Alle inzendingen over avond OR wandeling OR brug

Mijn vingers overtrippelen de gaten Buiten mijn tuin ligt de rivier gebed In maanlicht, en er rijst een brug van jade. Een brug van jade overspant het licht, Mollig van schaduw aan haar ene zijde Een smalle schaduw schuifelt in het licht, En buigt zich over en staart in het wijde.…

het is de laatse keer als ik traag voortga over de ijzeren brug voel heel sterk verdoofde blikken in mijn verstijfde rug het lukt mij niet om terug zien mijn lijf verbiedt te keren mijn hoop wil alleen op toekomst teren naarmate ik verder schrijd spant de licht gebogen brug mij tot pijl van verwarring een hand aan de overkant…

een eigen leven Belden elkaar vrij vaak We hadden veel te geven En we schoten altijd raak Soms was de afstand groot En toen ineens, toen was jij dood Zo dichtbij was jij, zo dichtbij En nu, zo verdomd ver weg En als ik nu zeg 'Het gaat best goed met mij Kijk maar, ik ben best blij' Dan zit ik stiekem hier te liegen Was er maar een brug…

Een gevoel van machteloosheid overvalt iemand als het begrip wegvalt en de eenzaamheid de brug naar het heden wegslaat. Het alleen zijn voelt pijnlijk aan uitzichtloos kijkt men uit over het uitzicht vanuit het altijd gesloten raam.…

na zijn dood was hij alom aanwezig onbereikbaar daar ze haalde het huis leeg verkocht het maakte een nieuw leven nu zit ze daar laat de dagen verglijden in een vroege slaap neemt moeizaam afscheid van verwarde dromen droomt dagenlang van de nacht en wacht en wacht en wacht…

langs ruige rietkragen die de oostenwind kraken glijden oranje voeten over de zwarte spiegel van stilzwijgend water klunend naar die plek onder de brug klinkt een lokroep van gevederde kwakers die de bijt ijs vrijwaren…

Vooral 's-nachts vraag ik me af of ik er iets toe doe. Ben ik van nut. Wat draag ik bij. Wie mist mij als ik voor het licht wordt overlijd. Ik haal bepaald geen troost uit wat ik denk. Erg dwaas zie ik de ochtend komen. Hij gaat tekeer. Of ik vandaag bij wijze van ontbijt weer uren voor het raam ga staan en wacht tot iemand op de fiets naar…

Ik geef de wereld opdracht te bouwen aan een brug waarover iedereen kan lopen zowel heen als terug. Die brug moet gaan over de wereld van de Noordpool tot de Zuid en wie er over heen gaat dat maakt gewoon niets uit. Hij moet alles overbruggen de geloven en gebeden de kleuren die de mensheid draagt dát is de brug naar Vrede!…

over de bug dichtbij niet ver van hier achter vandaan ligt een park en daar staat een appelboom niet ver van hier de brug over die hier achter loopt over de rivier niet ver met een appelboom in het midden in dat park ver van hier is het niet…

De brug, Waar ik net naar beneden heb staan kijken, Waar ik net had staan twijfelen, De brug die ik niet meer wil zien… Het water, Waar ik nu naar sta te kijken, Dat ene jonge eendje, Dat zijn moeder kwijt is. Ik, Ik die weg wou, En nooit meer terug wou, Zie nu dat het zinloos is.…

Samen staan we op een brug in het water spiegelt de zon laat onze schaduwen dansen zoek daar naar woorden om mijn gevoel voor jou te kunnen verwoorden kijk je aan wacht op een glimlach maar jij ontwijkt mijn blik kan niet verder reiken dan hier, je blijft op afstand je hart is voor mij onbereikbaar.…

geveinsde tralala Beter zou ik hier nu kond doen van mijn nieuwe, frisse wind, al was ‘t maar voor even, -het is tenslot de hoop die steeds maar weer doet leven- Ik weet niet hoe dat vroeger bij U was en hoe U mijn zwaktes zult interpreteren ik vrees dat U mij heel anders zult bezien dan ik mijzelf: Ik bevind me namelijk op een brug…

Ik geef de wereld opdracht te bouwen aan een brug waarover iedereen kan lopen zowel heen als terug. Die brug moet gaan over de wereld van de Noordpool tot de Zuid en wie er overheen wilt gaan dat maakt gewoon niets uit. Hij moet alles overbruggen de geloven en gebeden de kleuren die de mensheid draagt dát is de brug naar Vrede!…

Mijn droom die een brug kan slaan van energie die leidt tot jouw geest. Het geloven in de straling ’s nachts dat wonder blijft voor mij een feest.…

Haar warmte is een levendige haard om de winterkou over de brug te trotseren. Op de brug is dat ik de kleuren ervaar die de herfst tot schittering verleidt.…

Welk hoger doel Is de mens gesteld In dit aardse bestaan Dan voor elkaar Een brug te zijn, Om het elkaar Te gunnen arm in arm Veilig de kade Te bereiken, Vaste wal waarop Je samen verder kan…

ontheemd belanden we in een landschap van zwijgen lamgeslagen woorden houden de kaken op elkaar we wachten op een verborgen taal die de brug zal slaan naar de maat der dingen terwijl de tijd verstrijkt…

En toen verstrengelden zij zich en dekte zij hem tenslotte toe met zichzelf als een brug over een kolkende rivier waarvan de sluis geopend moest. Zo balanceerden zij het getij, en kon alles geruisloos verder gaan, lieten zij zich temmen door de stand van de zon en de maan.…

langs de geroeste golven in de rails op bielzen groen en geel van mos slenter ik in zacht’ gedachten speels vol met verwarde vragen door het bos de krakende kracht van oer oud hout draagt over ‘t vol gegroeide doornen dal de gebroken brug, op palen ooit gebouwd, al jaargetijden lang gestut van wal tot wal verweerde bielzen vormden ooit…

Ik geef de wereld opdracht te bouwen aan een brug waarover iedereen kan lopen zowel heen als terug. Die brug moet gaan over de wereld van de Noordpool tot de Zuid en wie er overheen wilt gaan dat maakt gewoon niets uit. Hij moet alles overbruggen de geloven en gebeden de kleuren die de mensheid draagt dát is de brug naar Vrede!…

Daar landden we aan… en toen eerst brak de brug.…

Zal al wat ik heb vergank’lijk zijn Ten prooi aan rot verderf of gisting Geluk verwelken tot verdriet en pijn Mijn spaargeld opgaan aan verkwisting. Mijn leven worden tot gal en zuur Mijn lichaam mij tot zware kwelling Mijn geest verbranden als in hellevuur Mijn gaan en staan op pielloze helling. Wat zal mij dan op aard nog binden Dan enkel…

De puzzel past Het labyrint en haar middenpunt Een last Of lust Een brug verreweg Gevels en grachten Een mus in de heg Nachten gelachen Misschien schrijf je betere gedichten Triest en aan t'hikken Maar het leven kan verlichten Af en toe slikken En verder Halleluja Ja Graag Aldus de herder Verder en Fier…

De brug is open traag komt een jachtje aangekropen een vrouw op het schip, schaars gekleed lacht een minzame groet een man aan het roer wacht traag komt een jachtje aangekropen de brug is open…

goddank zag ooit de schepper van deze brug het verband waardoor ik thans met vertrouwen de oversteek waag naar gindse zijde je zou er bijna religieus van worden…

Bouw jezelf de brug voor later over het donkere diepe water.…

het weten van de dingen die ik ben vergeten die ik deed zoals ik was ben ik gebleven op de brug van toen naar later waarop langzaam weer het nu begaanbaar wordt kwam ik terug van zelfzwijgend naar zelfsprekend van niemand naar iemand met een nieuwe leuning aan de brug…

Je hebt een smalle brug gemaakt tussen het landschap en jouw dromen en het landschap van jouw dromenland toekomst scharniert met ruwe werkelijkheid machinerie van economische welvaart welzijn van natuur in het nauw gedreven verleden rekent af met onschuld allemaal betalen we de rekening zonder natuur is er nauwelijks welzijn de brug is…

In plaats van stokken om de hond te slaan: Vind eens een brug om overheen te gaan.…

ze gingen samen wandelen door het park [ neem dat andere pad nou, daar zo! ] hij keuvelde heel wat af; zie hoe mooi de hyacinten bloeien en ruiken [ altijd al een hekel gehad aan die rotbloemen! hoor je me? neem het andere pad nou! ] op de brug over de vijver hielden ze halt zie die dikke karpers eens [ ik schreeuw!…