In vergeten puin
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 
327
327wist de
rots gespleten
raapte stenen
in vergeten puin
hakte scherpte
van de kanten
rondde zacht
jouw ideale lijn
polijstte grijs
vond het wit met
kleur dooraderd
waarnaar ik had gegist
in bloed van leven
dat je steeds hebt
gegeven is het vurig
rood nog altijd niet gewist…
Bezig met laden