Alle inzendingen over avond OR molen OR vergetelheid

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

een dun doorzichtig touwtje Daar knalde de slak in volle vaart luidruchtig tegenaan en even later was het dus voorgoed met hem gedaan Want voorzien van een servet een vork en een mes at de mol de slak op `s avonds om kwart voor zes De moraal van dit verhaal is pas op voor Ardense mollen Vooral als u weer bezig bent met achter uzelf…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

'Daar bij die molen' ik weet niet of het daar was bij die molen We hebben er wel gedwaald en lopen dolen de streek ons onbekend Ik herinner me de foto... en het feest maar of het bij die molen is geweest? 't zal door die klap zijn gebeurd Ja, die klap van de molen.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

in vergetelheid leunt de avond tegen de muur, zoals alleen het lege licht gewichtloos is steunend op langdraden, gevangen tussen binnengrenzen van verworpen eilanden in een zee van nacht, van almacht van blinde sterren als gaswolken zolang zij voor regen behoeden…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

En als dan straks In het uur tussen hond en wolf De stad Haar aangezicht verbergt Weer dat je ne sais quoi gevoel Dat me verder drijft Doorheen het labyrint van tijd Tastend n het ongewisse Verlangend naar het licht Dat na de nacht Verzacht Als een pleister Op een slepende wonde.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Op de velden van vergetelheid is geen goed of fout is geen licht of donker Op de velden van vergetelheid waait geen wind en valt geen regen Op de velden van vergetelheid zijn er geen herinneringen zijn er geen dromen Op de velden van vergetelheid ben alleen ik een schim van wat er ooit is geweest Op de velden van vergetelheid heb…

Heel graag had ik In je blanke witte Armen die bewegelijk Als witte vissen op Het ritme van het Leven en de eenvoudige avond dansen Je zachte mond Langer gekust En de hete fik In ons gestoken Maar hoe lief en open Je gezicht en blanke Armen ook zijn Het gaat me om vergetelheid Van een levenslange pijn…

En 's Zondags reeds woei van de molen een vlag En noodde er de gasten met iedere dag; Kwam 's avonds de speelman, de vreugde begon - Maar 't bruidje verviel als sneeuw voor de zon.…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

haren kraakten web brak verbleekte hangende kruinen van zee-anemonen oprukkende grijstonen in tranen in kastanjehulzen mijn kromgetrokken handen tussen je krachteloze tanden het slotaccoord van onze inspanning klonk als een verloren kroniek de bergen lagen geestesziek en comateus als lakens in ons verlaten bed we zaten aan weerszijden…

of boven de maat niet dat alles zo evenwichtig klinkt in mijn geschriften ik doe maar wat vaak zonder te schiften en denk vaak; goh, het loopt wel ergens ga verder en niet over muggenziften snel tevreden is mijn motto geen hoogstaand werk immers nadat men dit heeft gelezen, zo het al gebeurt, komt mijn schrijven in de map der vergetelheid…

De laatste ronde klinkt stamgasten plakken aan krukken het is de hoogste tijd aftaaien wil niet lukken Morgen zijn zij alles vergeten gisteren bestaat niet meer…

wanneer een vergetelheid terug gaat leven loert op realiteit is het aan mij om niet te bezwijken het te bestrijden met een gedrevenheid die me vroeger onmogelijk leek want zolang men de kracht van het verleden niet breekt blijft het zich herhalen telkens weer…

het is negen uur in de ochtend ik schrijf over de eeuwigheid mijn pen sleept langs woorden verzonken in de stilte ik wil geen eind forceren noch een gezicht onthullen dat ver teruggaat naar kinderjaren en enkel op een zwarte bladzijde wakker te krijgen is ergens moet er een land zijn een zacht land, een heel zacht land wie wil…

ik zag laatst ‘Limited Edition’ toiletpapier -hoe beperkt is een herinnering eigenlijk? hoe lang geleden moet het zijn om te vergeten en wiens geheugen zal uiteindelijk nog knarsen? mijn verleden kent een zinspeling op toekomst, of was het nou andersom? dagen gaan niet sneller, dat lijkt maar zo, ze duren nog steeds even lang vroeger…

een nerf wikkelt zich rond de avond ik regen mij in het kussen; bemost het land waar ik zijn wil en waar bomen betrouwbaar in mijn schrijven staan misschien heb ik een uur of meer ook jij hebt het nodig toch zwijg je uit het nest, het maakt je bang ik nader het web, zo broos als het woord zelf een tak breekt de vergetelheid van…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Zal ik nog één keer schrijven over de dag die bijna voorbij is? Zal ik schrijven over de wind en de meeuwen? Over het blauw van de lucht en de wolken? Zal ik nog één keer schrijven hoe onze stemmen weerklonken? Hoe wij onze namen schreven vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…

Wit, Blijvende gedachten. Ze jagen door je hoofd, de onwetendheid, nooit word je geloofd. Je voelt medeleven maar ook minachten. Zien zonder verband. Verbindingen verdwenen. Thuis zijn zonder land De massa bestaat uit velen. Nooit zul je weer weten, wat je vroeger hebt gedaan. Alles ben je vergeten, En wat je weet, daar heb je niks…