Netgedichten

netgedicht (nr. 13.309):

edoch, edoch

hij is een gebruiker
misbruiker als het moet
een fnuiker af en toe
van zijn talent en
hij weet wel dat het went
het weten, het vergeten
het voelen en het woelen
doorheen de tijd
hij is een oele

al beseft hij telkens
hij zijn hoofd ter ruste legt
dat de wereld die hij kent
enkel ontkenning kan betekenen
buiten, daar ligt alles
klaar om op te rapen

de kudde schapen nu
waarin hij warmte vindt
ze stelt niets voor
noch achter, het is
het altoos gevreesde niets

en wat dan nog
graast hij verder
blatend en grijzend
de wereld naar de prullenbak
verwijzend