Netgedichten

netgedicht (nr. 12.230):

ongewild

ik behoor
dat kan u zien,
regelmatig dan,
tot de kaste der rijmelaars

ja, dat u toevallig
niet op eindklanken let
of wellicht haat
kan ik niet helpen
dat is niet onder
of boven de maat

niet dat alles zo
evenwichtig klinkt
in mijn geschriften
ik doe maar wat
vaak zonder te schiften
en denk vaak;
goh, het loopt wel ergens
ga verder en niet
over muggenziften

snel tevreden is mijn motto
geen hoogstaand werk
immers nadat men dit heeft gelezen,
zo het al gebeurt,
komt mijn schrijven
in de map der vergetelheid
van een soort, ongewild dat wel,
verstoten wezen