Alle inzendingen over bedankt OR passie

Men leerde mij wat er in dit leven uiteindelijk allemaal toe doet: Wat waar is, mooi en wat goed. Dit waren jouw antwoorden: Er bestaat geen empathie, alleen voor zover ze jou aangaat. Het is goed om in de spiegel te kijken, maar ik heb hem al jaren op Marktplaats gezet: Niemand wil hem hebben?! Ach, over wat mooi is zal ik…

Bedankt, je hebt hier gewerkt aan een ideaal waarvoor wij je enorm waarderen. Je was de steunpilaar om voorbereidingen te organiseren in de schaduw van de voorzitter. Je agenda en correspondentie deelde je met ons allen. Je eeuwige glimlach, was voor ons een uiting van tevredenheid en blijdschap.…

Er is een grote heldin die altijd doorgaat, immer bestaat in alle harten van mensen op aarde! Zij luisterde, ver van overzee; ze ging met vreemde stemmen mee. Zij brak zichzelf in twee: lichaam en geest. Ze brak haar hart, haar ziel voor doelen veel verder weg dan mensen met hun 'ratio' hadden kunnen bedoelen. Ze doorbrak de stille stilte…

Er staat zo vaak een engel aan mijn deur, al lijkt dat dan de buurvrouw of een zeur. Ze brengt me terug op 't spoor dat ik had vergeten, of voedt me met haar woorden veel meer dan heerlijk eten. Soms is ze in de stad als ik loop te sjouwen met tassen vol dagelijkse sleur en nauwelijks te houwen. Je zou zeggen dat ze stralend is met goudvlammend…

Als het stil wordt in mij weet ik welke mensen er werkelijk toe deden, het zijn die mensen die zich niet lieten afschrikken en de zwaarte niet vermeden.…

De redactie verveelde zich stierlijk! Veelal gedichten uit stoffig oude tijden vroegen om volledig nieuw werk. Nou, dat ging dan komen: na leegte kwam het invullen van gemis. De woorden waren raak van deze authentiek unieke dichteres... Ze leek bescheiden, maar dat was schijn of toch? Zij wilde alleen verblijden! De verdraaide redactie…

't Ontbijtbord bij het toetsenbord, een kopje thee op 't hart van hout, mijn vingers op de toetsen, en op reflex punten mijn voeten, zo niet koud. De kunstkaart van mijn dochter waarop een mooie vrouw die bellen blaast van universa prijkt onder 't beeldscherm. Van lieve vrienden ansichts waardoor ik zo op Toscane kijk, me in een museumstuk…

Een vlammenzee van rood blad, van lijntjes, kruisjes, fijntjes, fluweelzacht glanzend, lachend in de zon, vlaggend in de wind, laaiend licht en vuur, op dit moment, dit uur, ('t was donker), engelen van het veld, zomaar voor mij besteld.…

Nu j’ er niet meer bent... ‘k je stem niet meer kan horen, voel ik me niet verloren. Beter voel ik aandacht nu. Doodstil hangt ze tussen foto’s, de vier muren. Tussen elke toon van de muziek kan ‘k haar ook horen. En op straat en in het bos, in de nacht hangt aandacht die geen ruimte neemt maar zoveel ruimte geeft, en zorgt voor elk detail…

Een grauwe sloot, maar hier blauw en vol goud riet de wilg door 't zonlicht goud en alles in het kreupelhout is goud beschenen, dit is de plek, de koepel hierin ben 'k vaak verdwenen met dichte ogen zit ik dan geniet nog na van alle kleuren en van alles wat er zomaar kan gebeuren tot er niets is meer, geen lust, geen must, wel bewust…

Als mijn brandende voeten in jouw bruisende branding baden, kom ik tot rust, ik dagdroom. Het waden daarna in schuim is een toetje met toefjes slagroom.…

Mijn zoon te zien, zo jong met rugzak en met baard, zo blij na 't reizen, verhaal verteld in sneltreinvaart. Te zitten in de trein valt er een zee van zonneschijn door 't raam, de velden buiten winterzwart, de bollen ondergronds. Ik sluit de ogen, en voel me plots gezegend door 't zaad, 'k zie stroken regenbogen. Er stijgt een warmte…

Bedankt voor je gedichten, Marcel, die je met ons deelde je had voor deze site een originele invalshoek het instrument der taal waar jij je liederen op speelde verbond je levenslust met diepgang; 'k hield van je gezoek Zoals je het mysterie van de mens op deze aarde te vinden in 'Arcanum', verzen over de Taro, in dichtvorm wist te schatten…

Bedankt bloeiende bloesembomen voor de fleurige beeltenis aan het voorjaar gegeven bij de rivier die ik ook wil bedanken voor de krachtige waterstroom die meandert naar de zee van verlangen en vlinders die niet rusten voor culinaire buiken ik ben ze hartelijk dankbaar voor hun lustig gefladder de wijnboeren uit het Zuiden…

de oudere veteraan zwaait roept ik hou van jullie maar wij ook van u eerbetoon aan hen allen 25 juni 2016 nu ronkende nostalgische vliegtuigen apart lawaai slechts een keer per jaar de majesteit salueert dank lieve mensen langs de route dat u hen zo respectabel eert ode stad Den Haag voor dit feestelijk onthaal…

De vanzelfsprekendheid, hoe je meeging, hoewel nieuw voor elkaar jij voor mij als een anker, een treinvakantie, alsof jong. En dan na aankomst in de bergen en regen naar het einde lopend van een kaal dal terug langs een helling op een schapenspoor. De passen en angst die je overstak, op keien die groen-blauw blonken, beekjes, niemandsland…

Wil je weten wie ik was met wie 'k mijn leven liep lees dan mijn gedichten. Wil ik zelf weten wie ik ben, naar wie of wat ik loop, dan ga ik terug naar wie of wat mij schiep, mijn pad verlichtte, me blijdschap gaf, me steeds voorzag van hoop.…

't Ging over mijn kaak, een knarsen, kauwen, kijken, we keken elkaar diep aan over correcties van een kaakchirurg, licht dat weg uit oog, staar, over een neuroloog 't ging over musea, leuke dingen, maar ook bloedpropje, tia, medicijnen, rolstoel waarvoor je wilt gespaard, over een kuur ging het, voor't reinigen verbaasd hoe we in 10 minuten…

Het is zo'n dag dat ik opnieuw zag... dat wat leek op een slang in mijn donkere kamer en ik in 't nauw het gewoon, ja gewoon een stuk touw bleek toen het licht binnenviel…

Zo'n zoon, die heeft gevonden met gemak de slaap te vatten: drie dingen te bedenken waarvoor hij dankbaar was die dag Hoe mijn lijf zich nu ontspant als dank mijn poriën bemant, ik licht word bijna als een veer telkens bij een nieuwe dank alweer Drie dingen zegt hij maar er is toch zoveel meer hij is er al één, ach... als kind in zijn…

Dat ik dat mag allemaal die warmte, dat lijf, mijn lijf het water, eten alle functies liggen, slapen lopen, dansen dat ik uniek als elke bloem dat ik muziek kan horen mocht geboren baren kijken naar mijn willen me en de ander kan verstillen dat ik mag geven ja mag leven en nog zoveel meer dat ik daag'lijks leer…

Ik heb een vriend tot hoofdvriend uitverkoren, hij woont in het dorp, waarin ik ben geboren, waaruit ik vroeger ben vertrokken, hij zorgt ervoor dat mijn oude dorp weer opleeft, me terug wil lokken. Als hij een bloem zou zijn in een bloemenvaas, is hij de altijd verse roos die de kamer geurt, met druppels op het zachte bloemenblad…

Ik had mijn dagboek afgepoeierd Waarom weet ik niet precies had 't te maken met een nieuw begin, een oud verlies? Ik was veslaafd geraakt aan die goeie goeierd, schreef gedachten, wat ik deed en wat me speet, kreeg heel vaak wel spiegelends terug. 't ging over kinderen, een fietsen voor de boeg of achter rug verjaardagen, ontmoeten soms,…

hoog te belopen treden eindeloos de duinen, het strand, de zee veel zee die wacht, het troostende water zie ik je drijven op zachte golven naar het schip met de drie zeilen naar de verre dunne lijn naar de zakkende zon en je zwaait maar ik kan het niet, armen die weigeren mijn reputatie als miserabele afscheidsnemer er is veel wat ik…

Ik dacht over de naam van ridderspoor terwijl ik naar buiten keek, het regende en 'k een mager katje oversteken zag, het dan vlug beschutting onder auto zocht. Terwijl 't in mijn hoofd speelde, dat ik als ridder, goed voor een spoor zorgen moet. Of waren jullie het juist die me ridderlijk op 't goeie spoor brengen, met deze plant, die…

Mijn dank aan alle mensen die mij hebben gewaardeerd. Ik heb er zelf ook heel veel over mezelf van geleerd. Berichtjes op deze mooie site zelfs email op mijn pc. Blijkbaar raakte ik soms jullie harten hier ook mee. Bedankbriefjes kreeg ik zelfs uit herkenning van hun pijn. Hier zal ik jullie altijd en eeuwig dankbaar voor zijn. Het stelt…

Zwaar werden de dagen, en lang duurde de nacht Hoe moeilijk is het vechten bij het ontbreken van de macht? Maar ondanks het verlies, van de strijd om het leven, heb je ons een stuk geluk en liefde meegegeven...…

hoe kan ik je bedanken voor wat je hebt gedaan voor al die keren dat je naast me wilde staan hoe kan ik je bedanken voor de keren dat je kwam en voor een deel mijn zorgen op je eigen schouders nam hoe kan ik je bedanken voor de dingen die je zei ik zeg het maar met bloemen en een dikke kus van mij…

In een voor mij zo roerige tijd Waarin emoties om de voorgrond strijden Waarin alles nog onzeker is En ik mij af en toe weg voel glijden Vind ik bij jullie kalmte en rust Creëren jullie voor mij een eigen plek Een waar alles veilig is En rust als ik mij even terugtrek Kan niet omschrijven wat ik voel Zelfs niet als ik het probeer in dicht…

Dag mevrouw, laat mij eens raden och hemeltje lief, ik zie het al uw oogleden hangen naar beneden daar moet echt in worden gesneden en ja, de rest lijkt puur verval mag ik nog een momentje checken een rimpel hier en een rimpel daar dat moet behoorlijk worden gelift voor hetzelfde geld –gewoon als gift – verwijder ik ook dat junglehaar…