Alle inzendingen over angsthaas

Een angsthaas wist laatst te Eemnes Hoewel hij stijf stond van de stress Een hoger trilgetal te halen Dan wezels en dan sidderalen Waarmee ik het bewijs u lever: De angsthaas is een beste bever…

Ik smacht naar hen, maar eenmaal binnen handbereik ben ik een angsthaas.…

Jij domme angsthaas Verstrikt in leugens Pure schijnveiligheid Vol afstand en haat Je verloochent jezelf Lippen zijn verzegeld Verliezen doe je niet Zonder weer te winnen Je zinnen vervormen Mooie ware woorden Verwarren en kwetsen Wie is de mens in jou Maak mij maar zwart Klam je aan haar vast Ik kleur de waarheid Met tranen vol…

Ik heb mezelf nooit vergeven dat ik niet sterven wou voor jou Dacht dat ik wel door kon leven na jou een andere vrouw Voor jou gewoon tien anderen aan iedere vinger 1 Een mens wil soms veranderen van jouw kaliber, geen Ik deed mezelf beloven dat er leven is na jou desondanks wil ik geloven dat ik het anders brengen zou Jouw verwijdering…

hij zijn rooksignalen voor zich uit als een beproeving voor het jong gevallen groen dat hij er raapte als de blaadjes met de dood op apegapen in het bos dat hij te branden hield met dor hout nog van toen Veel harder dat zijn mond kon blazen grapte hij zijn declamaties over zwart verschroeide aarde die hij haatte - als fatsoen zoals de angsthaas…

De schaduw lengt haar lange tong likt gretig naar het vluchtend licht dat voor het gulzig donker dicht behoedzaam kruipt langs roversjong Het duister dat haar lijn verdrong haalt vloeiend uit naar `t evenwicht dat gloeiend groen een glooien richt op smaragd bestreken horizon Een schim schicht schaduw als een speer klauwt krassen nacht als…

met mijn tenen over de rand kijk ik naar beneden zoek een goede reden voel me als een krant met mijn tenen over de rand zie ik honderd mieren lopen ben ik zenuwen aan ‘t slopen heb mezelf niet in de hand met mijn tenen over de rand dwing ik mij opzij te kijken zal wel op een angsthaas lijken val behoorlijk door de mand met mijn tenen…

wat een kleine tijd kijkt over mijn schouder heen naar de ellendeling de sadistische angsthaas naar mijn grote broer in het donker die ik op zijn zijn aanspreek op zijn vaderschap op het gerucht dat hij de stratenmaker is van het barre kwaad waarmee ik mezelf kwel te laf voor groter leven weet ik hoe laat het is het is kleine…

vannacht een droom meer en meer voel jij dit het is geen speelgoed in een veld vol rubber en ik stik raam wind staal blaast zwart chroom slaat dood zeelui in de onmogelijkheid nagelvijl in staal leeft de dierenriem lekker belangrijk snap er geen mars van honden blaffen vol aan de kade zonder smart gevangen angsthaas haast zich niet…

maar ze herpakte zich in de nachtelijke uren de wolvin in haar bracht en wakkerde kracht je hebt een keuze sprak de wind fluisterend je verslaat je eigen demonen of je kruipt weg als een angsthaas in het zand het werd een strijd in haar ziel tussen opgeven en het hebben van hoop en vertrouwen ze dacht aan de woorden die haar meermaals…

'je est un autre' Rimbaud (voor I W) Ik ben de monnik-dichter die al jaren in de moerassen van Gouda rondbagger, nooit meer de trein of de bus neem, enkel de fiets om bloemen en vogels te kussen, ik ben de angsthaas die zich opsluit in zijn veilige flat, die schrijfsels via zijn computer de wereld instuurt, zoals een eilandbewoner flessenpost…

tenen kauwt Ik ben niet bang heb niets te vrezen omdat het wezen mij vertrouwd De buurvrouw durft niet meer naar binnen wordt van de gedachte koud dat hij kruipend langs de buizen vergezeld door 100 muizen zagend, knaagt aan kelderhout Ik ben niet bang heb niets te vrezen omdat het monster mij vertrouwd De buurman is me toch een angsthaas…