Alle inzendingen over angst OR deur

nu langzaam de deuren weer naar de wereld ons opengaan dekmantelen wij ons aanzien met een schijn van veiligheid tot gezichten zonder mond met daarin ogen van paniek die bang de afstand blikken waaraan wij nu gehouden zijn nu langzaam de deuren weer naar de wereld ons opengaan is er als onzichtbaar korstje het eelt van gebleven angst…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

tussen al die ruimte binnen steen verandert het gezicht van mijn geborgenheid de weg is zoek, langs veel te brede zomen er is geen pad dat veilig is wel is er mijn keel mijn hart en wijde oren en een stem die stilte schreeuwt mijn roep in angst de ruimte geeuwt en alle deuren sluiten…

Elke dag worden duizenden mensen geboren elke dag gaan duizenden mensen dood Elke dag vrijen duizenden met andere duizenden en moorden enkelingen duizenden uit Elke dag zoek ik naarstig naar mensen en ga met mijn kop door duizenden muren ------------------------------------------ Uit: 'Geen Hemel zo hoog', 1983.…

Gelach of gezeur, het komt allemaal door de deur. Soms sluit hij voor straf, voor enkelen de omgeving af. En behartigt zo onze belangen, om door de etmalen heen, in de opening te blijven hangen.…

De deur staat op een kier; terwijl honden blaffen loop ik voorzichtig over dunne streepjes licht.…

De deur van slot zie nieuwe horizonnen Vergeet het niet de toekomst is vandaag begonnen Achter de deur vind je de vleugels voor je dromen. Je weet best hoe je daar moet komen Trek de stoute schoenen aan wagenwijd moet die deur opengaan Je zult als een compleet mens door het leven gaan…

Ik loop door de lange gang op zoek naar de deur met mijn naam tot ik er ben; ik open hem en trap hem aan de binnenkant weer toe. O, de vreugde een deur te hebben met Krol erop, de vreugde dat mijn bestaan wat dit betreft volledig klopt. ------------------------ uit: 'Polaroid', 1976.…

ik bel aan brekelijk een stem en toch zwaait een deur open verwacht steun onvermijdelijk de broze vrouw kan niet anders overgeleverd stofzuigen valt haar zwaar dweilen deed zij terwijl ik haar boodschappen ze is niet gek en ik praat met haar ze zegt, zeg maar Mara ik sla een 5-euro-biljet af, neem ik aan ik trek een deur achter…

dit lijf vervuld van veile lustgevoelens moet leren dat niet te uiten via opvlieging en secreties op zo’n manier kan een mens met goed fatsoen de deur niet meer uit…

er staat een roos voor mijn deur, glimmend geel zij klimt roekeloos ruikend een etage hoger er staat een sering voor mijn deur, prachtig paars zij bedwelmt mij geurend naar mijn werk en daaronder staat stiekem een stinkende gouwe ook voor mijn deur…

Een dichte deur naar mijn verleden die ik zolang al had gemeden. Langzaam heb ik hem opengedaan totdat ik ineens binnen kwam te staan. Herinneringen die me overspoelden mooie en verdrietige momenten die ik voelde. Beelden uit mijn jeugd kwam ik er tegen. waarom heb ik ze toch zolang vermeden?…

Beneden in de kelder, om de hoek en uit het zicht, staat een deur met venster die vroeger boven toegang verleende. Nu, in het duister, staande tegen een grijze muur, staat hij doelloos de doorgang naar niets te versperren. Maar, zolang de tijd, zolang de hoop, ééns weer door opening ruimten te ontsluiten.…

een deur een dichtgeklapte val een ondoordringbare bunker een uitgesloten ontsnapping een deur de afzondering de opening om te schuilen een deur op een kier bestaat zo nu en dan uit droomweefsel een deur ontsluit de wereld verbindt me met jou en jou…

Elke dag worden duizenden mensen geboren Elke dag gaan duizenden mensen dood Elke dag vrijen duizenden met andere duizenden en moorden enkelingen duizenden uit Elke dag zoek ik naarstig naar mensen en ga met mijn kop door duizenden muren -------------------------------------------------- uit: 'Een haven voor alle woorden', 2012.…

Gesloten is de deur doordringend de geur van rozen Ik denk aan vrouw... en minnekozen bij avondval Het kussen geen getal strelingen tot in vingerkootjes Het zijn.... de kleinste kadootjes daar hoef je niet rijk voor te zijn.…

Je weet niet of deuren... voor je open gaan er welkome gastheren achter die deuren staan Die de deur ontsluiten zal de kier.... groter zal maken Zal de deur dan piepen of kraken? of geluidloos uitzicht geven op gang of hal? Misschien..... is het er een Augiasstal of is de vloer geboend gestoft de lambrisering?…

een deur is open of dicht een deur die open is is een gat in de ruimte een deur die dicht is deel van de muur begrenst de ruimte als ie beweegt is ie een deur zo ben ik een deur -------------------------- uit: De deur (1972)…

keken naar de deur die er niet was en we liepen naar de pont de deur stond open en we lieten alles toe zo over het IJ zo voelt een nieuwe deur die altijd open staat vriendschap van jaren…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De vuisten die verwoed op onze deuren beuken uit angst voor weer een oorlogswee. Kinderen vluchten niet, ze worden meegenomen. Belanden in een mallemolen, één van leven of de dood. Zijn zij het, die uit oorlogszaad zijn voortgekomen, is dat dan onze vrees? De dreiging van papaverrood?…

Ik kom tegen middernacht uit ‘n bespreking die lastig verloopt en rij in gedachten verzonken de weg die ik dagelijks rij maar zie de bocht over ‘t hoofd M’n auto die in de slip beland komt in ‘t kanaal tot stilstand het water spuit naar binnen de deur aan mijn kant zit vast en met ’n lijf vol adrenaline duw ik de andere deur open en…

voor mij de laatste deur…

In het licht van de geest waar geen schaduw zoekt en het donker zich heeft verstopt achter een witte deur alles en iedereen is verdwaald de zomer zoekt de herfst de winter verstopt zich ervan in het licht van de geest waar angst overheerst en de moedigen blijven staan tot de rust weer keert moeder blijft me roepen de lente spurt van…

Het is besmettelijk, zeker en vast een plekje hier, een vlekje daar laat er naar kijken, 't lijkt een last wanneer je niet uitkijkt er niet op past is het straks foute boel. Hij laat ernaar kijken, de arts kijkt bedenkelijk fronst zijn wenkbrauwen en hij slikt ik denk niet dat het kanker is, maar je krijgt een zalfje en dan is het zo klaar…

Tal van zeer lieftallige personen in omgeving En dat is mooi Complimentjes en gemeende benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

Slot op de deur hoor ik haar SCHREEUWEN. Gooi ik mezelf nog eens voor de leeuwen. Durf ik dit nog wel eens aan. Heb ik zoveel geduld. Weet je het wel zeker is zij de vrouw die je wilt? Angst, zweet en tranen zullen het vertrouwen laten groeien.…