op tonen van een vederlicht gebed als koppel ringelduiven bovenwaarts altoos in vogelvlucht aaneengeklonken waaiert…

te snel en als altoos ontmoet een mens de dood die zet het sein op rood breekt alle botten broos het eindelijk gelaat dat schedelt scherp en strak de levenswil nog zwak bij laatste ademstaat onzichtbaar voor de rest begint finaal de reis bij't snijden van de zeis wordt doodman’s dorst gelest wat achter blijft is leed soms ironie in…

mijn borst klopt lichter, nu mijn bed de lakens spreidt- ronder rond mijn omvang breder langs mijn rug er bloeien kleuren door het duister altoos loopt de grens terug naar slaap ik gaap en leg mijn armen over zware zorgen met de handen rond het gat dat zwart gekleed al zwaar in de gordijnen hangt een blik prangt dwars door sluimer heen…

welnee, geenszins, 't is als Leopold zeide, de Sfinx die van de wijn één druppel koos en aan zijn Muzen schonk, de Dichtersmeiden Nee, niets van waarde is altoos weerloos…

Maar: je kunt me maken en breken, over me lopen altoos, maar klets niet over me, want daarmee maak je me wel zo boos!…

Daarvoor geldt altoos en tussentijds ontbinding. Een voortgang als komma geraakt daar tot botte punt.…

Ik vuur een wolk uit wijde kaken over vloeden van zonnedauw of sterrenglans die altoos zou gloeien in `t hart dat ik wil raken Zodat ik bekoorlijk blijf haken aan kant en keurig immer trouw ook recht door zee, ik hou van jou spuwde ik honderd, duizend draken En dat is prima, zijn mijn zaken als ik het daarbij laten kon lees: rekening mocht…

zijn verstand is evenredig eigengereid als een braadpan het suddert en het siddert al naargelang de graad van hitte bij zijn altoos durende strijd gooit hij slechts dan de handdoek als hij elke tegenstander verstandig de groene oren heeft afgedroogd met een raak citaat of wat parate kennis uit zijn lang versleten boeken gepuurd en als…

ik zie mezelf door het oog van de ander een niet geringe verdienste ik blijk nog immer een arrogante kwast en ook niet een van de minsten zo stel ik al turvend vast bescheidenheid was mij al jaren een flinke doorn in het oog ik twijfelde, kende vele maren waarmee ik mezelf altoos bedroog wie zijt gij dan echt vraagt de oorwurm in…

went het weten, het vergeten het voelen en het woelen doorheen de tijd hij is een oele al beseft hij telkens hij zijn hoofd ter ruste legt dat de wereld die hij kent enkel ontkenning kan betekenen buiten, daar ligt alles klaar om op te rapen de kudde schapen nu waarin hij warmte vindt ze stelt niets voor noch achter, het is het altoos…

zie hier de dichter neem hem de woorden uit de welbespraakte mond en laaf je aan de beelden die hem altoos omringen gebruik wat van dat elan dat een ander kan beroeren om je wereld aan te kruiden een letteren specerij erbij waar het soms droog toeven was maar vermink hem niet, hij die de kracht had gevonden op te staan en uit te spreken…

Altoos wil ik om haar treuren, bloempjes strooien op haar graf: Wenend aan de kusjes denken, die mij ’t lieve meisje gaf. Morgen zal ik — maar voor mij ook is ’t gevaar van sterven groot. Gistren liep zij met mij spelen; gistren nog! en nu -- reeds dood!…

met jou verguld hoezeer ik ook mijn passen wil versnellen en mijn armen nog verder doe strekken zij komt niet dichterbij ik schijn aan de grond genageld alsof het ongekende mij wil kwellen een teloorgang van zwijgend verlangen een mens, dus ook mij niet vreemd houdt de ziel in mijn lijf gevangen ik ben gebroken doch blijf altoos…

Die moeten maar altoos lisplen: `Jij bent de liefste mijn!' Maar meen je dan, dat dit immer, Mijn schatje, genoeg zal zijn? Ga ik aan het redeneren, Dra ben je het luisteren moe; Stil geeuw je achter je handje, En je kijkertjes vallen haast toe.…

Leven dat henengaat, Stadig, stil, Als zoveel dat altijd verder gaat En toch niet heengaan wil; Als elke tik van de klok, die uur Nà uur slaat, En nieuwe voortdringt, en ze één voor één, Eén voor één sterven laat; Als elke vonk in de vlammende haard, Vuur een poos, Door 't vuur geboren, door 't vuur verjaagd En geblust voor altoos…

wegversmalling der weerzinwekkende weerspannige weeromstuitvliedende woordverbrijzelende onwrikbare in gietijzeren mal gegoten vormvaste, kaleidoscopisch als het weer en de altoos immer wisselende, gelijk de slagen van het lot aan zichzelf nimmer gelijkblijvende veranderlijke werkelijkheid jonkvrouw Belle van…

Janus, - niet "neef", maar de god, - had twee aangezichten Er is altoos baas bóven baas, en thans vindt ge van die nachtlichten, Om beurten zien ze U aan met de kijkers van hond, En gluren ze naar U, of een kat voor U stond; En dàn weer is het, of een uil met zijn blikken U verslond.…

Die moeten maar altoos lisplen: 'Jij bent de liefste mijn!' Maar meen je dan, dat dit immer, Mijn schatje, genoeg zal zijn? Ga ik aan het redeneren, Dra ben je het luisteren moe; Stil geeuw je achter je handje, En je kijkertjes vallen haast toe.…

Maar is altoos wel tevreên. Vader zegt, dat brave mensen Dikwijls naar die uurtjes wensen; Dikwijls naar hun kamer gaan, Om in oude en nieuwe boeken Wijze lessen op te zoeken: En dat staat mij wonder aan.…

in de kerker van gestorven liefde kijk ik door een roestig rooster de adem stokt wezenloos als ik het groene mos aanschouw ik blijf geketend aan koude stenen waren mijn ogen gesloten toen ik voor het ontluikende koos alle wegen leiden al jaren altoos naar krimpende eigenwaarde en kan slechts pijnlijk staren naar ieder die kennelijk het…

Een geheime levensgeschiedenis van verzinken rondtasten en voortdrijven altoos zoeken naar de zee willoos meezweven met alle winden verliest zich in een vluchtige spiegel waar lege weiden gekrulde bosranden om een kleine torenspits bol glanzend doorheen glijden reine artsenij uit de oudste tijden geeft de aarde haar voeding die zacht…

hoe ze zich zal voeden, zonder mensenhanden is ze de kou die van het genot is ontvreemd en zie, hij de mens die blaakt van een wellustig denk patroon wijl een schapenvacht gelegen voor het aanstormend vuur zich ontkreukeld voor het komend lustig avontuur en op de hoek van de mantel floreert een fles wijn met twee kristallen glazen, altoos…

ik weet niet, maar ik word gewaar, en waar ik ben, en waar ik vaar, dat ik toch altoos, altoos naar uw liefde blijf verlangen. Eens, 't was in 't schone jaargetij, ging ik zo zalig naars uw zij; uw beeld versmolt zich gans in mij: Ik wou u min betonen!…

Ik verbeeld een altoos verder dat mijn verlangen telkens richt. Vind ik nu een beeld dat bindt dan geef ik alles wat ik voel. Vannacht heerst er een stilte die een geboorte waagt; er is een ster aan de hemel die beschijnt waar ik loop.…

Duifje steun niet op je krachten: Vriendlijk is niet altoos wijs; Die zich vrij van wanklen dachten Stonden somtijds op glad ijs. ----------------------------- uit: Gedichten (1869)…

Ik sluit de Hof van Eden voor altoos.” Verloren was het paradijs, omdat een vrouw, die toch de vrije keuze had, het klokhuis boven ‘t klokkenspel verkoos. ---------------------------------------------------------- (Uit: Plectrum et Emergo, Liverse 2003)…

die God is altoos goed; Ik wil nu dankbaar wezen: En schoon ik pijnen lijden moet, Geduldig zeggen: God is goed: Hij kan mij weer genezen.…