Alle inzendingen over balans OR nut OR doorzetten

Het klinkt heldhaftig, 'doorzetten' en 'afzien', maar als je dag na dag wéér zo'n etappe verregend door de blubber loopt te stappen dan kun je de Vierdaagse ook als straf zien. Die wandelaars - jazeker, ik beklaag ze... Hun wandeltocht lijkt meer een zwemvierdaagse!…

gestaag getik van lijn tegen vlaggemast wind brengt flarden van gesprekken weerkaatsing van zon op zee van jong op oud vreugdekreten vloeien over in een enkele schreeuw van een meeuw dansend boven alles uit in ongeordende patronen heen en weer terug herhaling en vernieuwing in balans…

Wanneer mijn letters zinnen dansen ik jouw woorden bedrukt zie staan weer denk aan gemiste kansen verzopen van hun huid ontdaan klanken opnieuw mijn oren strelen handen behelzen jouw gezicht gezel verspelen zonder delen gevangen in het eerste ochtendlicht zullen letters dan nog beamen in gewisse vriendschap met de tijd als gevlochten…

bedrogen en in bovenschrift vertolk ik gevoelens in een gedicht tracht het je te zeggen voorzichtig balanceer jij op mijn woorden in een nee de lijdensbeker vult zich nu met mijn gezicht en spiegelt lippen bij gebrek aan dadendrang wat ik zie en zag valt te verhullen met het gemengd genoegen van een handgebaar pak ik mijn spullen…

geweld geweld, gevoegd in voorbewerkte stenen, ingelegd met specie van het zwoegen,waar geen bloed meer uit kan treden, zelfs geen tierend mos, zelfs geen onkruid welt op gave bodem, niets dan dode licht erboven, niets wat ons verplicht raakt evenwicht, van aarde losgemaakt, claimen vale schaduwen achter tralieramen, soms ligt de balans…

wat is tenslotte nog het nut de raadsels van je leven te ontrafelen ze lijken vluchtig teruggebracht tot flarden van of losse eindjes van geluk en overmoed te lang geleden vragen en geheimen ook weinig anders dan verwatering van je verwondering over beloften zonder einde en liefdes opgegaan in rook maar beelden en geluiden blijven de…

Ik drink wat koffie om balans te herstellen en glimlach naar jou.…

Wanneer je leven uit balans is totaal niet meer in beweging is het vaak zoeken naar evenwicht maar bedenk wat te lang op de weegschaal ligt moet toch ook weer plaats maken voor een nieuwe overweging…

liever even oneven dan gelijk ongelijk…

De wereld draait steeds haar rad van de tijd vóór mij – Ik word duizelig.…

Ik hield me maar vast aan mijn ochtendkrant, op straat – bij het uitglijden.…

Een mens uit evenwicht zoekt balans Iemand in balans die zoekt niet Heb jij al gevonden wat je zocht?…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Woede heeft zijn nut... God wordt ook boos maar alleen als uiting van liefde...…

Ik zoek naar een pad van doorzettings- en wilskracht. Ik wacht op het teken en hoop dat ik ooit het pad zal betreden.…

De rente daalt. Dat is natuurlijk slecht, Maar ook weer goed. Want stijgt ze daarentegen, Dan is dat echt een ramp, maar ook een zegen. Elk voordeel hep z’n nadeel zogezegd. Dit fraaie Cruyffiaanse idioom Is ook de wijsheid van de econoom.…

De verslavende blauwe diepte rukt in rap tempo op Om dit mooie, liefdevolle, zuiver gelukkige leven Wederom even nog beter te voelen Het één bestaat niet zonder het andere Ik besta niet echt zonder m’n andere Ik Door m’n gepassioneerd hysterisch verlangen En volledige ontspanning, mezelf, hier en nu Uiteindelijk weer in balans…

Balans is leven in voor en tegen, totdat ook dat is uitgeblust....…

Ik ben veel te jong om toe te geven dat we beter zouden moeten weten dan te vegeteren met de kreten. Verhard door een pijnloos leven. We hebben veel liever een god van goud En alle monniken zijn oud.…

het lijkt zo eenvoudig om met je ogen dicht een paar minuutjes stil te staan met een stalen gezicht is de balans van binnen net zo goed als van buiten dan sta je als een huis niemand krijgt je om je bent niet te stuiten nu je zelf kunt ervaren je schiet wat tekort sta je er toch van te kijken je weet nog niet wat er eigenlijk aan schort…

hier om deze vreemde hoek schuilt het afscheid de klauwen ver gekend breed gespreid, hier ligt de sprong voor- of achterwaarts te wachten op de mens en zijn vergissing een momentum van de eenzaamheid of wat warmte in de kleinste hoek ben je mens geweest, het antwoord en de vraag een groteske rondedans hij weet het niet, nog niet een herkansing…

Een huis dat honderden jaren staat Stille ramen waar verkeer langs gaat Vensters maken buiten en binnen Als zwart het wit verstaat Twee geliefden verhouden zich tot elkaar Als het glas waardoor je kijkt Hetzelfde lijkt Als ze beminnen Een huis dat honderden jaren staat Stille ramen waar verkeer langs gaat Een kind dat er opgroeit en…

Er is iets aan de hand met mijn gevoel en mijn verstand het is niet in balans dat denk ik dan althans het evenwicht tussen die twee is niet oké soms draait het mee met alle winden hoe moet ik dan het midden vinden mijn gevoel zegt ja het is iets waar ik voor ga maar mijn verstand zegt nee dat is geen goed idee zelf kom ik er niet uit dus…

naar hen wier balans slechts zal doorslaan naar verdriet gaan mijn gedachten…

De werkelijkheid zie ik door mijn raam mensen lopen voorbij de tuin driftig gesnoeid lantarenpalen stijl overeind een grauwe ochtend in maart Twijfel over het zichtbare want wie is die man achter dat raam zijn bestaan nooit verklaard dromend over de balans van wat hij won of verloor.…

In groeiende balans met bloeiende krachten. Vergane gedachten ontstane levenskans.…

de avond nu prevelt over de akkers zwart licht schijnt nu door de vensters onze gedachten zijn lang in de dagen die nu korter zijn nergens hoeven wij te zijn we zijn gelukkig in de warmte van onze kamer in trance gedreven voelen we de kleuren van onze innerlijke wereld we zoeken de kracht van binnen in de balans van geven en nemen…

sneller gaand dan stap voor stap over die smalle streep van de balans.…