97 resultaten.
Afghanistan
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.047 jongensdroom
copiloot
appelboom
brede sloot
overal
alpinopet
muizenval
sigaret
kattenkwaad
eerste kus
heldendaad
romanticus
doel voor ogen
reddingsplan
overgevlogen
Afghanistan
oorlogsheld
bereid te geven
grof geweld
niet meer in leven…
lente idylle
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 254 (Piet Mondriaan)
die tederheid is van alle tijden
fragiel als de bloesem
aan de appelboom...
raak weergegeven op het doek
alsof hij tederheid voor
eeuwig wil behouden
zelfs achter glas zijn
de meisjes nog zó kwetsbaar
dat ik als vanzelfsprekend
een stapje terug doe…
Op een recht, zwart kousenbeen
gedicht
4.0 met 32 stemmen 9.459 Op een recht, zwart kousenbeen
dunne rokjes opgeheven,
dansend in de vroege regen
en de tuin voor zich alleen,
staan twee jonge appelbomen,
't witte bloed omhoog gestegen,
vlinder-hoofden wijd omgeven
door hun allereerste dromen.…
vlinderbank
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 689 de tuin
zwijgt de eerste leugen
toen ik nog uit bloemen dronk
rode tulpen op
mijn suikerwitte huid
een wereld die eeuwig zou
blijven
onder de kleine
appelboom en
zwaluwen, zomerrijp
ademde de overvloed breed
het onuitwisbare beeld
dat ik zo zacht strelend
vertrouwde
tijd is tastbaar
ook de tuin
om wat geleden werd…
Paradijs maart 2020
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 67 Op de kale takken bloeien kwistig
de magnolia's
als romig witte wolken
ook de prunussen staan volop in bloei
's winters bescheiden
nu een explosie van roze bloemen
mijn eigen paradijs
mijn stek onder de linden
kom
dan vieren wij het voorjaar
en vellen de appelboom…
Ik schreef eens
gedicht
4.0 met 17 stemmen 16.860 Ik schreef eens op papier van lucht
en alles wat ik schreef was lucht, en alles wat ik dacht,
en toen ik naar buiten keek zag ik een kraai van lucht
boven een bloeiende appelboom in het zonlicht
naast een schutting,
en ik hoorde iets scheuren in de verte,
er werd moedwillig iets verscheurd
ver weg,
nu is het mijn beurt, hoorde ik zeggen,
een…
AAN ENE JEUGDIGE VRIENDIN
poëzie
2.0 met 14 stemmen 3.468 Verg de appelboom geen vruchten, als hij afwierp wat hij had!
Wacht geen bloemen van de Zanger, nog vermoeid van Nieuwpoorts slag,
waar het Album ener Jonkvrouw zich versierd door achten mag!
Wacht gij evenwel een versje, zonder tooi van taal gerijmd?
Zijn u welkom zwakke regels, ongekunsteld saamgelijmd?…
Bah wat mooi
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 165 Is het niet wonderlijk
hoe appels eerst roze bloeien,
een tikkeltje beschaamd
hun pracht bloesemen.
Zo van kijk mij hier eens
aanlokkelijk wuiven.
Opscheppers.
En dan het loslaten
hebben verheven
tot kunst.
Sneeuwstormend zachte blaadjes
het gras en de straat bedekken,
de wereld mooier maken.
Elk jaar onvermoeibaar,
steeds opnieuw…
afscheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 439 O hij heeft gezocht, een leven lang
naar een plek onder de appelboom
maar wat hij vond was veel te wrang
hij gelooft niet langer in die droom.
Dus broeders, zusters treur toch niet
al gij hem dra mocht vinden
Besef, al brengt zijn dood verdriet,
niets kon hem hier nog binden.…
De boom
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 1.106 Bladeren in alle kleuren
bloesems met heerlijke geuren
Kleine vruchtjes hangen aan de takken
alle kinderen proberen ze te pakken
In de winter lijkt hij dood
alsof hij geen tegenstand bood
Zo kaal en zo stil
kan niet doen wat hij wil
Maar dan komt de zomer weer
en er komen vruchtjes, steeds meer
In onze achtertuin, zo loom
staat onze mooie appelboom…
Voorjaarstango
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 225 Op adem van de wind
danst roze bloesem zacht
de voorjaarstango,
een week geleden
was de boom nog kaal,
in schaarse openingen
wachten appelbomen.…
Weer rode appels
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 320 Bij de buren openbaart de
herfst zich rood in appelbomen.
't Lokt hem naar buiten
de fris ijle lucht verspreidt
een spoor van kruidige geuren
zo spreekt de herfst van tijdelijkheid
ook in zijn leven.
Melancholie overvalt hem
waar is de tijd gebleven.…
De appelgaard
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 2.179 Kijk af en toe nog even om
naar het kind dat in de verte staart
boven in die appelboom
temidden van de appelgaard
Kijk af en toe nog even om
naar die blije kinderhand
waarin een appel is gaan glimmen
als een grote diamant
Kijk af en toe nog even om
naar het kind dat vrolijk fluit
in zijn handje zeven appels
dans hij blij de weg vooruit…
Avond
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.008 De bonte bloemen slapen
In zilv'ren maneschijn
Ze staan te knikkebollen
op steeltjes rank en fijn
Zacht ruist de bloeiende appelboom
Als lispt hij in een zoete droom
De dartele vogels zongen
De zon een goede nacht
En gingen vredig slapen
In nestjes warm en zacht
De nachtegaal zingt gans alleen
Zijn lied klinkt door de blaad'ren heen…
eetbaar oud west
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 183 ik droom van appelbomen in mijn wijk
of kersen, pruimen, peren
in straten die zo lommerrijk
oud west met ooft garneren
ik droom van groentes in mijn stad
in kleine pleinplantsoenen
ja, kruiden ook, van alles wat
voor elk van de seizoenen
en de bewoners van oud west
tuinieren met elkander
ze harken, zaaien, strooien mest
en raken zo…
Oogsttijd
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 664 de warme oogst, de snelle hap uit de appelboom
met discjockeyachtig kabaal gegrepen
door de verzamelde eksters
nog voor de eerste vleugelslag.
De prachtvol groenglanzende muggen
direct aanwezig via hun alarmnummer
samen een bewegend lijkkleed
stellen het schoonheidsbegrip op de proef.
Vanzelf doe je een stap achteruit.…
Lars
gedicht
3.0 met 147 stemmen 42.270 met mijn handen in de aarde
weet ik weer van stof en steenslag
huil ik vecht ik tegen woede
wortels breken onkruid wint
hoor maar hoe de kleine twijgen
klagen want het kind is dood
op zijn graf de speelgoedberen
en de vragen en zijn naam
lang geleden rook de aarde
soms naar voorjaar en naar morgen
droegen appelbomen bloesem…
Geluk uit mijn jeugd
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 2.050 Laat me nog eens klimmen
in die appelboom achter op het erf
troost mij daaronder op de grond
plak een pleister op de wond.
Leer mij nogmaals fietsen
op dat rode fietsje
door de laan voor ’t huis
wrijf mijn geschaafde knieën.
Neem weer mijn hand
op weg naar school
droog bij afscheid mijn tranen.
Nog wil ik je voor alles danken.…
te laat
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 264 Een leugentje voor mijn bestwil
het donkerdere gedonder
Dat begon met een appelboom
Valt op een dag stil
En dan
Dan
Dan beseffen we allen waar we werkelijk staan…
Kopland ( of het cadavre exquis )
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 175 Een bank onder een appelboom,
hoogzomer nu, we drinken wijn en stromen
langzaam leeg, in de schemering
zingt een late merel van opgeven.…
driemaal rond de appelboom
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.540 hij is van haar
het is scheepsrecht
geen schip te zien
ze voelt het anker
de berken wiegen
het zijn haar golven
geen weeën meer
er is geen zee…
Het gaat haar goed
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 1.091 Zal wel weer niet liggen
in beschaduwd gras onder de appelboom
Eva drukt zich op en leest een boek
schudt haar vroegwijs hoofd los
moet even aan Newton denken
ze wordt boos en draait het
op zijn plek met een routineus gebaar
geleerd van haar grootmamma
het ook al van geen vreemde had
haar rib doet zeer, zij denkt
aan de eerste letter van het…
mantelzwaar
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 1.034 ik leg mijn vleugels stil;
het praten, moe, verzwijgt
de lage vlucht
naar rouw
de appelboom, vol van schaduw,
schudt druppels
op de nacht
wanneer mijn huid,
nog wit omrand, bogen
vouwt omheen de tijd
ik zie jouw naam
in het gras geschreven
hoe bladeren vallen,
bruin en rood
mijn stem kent
slechts het schreeuwen,
zwart,…
wie niet weg is, is gezien
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 848 wolken vallen op daken
en langs de kant van de weg,
in plassen regen, kijk ik terug
naar dode bloemen en gezichten
achter ramen, die ik nog steeds
tel, van één tot tien
ze herkennen me niet
noch de droefheid die ik draag
achterwaarts
naar het zwarte huis
en de appelboom, mank
door het sterven van seizoenen
bij elf zoek ik mezelf…
Sinds de geliefde stierf
gedicht
2.0 met 102 stemmen 23.321 Sinds de geliefde stierf staan ook de korven leeg;
de laatste stammen hoort zij gonzen in de appelboom:
zij maken was voor beelden die zij dagelijks bedauwt.
Van de verboden vrucht huivert elke tak;
zij slaat de ogen neer en waar het grint een hak
bezeert, beluistert zij het schuren van de slang.…
LES VAN DE NATUUR
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 135 De dichtbij staande appelboom zei:
doe waartoe je bent geschapen
en de zorgen zullen zich van je af keren
ik schenk de mensheid vruchten
beperk je waardevolste kunnen enkel tot dat
de zangvogel in die boom zei:
ik schenk jullie mijn vreugdevol lied
ach man luister toch gewoon en geniet
de uil zei: ik vang die vele muizen
die rond je voedselschuren…
Z O M M E R
poëzie
4.0 met 33 stemmen 4.534 Als, uit aan 't stromen,
half bloed, half melk,
zijn de appelbomen,
zo een, zo elk;
als weke zijde
de takken blomt,
dan ben ik blijde:
de zommer komt!
Als alle lieden,
die gaan en staan,
'goendag!…
Dat alles voor jou
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 634 Droom weg in vlagerige zonstrepen
onder de appelboom van vorig jaar
in de geborgenheid van mijn schoot
Hul je in zomergekleurde tuinkleden
tussen coulissen van lavendel en lavas
op het toneel van je wonderlijke leven
Hoor het hart van moeder natuur
kloppen van lichtblauw naar donkerbruin
meerstemmig doorjubelend in je wezen
Voel je vrij…
Een olijf, een appel en het kind
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.430 De vroege appelboom
met meer gewicht dan fruit
een kroon die naar de hemel reikt
even diep als zijn wortels
de gronden doorgronden
in deze onvoorwaardelijke verbintenis
ene is vrij om zichzelf te verliezen,
mijn moeder.
Hoe ben ik dan zo ver en krom gegroeid?…
Hemeltergend
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 430 in de balzaal van de hemel
drinken saters met goden
scharlaken rood hun dijen
van kletsen met de katers
ridders en rapalje vechten
om de verloren eer
van liefdesgodinnen
die hun hongerige lijven
in naakt verval draperen
rond de noeste appelboom
zijn vingers geschikt
voor huiverend begeren
petrus sluit ontluisterd
het hemels café…