Alle inzendingen over appelboom

Misschien heeft god genoeg van het scheppen het lijkt wel zondag vandaag Een stem ligt in de hangmat schommelend te rusten, onder een appelboom, te rijpen van bloesem naar vruchten. (foto: Irene Verkerke)…

Zo kom je ertoe je af te vragen wat kost de kraai boven het bietenveld wat is de trage fietser waard die nadert op de polderweg tussen de laagstam appelbomen. Zo kom je ertoe te denken over de prijs van zijn bril, zijn schoenen, het ruiten hemd, korting en koersen waarvan hij wie weet wakker ligt.…

als de vogels in mijn tuin die zich nestelen in het lover zingt vandaag mijn hart als een appelboom in glorie vol takken met dik fruit hang ik jou de slingers als een regenboogschelp peddelen in een steile zee kleurt vandaag de dag vrolijker dan al dit kan het niet worden omdat het jouw jaardag is een podium gun ik jou met openschuivende…

Op een recht, zwart kousenbeen, dunne rokjes opgeheven, dansend in de vroege regen en de tuin voor zich alleen, staan twee jonge appelbomen, 't witte bloed omhooggestegen, vlinder-hoofden wijd omgeven door hun aller-eerste dromen.…

vurig in de lucht ook het ritme van de vogels bewoog met elkaar vief als mijn diepe zucht de haan kraait zijn kracht kakelgeluiden van de hennen steevast een morgenzandbad warme regen druppelt op mijn koude huid en op het kinderkopjespad lentebollen knikken het lijkt alsof al die kleuren een beetje voor mij buigen mijn geplante appelboom…

Jullie keken hoe de schemering zich het eerst onder de appelboom verzamelde, je hand als vanzelf daalde, komvormig op haar fontanel. Jij een liedje voor haar zong over een meisje, dat moest gaan slapen om vroeg in de morgen samen met jou de zonnegroet te doen of te laten jouw vingers streelden het blonde haar.…

Ik zie de groene appelboom en het water achter de dijk wat ben ik een bevoorrecht mens als ik al die dingen zo bekijk. Mijn eerste mooie rode step ik mocht tot het eind van de straat waar ik toch stiekem een stukje verder ging ach, je weet wel hoe dat gaat.…

Naast de muur van de toren staat een oude appelboom knoestig, dicht met mos en klimop begroeid zijn takken zwaar door goudgele vruchten daarvoor lag een hoop stenen met een sokkel waarop vroeger een altaar of beeld had gestaan ik klom erop, stond met mijn rug naar de boom keek toe hoe de strijd verliep ik wenkte een verpleger op weg naar…

Mijn zilverharige vriendin en ik zijn als twee grote appelbomen steviger en heerlijker dan ooit in bloei, voor de bongerd gerooid wordt.…

Soms vriezen de boze uren als dagen aan de winters van onze oude appelbomen een andere dag is het vuurwerk een jaar dat is begonnen met het knagen aan de tijd veel vaker is het vragen niet aan antwoorden gebonden we raken elkaar niet kwijt als de nacht komt met vrijheid slaapt de dag door wild verlangen we dragen elkaar door de nijd…

Ik zie de groene appelboom en het water achter de dijk wat ben ik een bevoorrecht mens als ik al die dingen zo bekijk. Mijn eerste mooie rode step waar ik mee mocht tot het eind van de straat en stiekem een stukje verder ging ach je weet wel hoe dat gaat.…

Broccoli mag niet ontbreken, appelboom in zoete rijpe bloei, geurende ladder in vanillestokje, struiken in weelderige wildgroei. Laten we het pad stil afwandelen, peper voldoende in lichtbruin, doorheen het zouten stokjes hek, komen we in onze zorgende moestuin.…

Heel zeldzaam was ons gesprek want de appelbomen bloeien nog niet al hoor ik die aanvliegende vliegtuigen zie ik verbeeldend aanstormende treinen. De nacht toont verzamelde herinneringen alsof er voor u amper nog toekomst was de kamer en ruiten waar u doorheen keek mijmerend over het geluk van ooit jeugd.…

God's wijze liefde had 't heelal geschapen: Vol lente, net als de appelbomen bloeien; Weldadig-groen liet voor het vee Hij groeien Het gras, voor ons doperwtjes en knolrapen, 'T varken om spek en ham, om wol de schapen, Om boter, kaas, melk, leer, vlees, been de koeien; Waar steden zijn, liet hij rivieren vloeien; Het zonlicht spaarde Hij…

Langs het pad van gouden appelbomen de weg verloren. Uit het zicht geraakte korenvelden. Het ging hen voor de wind en ze geraakten verder in het succesvol najagen van hun hartstochten. Toen alles in goud verandert was, werd het kil en donker om hen heen. De weg terug, zij waren het spoor kwijt.…

AAN JE VAST Schud appeltjes uit appelbomen neer en schud dan mij: mij schud je toch niet los. Ik haal mijn vingers door je zwarte dos, en hou je vaster dan een grizzlybeer. Verstop je in de hal: je bent de klos, verstop je in de keuken: ben ik weer.…

Zitten onder de appelboom. De nog voelbaar warme grond maakt de avond loom. Het is de schaduw van je lichaam. Vaag zie ik je gezicht. Zacht fluister ik je naam. Je prachtig mooie ogen dicht. Het is je glimlach in de avond. Een lieve, zoete pijn. Denk aan hoe dit ooit begon en we drinken rode wijn.…

hier sta ik dan een oude eik wiens takken ooit jong en groen nog zich verstrengelden met een appelboom uit de wortels van die omhelzing entten zich de loten die schuilend eerst groter groeiend later uit onze schaduw traden zo is vol het leven in het kleine woud dat wij samen waren tot rot op zekere dag ziek en dodelijk mij…

Koolmezen, roodborstjes en vinken, klampen zich aan een vetbol vast, die ik in de appelboom gehangen had. In de vroege ochtend warmt de zon, de wit berijpte bomen. Alles lijkt in brand te staan zonder vuur. De houtkachel snort ons behaaglijk warm, buiten voelt het koud en guur.…

Klein roze wilgenroosje, de lente kleurt de zomer op het eerste gezicht heb je leven opzij gestoken ondankst het heerlijke zomerweer verliet langst de zomer, waterkant onder de oude appelboom vertoont het grasveldje enkele groene sprietjes nieuwsgierig op braakliggende velden nauwelijks waard, hier te vermelden, dat ik de schoonheid…

toekomst in dromen geven met in de ene hand de herinneringen aan het intens toen genoten geluk naast pijn ook van afscheid en verlies de andere hand heft het glas stevig op dat wat wij graag verwachten nog van alles wat hier ons mooi en lief is deze dag vieren en koesteren wij daarom met een hart dat zingt als duizend vogels in de appelbomen…

Hoe straalt gij zo, met heldre gloed, Door 't loof dier appelbomen, Waar eens uw vriend zo welgemoed, Zich droomde zoete dromen? Omsluier uwe zilverglans, En blik gelijk gij blikkert, Wanneer gij op de dodenkrans, Van 't jeugdig meisje flikkert! Vergeefs ziet gij zo rein en klaar, In dit priëeltje neder; Ach!…

Hoe straalt gij zo, met heldre gloed, Door 't loof dier appelbomen, Waar eens uw vriend zo welgemoed, Zich droomde zoete dromen? Omsluier uwe zilverglans, En blik gelijk gij blikkert, Wanneer gij op de dodenkrans, Van 't jeugdig meisje flikkert! Vergeefs ziet gij zo rein en klaar, In dit priëeltje neder; Ach!…

'k Zocht bij de rozeboom, Onder de perenboom, Onder de appelboom - Ik zag er niets. Toen ben ik heengegaan, Ben ik maar weggegaan, Ben ik naar huis gegaan - Zo zonder iets. Ik nam mijn eigen hart, Keek in mijn grote hart, Diep in mijn lege hart - Of het daar lag.…

'k Zocht bij de rozenboom, Onder de perenboom, Onder de appelboom - Ik zag er niets. Toen ben ik heengegaan, Ben ik maar weggegaan, Ben ik naar huis gegaan - Zo zonder iets. Ik nam mijn eigen hart, Keek in mijn grote hart, Diep in mijn lege hart - Of het daar lag.…

Maar dan die geschilderde Eva van jou, die zo kwetsbaar en lamgeslagen onder de volle appelboom inslaapt terwijl ze met haar rechterhandvingers zachtjes tikt op haar onschuldige hoofd, ze tikt een slaapliedje terwijl de nawereld haar zal misvatten, want voor haar ligt die ene gevallen, rijpe appel, het was dus anders en de zondeval is…

Hij wierp de vogeltjes in de stroom En deed de visjes vangen Opdat ze van uit de appelboom Hem verkwikten door hun zangen. Men nam het nog zo erg niet op Men liet hem doen naar behagen Zij die hem omringden schudden de kop Van meelij als zij dat zagen.…

De tranen hebben nieuwe appelbomen voortgebracht, kleiner dan een museum met Van Gogh. Bonjour akelig stationnetje in de klotenkou! Dag psychotische stinkkippen in veel te benauwde hokken! Dag lieve, wilde varkens, die ik sporadisch zie! Dag vrome, schijngelovige boerenrommel! gierige, achterbakse despoten! hoerige tuinkabouters!…

Ay, jouw lentes als je lacht En de herfstwind als we vrijen; Jasmijnthee in de nacht Je lichaam bloesemt open in dagen zonder vragen Seizoenen knielen volgzaam voor de jaren van gitaren Vurige sonates zullen drinken Drinken op jouw pracht Voor rode balustrades: Jasmijnthee in de nacht Want telkens als ik liefde zie als vruchteloze appelboom…

zien vervagen Vanaf dag vier tot aan nacht acht lag hij aan niets te denken Nee, luieren leek zijn grote kracht, totdat hij haar zag wenken Ze miste als ze slapen ging een man om mee te vrijen Ze zeurde dreinend lieveling en dan zuchtte hij: ‘k ben zo bij je Ze joeg hem elke dag op stang, was steeds minder tevreden Dan volgt dus appelboom…