39 resultaten.
Nachtelijk uitgelaten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 135 Mistige gedachten
Verlaten de avondstond…
MONDMASKERSTIKZIJDE!
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 312 In een boom in mijn tuin
Een koppel koolmeesjes
Ze vliegen af en aan,
tot d’ avondstond
Wat vond ik in hun nest?
Mondmaskerstikzijde
waarin tien vogeltjes,
met open mond
© SABAM…
BESPIEGELING BIJ ENE AVONDSTOND.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.052 Aan ene stille vliet gezeten
Waar 't avondrood mij zacht omschijnt,
En langzaam aan de effen hemel
In telkens bleker stralen kwijnt,
Denk ik de jaren, die verdwenen
Als de eeuwig voortgestuwde baar
En tranen zwellen in mijne ogen,
En treurig eenzaam zit ik daar.
't Wordt alles scheemring om mij henen,
En ijlings schijnt de lieve…
Aan het water
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 576 De wolken gleden door het meer
En boten sneden spetters rond
Een eendenpaar zwom op en neer
Verenigd met de avondstond
Verankerd aan de waterlijn
Bedacht ik slechts dat wat ik zag
Te denken aan het samenzijn
Met wie dan ook, op welke dag
Gevoel van ontoereikendheid
Verstarde daar de avond
En wolken vlogen in de tijd
Die mij haar tranen…
De zonen van de zon
gedicht
3.0 met 43 stemmen 13.933 En in de avondstonden
hebben nooit sindsdien
de zonen van de zon de
ondergang gezien
zonder dat hen de wonde
kwelde van voordien.
-----------------------
uit: 'Rebis', 1989.…
assortiment
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 555 je mag wat tranen van me lenen
een frons of zenuwtrekjes rond de mond
en als je aandringt ook een portie weemoed
die uitloopt op gepieker in de avondstond
of heb je liever muizenissen
met rare beelden in het hoofd
een kloppend bloedvat aan de slapen
en brand van binnen die niet dooft
dat alles is bij mij te krijgen
in goede staat en welbeproefd…
Vibrato
gedicht
2.0 met 36 stemmen 12.891 Altblokfluit spelend in de avondstond
Verleid ik de bovenbuurvrouw teder
Tot grove intimiteit: tegader
Daveren haar vuisten op de grond.
O, Bach.…
Liedje
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.003 Ik wou dat 'k grote vleugels vond
Om in de wijde avondstond
Te vliegen naar de zonneschijn
Ik zou ze ieder zeggen!
Ik wou dat ik een meiske vond
Ik zou haar kussen op haar mond.
Ik zou - o! 'k zou gelukkig zijn
En het aan niemand zeggen…
Tanden
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 220 het is niet aan te bevelen
in de avondstond
bij dronkenschap
een nieuw lief te beminnen
het oog is minder scherp
de finesse wordt
geweld aangedaan
het beslisproces verruwt
beloften regenen onbeperkt
de dageraad
slaat schril en ongenadig toe
met ongewassen tanden
onbeschadigde terugkeer
naar het dagelijks leven
wordt ernstig bemoeilijkt…
Maria zingt in gouden avondstond
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.931 Maria zingt in gouden avondstond
met blanke kele
en rode mond.
De rozen staan op hoge stelen,
een vogel luistert in het riet.
Dan sluimert 't kind in hare schoot,
haar ogen zijn van weelde groot
en in haar mond verzoemt het wiegelied.
De maanschil perelmoert in 't water,
maar in de schaduw sluipt de dood.…
discoleven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83 kinderen uit het hart verdrongen
vluchten naar de avondstond
ze kruipen het liefst nog in de zandbak,
alsof het zand de wereld is
en je vragen kan onderscheppen…
Vleermuis
poëzie
3.0 met 24 stemmen 2.339 Vleermuis, met uw vlerkjes slaande,
Door de avondrust,
Nederwaarts en opwaarts gaande,
Vast en doelbewust,
Gij, het enig ding bewegend
In deez' avondstond,
Met uw zwart figuurtje tegen 't
Glanzend hemelrond,
In de lichtgevulde, klare,
Diepe hemelkom
Lig ik peinzende te staren
Bij de stilte alom,
En der dingen roerloos wachten
Onder…
sterfelijke vrijheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 359 ik schreeuw mijn armen
rond de geknotte wilg
en laat tranen
de kronkelige groeven volgen
als lijdensbanen
van verdriet in de avondstond
mijn knieën knellen de stam
opdat ik niet val
vraag me af hoe het komt
dat mijn menselijke vrijheid
bijvoorbaat sneuvelt voor
een diep geschapen dal
alsnog zak ik traag
en schreiend neer
de nagels…
Voornemen
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 925 Ik stop ermee, ‘k vindt het genoeg
bovendien, ’t was één januari
men zegt dat het dan moet
Ik stop ermee, zoals ik al zei
alleen ‘k weet nog niet hoe
doe ik het ineens, of beetje voor beetje
eerst alleen in de morgen, dan de hele dag
ik twijfel over de lengte, de hoeveelheid
houd ik het wel vol tot aan de avondstond
ik ga denk ik maar mondjesmaat…
Passage in de schemer
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 872 Avondstond.
Een scherpe hoek scheurt de rivier
klieft de bodem onder haar buik
rillingen rollen onder het wier
tegen de oever. Eenden in een laatste duik.
In het zog het verwonde water
een lidteken na het snijden
herinnering aan het lijden
wie verzacht en wat baadt er ?…
De klok tikt door
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.291 Dag en nacht , een etmaal
steeds maar weer het klokje rond
licht en donker wisselen weer
van morgen tot aan avondstond.
Voor de één gaat het langzaam
voor de ander veel te vlug
maar al die seconden en uren
ze komen nooit meer terug.…
Wonder
poëzie
4.0 met 2 stemmen 705 Vaak in mijne mijmerij
Waart gij onverwacht in mij,
'k Zong mijn lied naar uw geluid,
Zó, een jongen op zijn fluit
Blaast in vredige avondstonde
Droom'rig wijsje zelf gevonden
En van 't wonder in zijn lied
Fluit hij, maar hij weet het niet.…
Sub Rosa
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 218 Onganse zoom onland
Van netels brandend of doof
Wespensteken, distelprikken
En gonzende hommels op honingroof
Waar in de lengende avondstond
Hij een stelletje boud bezig vond
Met wat vervoerlijk in het oog sprong
En zijn prille spieblik zich wrong
Om het zicht op een snakkende jat
Die zich smijdig op haar figuurnaad prentte
En…
Ziende blind
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 208 Duisternis verschijnt op mijn aarde
door kieren sluipen streepjes avondstond,
woorden die zich in de minne schaarde
ging in vlucht van mond tot mond,
voorbij te glijden als witte zwanen,
ademloos verbeeldt in menig ziel, dor en
doof, verstijven we in onze wanen in
de onleesbaarheid van ons profiel, zijn de
blinden zieners of ben ik een blinde…
Ene kleine zonde.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 461 Wij zitten soms - mijn lief en ik -
Hele avondstonden naast elkander,
En praten over een en ander,
Doch schuwen trouw elkanders blik;
Want moeder, die, ondanks mijn flemen,
Volstrekt niet weten wil van mij,
Zou met te veel verdriet vernemen,
Dat ik met hare dochter vrij.…
Klokgetik
poëzie
3.0 met 16 stemmen 1.345 Ochtendstonde, ach middagstonde,
Avondstonde en na de dag
Nacht; en wéer een dag; en dagen,
Weken, maanden, jaren jagen
Met hetzelfde stil gewag
Van de slinger en de wijzer,
En wij worden stijver, grijzer
En gaan zachtjes over stag.
Is het zo? O ja. Maar groeien,
Bloeien en allengs vergloeien,
Eindlijk sterven, wat is schoner?…
Mislukt gevoelsgedicht
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 832 mijn gedicht is een gebrek aan woorden
gevoelens wroeten onderhuids in het rond
ik heb de geest niet maar gevoel bekoort me
vanaf van ochtend vroeg het is nu avondstond
de klanken janken door mijn hoofd en ziel
dat nu eindelijk eens het kwartje viel
ik zit te piekeren tobben en te zweten
ik had het allang en grondig moeten weten
de horizon…
Meedogenloze vossenjacht.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 513 flank reeds licht geblesseerd
voorlopig heeft ze even rust gevonden
ligt uitgestrekt te hijgen en te kwijlen uit haar bek
likt af en toe voorzichtig haar bloedende wonden
hondengeblaf nadert; maakt zich gereed voor nieuwe vluchtronde
ze schrikt op; neemt een haastige sprong over een hek,
zwemt moeizaam over een sloot, verdwijnt dan in de avondstonde…
Danklied
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 31 ademhalen
dat de dalen van stilte opent; grijs en oud
jong en blij
op zilveren voeten
kom ik naderbij
als naar een huwelijksfeest
bereid en waardig om brood en wijn
te ontvangen
dat de ziel loutert en sterkt
hier kunnen we ademen
omhooggetrokken uit een zee van onrust
in de voorhof van liefde
daarvan zingt de dichter in
de gouden
avondstond…
Bekentenis
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.898 De bron van warmte en licht was zacht gezonken
Op 't ver gebergte en tintte d'avondstond,
In iedre vezel waarde weelde rond,
Die met de koele dauw werd ingedronken:
Wij doolden om: haar starende ogen blonken,
Een blijde glimlach glinsterde om haar mond,
't Was, of me aan haar geheel een leven bond...…
Het Vergezicht
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.343 . - In het rond
zijn zij tezamen, en zij vieren
het feest van deze avondstond.…
De schaatsenrijder
poëzie
4.0 met 1 stemmen 705 Over donkre, gladde baan
zwiert de schaatsenrijder,
wijder, telkens wijder
wordt zijn kloeke draai,
’t krachtig, maar toch lucht gezwaai,
al maar verder, rustig verder
al in ’t vallend avondstond,
naar de rode horizont.…
De onbekende vrouw
poëzie
3.0 met 5 stemmen 3.513 Alleen heeft zij me 't hart
In de fluwelen avondstond
Oneindiglik gewond;
En 't doet me nu zó zeer,
Dat ik lauwe tranen weende,
Langswaar zij henen ging,
Latend ontgoocheling,
In de droeve kring,
Die rond mij hing.…
Aan een Meisje, dat een Roosje aan hare boezem plaatste
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.521 Godsdienst wierp er 't eerste zaadje
Onbemerkt van in de grond,
En bezorgde ’t iedre morgen,
Drenkte 't elke avondstond.
't Rees, maar bloeide als 't Nachtviooltje,
Ongezien door 't vluchtig oog;
Maar de kenner rook zijn geuren,
En hij schatte 't bloempje hoog.…
Winterhout
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.688 Hoog over de lege tuinen
staat het, zuiver afgerond,
met zijn vederige kruinen
op tegen de avondstond,
met zijn neergebogen takken,
met zijn twijgen, teer en sterk
en volledig, op de zwakke
weerglans in 't namiddagzwerk.…